IMK31175

«Οι δυο μας είμαστε φίλοι. Όταν μάθαμε για τον Πανελλήνιο Σπουδαστικό Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό για τον σχεδιασμό του Κέντρου Επισκεπτών, είπαμε ‘’θα θυσιάσουμε κάποια πράγματα, αλλά θα το κάνουμε’’. Το είδαμε και σαν μια ευκαιρία να συνεργαστούμε», λένε ο Άγις Μουρελάτος και ο Σπύρος Γιωτάκης (από αριστερά)

Σπύρος Γιωτάκης: Εγώ και ο Άγις κάναμε παρέα από τότε που ήταν να μπούμε στην Αρχιτεκτονική. Όταν προέκυψε ο διαγωνισμός είπαμε «θα θυσιάσουμε κάποια πράγματα, αλλά θα το κάνουμε». Ξεκινήσαμε δύο εβδομάδες μετά την προκήρυξή του. Δεν δουλέψαμε μόνιμα πάνω σε ένα σχεδιαστήριο. Η ιδέα μπορεί, άλλωστε, να σου έρθει και στο διάλειμμα που κάνεις για έναν καφέ, ή μπορεί να πέσεις για ύπνο και να σε ξυπνήσει ένα φωτάκι στο μυαλό.

IMK39949

«Το θέμα ήταν πώς θα φέρναμε τους ανθρώπους στο Κέντρο Επισκεπτών, ώστε να παρατηρήσουν το εργοτάξιο. Ουσιαστικά δουλέψαμε πάνω στο πώς μπορούμε να περάσουμε κάποιον μπροστά από ένα μπαλκόνι για να δει το εργοτάξιο και έπειτα να μπει μέσα».

Άγις Mουρελάτος: Ούτε εγώ ούτε ο Σπύρος πολυπιστεύουμε στην έμπνευση, σε μια ιδέα που πρέπει οπωσδήποτε να έρθει και να είναι κάτι συγκεκριμένο. Βεβαίως υπάρχουν δεδομένα, καθώς και ερεθίσματα, με τα οποία έρχεσαι να συνομιλήσεις. Η έννοια της βασικής ιδέας είναι περίεργη, στην Αρχιτεκτονική υπάρχει μεγάλη διαφωνία για αυτό. Εμείς πάντως στη συγκεκριμένη περίπτωση είχαμε ένα πολύ δυνατό ερέθισμα: ένα τεράστιο εργοτάξιο. Επίσης υπήρχαν κάποιοι παράμετροι που θα έπρεπε να λάβουμε υπόψη. Έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα, να φτιάξουμε ένα κέντρο από το οποίο να παρατηρείς το εργοτάξιο και να ενημερώνεσαι για την πορεία του έργου μαζί με ένα χώρο για κάποιες εκδηλώσεις. Έτσι, δεν ξεκινήσαμε από ένα λευκό χαρτί. Για παράδειγμα, είχαμε τα όρια του οικοπέδου, τη γέφυρα, το ότι είναι κοντά στη θάλασσα. Αρχίσαμε λοιπόν να συνομιλούμε με τα δεδομένα, κάναμε διάλογο και έπειτα ήρθε η σύνθεση.

«Ο Ρέντζο Πιάνο είναι ένας απλός άνθρωπος που ό,τι λέει είναι ακριβέστατο και σοφό. Μας καθάρισε το μυαλό».

Σπύρος: Το θέμα ήταν πώς θα φέρναμε τους ανθρώπους εδώ, ώστε να παρατηρήσουν το εργοτάξιο. Ουσιαστικά δουλέψαμε πάνω στο πώς μπορεί να κινηθεί κάποιος και πώς να τον περάσουμε μπροστά από ένα μπαλκόνι για να δει το εργοτάξιο και έπειτα να μπει μέσα. Παράλληλα μας απασχόλησαν θέματα σχετικά με το έδαφος, επειδή βρίσκεται σε μια πεζογέφυρα με κλίση. Επίσης θέλαμε απόλυτη διαφάνεια, γιατί το δικό μας δεν είναι το βασικό κτήριο. Κάναμε ένα μακετάκι και είδαμε ότι είμαστε σαν μια κουκίδα! Με άλλα λόγια, δεν υπήρχε ένα λευκό χαρτί και το ωραίο είναι ότι όλο αυτό το ερμηνεύσαμε. Δεν το πήραμε και απλώς το διαβάσαμε. Τουλάχιστον έτσι ελπίζουμε ότι κάναμε!

Διαβάστε ακόμα: Έρχεται το πρώτο Athens Science Festival!

οι-δημιουργικοί

Όψεις του Κέντρου Υποδοχής Επισκεπτών και μακέτες που σχεδίασαν ο Σπύρος Γιωτάκης και ο Άγις Mουρελάτος.

Άγις: We love Athens! Το κέντρο της πόλης μάς αρέσει πολύ. Πρωί και βράδυ, με βροχή ή χωρίς. Έχει μικρή κλίμακα, τα μεγέθη της είναι πολύ κοντά στο ανθρώπινο μέτρο, χωρίς ουρανοξύστες, κάτι που δεν το βρίσκεις σε άλλες πόλεις της Ευρώπης. Το αθηναϊκό φως είναι εξαιρετικό: έρχεται και ακουμπά στα αρχαία, στις σκιές από τις μεσοτοιχίες… Ή περπατάς σε ένα δρόμο και ξαφνικά έχεις τη θέα της Ακρόπολης. Η πόλη έχω την εντύπωση ότι θα ήταν εντελώς διαφορετική αν δεν υπήρχε αυτός ο βράχος.

Σπύρος: Γειτονιά της Αθήνας με μέλλον είναι το Παγκράτι! Και το κέντρο που αλλάζει, αλλά θα είναι πάντα κέντρο.

Άγις: Το έργο του Ρέντζο Πιάνο στο Κέντρο Πολιτισμού έχει πραγματικά μεγάλη κλίμακα. Για πρώτη φορά στην Αθήνα δημιουργείται ένα τόσο μεγάλο συγκρότημα πολιτισμού. Επίσης αλλάζει και το ύψος ως προς το μέτωπο, φτάνοντας στα 35 μέτρα. Είναι ένα μεγάλο σχετικά ύψος για την Αθήνα, οπότε βλέποντας πώς θα λειτουργήσει αυτό, είναι πιθανό να δημιουργήσει έναν νέο πυρήνα για την πόλη. Αυτή η αλλαγή της κλίμακας είναι σημαντική, γιατί επίσης δημιουργείται μια νέα σχέση της πόλης με τη θάλασσα και με το δημόσιο χώρο.

IMK39930

«Το έργο του Ρέντζο Πιάνο στο Κέντρο Πολιτισμού έχει πραγματικά μεγάλη κλίμακα –για πρώτη φορά δημιουργείται στην Αθήνα ένα τόσο μεγάλο συγκρότημα πολιτισμού».

Άγις: Ο Ρέντζο Πιάνο είναι ένας απλός άνθρωπος που ό,τι λέει είναι ακριβέστατο και σοφό. Ήρθε στο πρώτο μας έργο –αυτός που στα ταξίδια μας θαυμάζαμε τα δικά του– και μας είπε: «Καταφέρατε να ρίξετε τον εγωισμό σας». Μας καθάρισε το μυαλό. Επίσης είπε: «Έχετε τόσο ωραία χώρα και τοπίο. Στην Ελλάδα δεν χρειάζεστε τίποτε άλλο, μόνο ένα καπέλο, μια στέγη, για να σας προστατεύει από τον ήλιο και τη βροχή». Οι λέξεις αυτές προέρχονται από ανάλυση της θεωρίας, ας πούμε, δεν έλεγε roof αλλά hut, το οποίο αναφέρεται στο primitive hut του Λοζιέ, σημαντικού θεωρητικού της αρχιτεκτονικής. Υπάρχει μάλιστα μια γκραβούρα του Λοζιέ που δείχνει μια γυναίκα να κάθεται σε ερείπια ναών και το χέρι της να δείχνει μια πρωτόγονη καλύβα που είναι τέσσερις στύλοι σε τετράγωνη κάτοψη με μια πρωτόγονη στέγη από κλαδιά. Αυτή είναι πραγματική τομή ως θεωρία και είναι συνέχεια του Βιτρούβιου. Λέει ότι το primitive hut εκφράζεται μέσα από τους αρχαίους ελληνικούς ναούς και είναι αυτό που πρέπει να κάνουν οι αρχιτέκτονες και το μοντέρνο κίνημα το υποστηρίζει πολύ αυτό.

Διαβάστε ακόμα: Η νέα γενιά των Ελλήνων είναι η πιο μορφωμένη στην Ευρώπη!

Σπύρος: Μερικοί αρχαίοι ελληνικοί ναοί είναι σπουδαίοι, γιατί πάνε πέρα από το ρυθμό και τις ισομετρικές καμπύλες, και συνδέονται με πιο θεμελιώδη πράγματα.

Άγις: Ο Παρθενώνας δημιουργήθηκε όταν «ξυρίστηκε» ένας λόφος –αν αυτό συζητούσαμε να το κάνουμε σήμερα σε ένα βουνό, θα γινόταν χαμός. Όπως ο ξυστός αναλημματικός τοίχος των Δελφών στο ομώνυμο Στάδιο, ο οποίος έγινε μετά από ανθρώπινη παρέμβαση στο βουνό, στη χαράδρα.

«Η δική μας δουλειά με την κρίση θα πάρει άλλη μορφή. Αλλά δεν την κάνουμε για τα λεφτά, αν ήταν έτσι θα έπρεπε να είχαμε αλλάξει επιστήμη!»

Σπύρος: Καλός αρχιτέκτονας είναι αυτός που παίρνει χαρά από αυτό που κάνει, που γεμίζει μέσα από τη δουλειά του –γιατί έχει ζόρι, κόπο, επινοήσεις– βλέποντας ότι παράγει κάτι. Έβλεπα το «Λύκο της Γουόλ Στριτ» και συνειδητοποίησα ότι αυτοί οι άνθρωποι εκεί δεν παράγουν κάτι στο τέλος της ημέρας, δεν έχουν να πουν ότι έκανα κάτι, είναι μόνο αριθμοί. Ενώ στην αρχιτεκτονική στο τέλος της ημέρας έχεις ένα χαρτί με ένα σχέδιο, έχεις κάτι!

IMK30141

«Το κέντρο της πόλης μάς αρέσει πολύ. Πρωί και βράδυ, με βροχή ή χωρίς. We love Athens!».

Άγις: Κτήρια που μας αρέσουν στην Αθήνα είναι το Ωδείο Αθηνών του Δεσποτόπουλου, η πολυκατοικία στη Στουρνάρη και Ζαΐμη των Βαλεντή-Μιχαηλίδη με μοντέρνες αναφορές, το κτήριο του ΟΛΠ στον Πειραιά των Λιάπη και Σκρουμπέλου, η ΔΕΗ του Κραντονέλλη στην οδό Γ’ Σεπτεμβρίου, η Αμερικανική Πρεσβεία του Γκρόπιους.

Σπύρος: Μας αρέσει επίσης το πάρκο Βενιζέλου, το θέατρο του Λυκαβηττού του Τάκη Ζενέτου, ενώ η πλακόστρωση του Πικιώνη στου Φιλοπάππου είναι μια εξαιρετική επέμβαση στο δημόσιο χώρο.

Άγις: Τίποτα δεν είναι τυχαίο σε σχέση με τους star architects: είναι ένας κι ένας. Όλοι βέβαια έχουν τις ομάδες τους…

IMK30052

«Η αλλαγή της κλίμακας με το Κέντρο Πολιτισμού είναι, επίσης, σημαντική, γιατί δημιουργείται μια νέα σχέση της πόλης με τη θάλασσα και με το δημόσιο χώρο».

Σπύρος: Απλώς, με όρους μάρκετινγκ, βγαίνει μπροστά το κεντρικό πρόσωπο, το οποίο, εννοείται, δεν είναι τυχαίο –το αντίθετο. Ξεχωρίζουμε τον Peter Zumthor, αν και δεν εντάσσεται στους star architects, τους Sanaa επίσης.

Άγις: Η δουλειά μας με την κρίση θα πάρει άλλη μορφή. Αλλά δεν την κάνουμε για τα λεφτά, αν ήταν έτσι θα έπρεπε να είχαμε αλλάξει επιστήμη!

Σπύρος: Θέλουμε να πάρουμε πρώτα το πτυχίο μας και μετά όλα τα άλλα. Το τώρα είναι αυτό που μετράει. Πέρυσι πήραμε μέρος στο διαγωνισμό, δεν ξέραμε τι θα συμβεί και από τότε άλλαξαν πολλά.

Διαβάστε ακόμα: Γιάννης Τροχόπουλος: «Έτσι οραματίζομαι το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος»

«Πρώτα θέλουμε να πάρουμε το πτυχίο μας και μετά όλα τα άλλα. Το τώρα είναι αυτό που μετράει. Πέρυσι πήραμε μέρος στο διαγωνισμό, δεν ξέραμε τι θα συμβεί και από τότε άλλαξαν πολλά».

«Πρώτα θέλουμε να πάρουμε το πτυχίο μας και μετά όλα τα άλλα».

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top