Ο δεύτερος, μετά το «Stiches» (2009), δίσκος του Larry Gus, «Years Not Living», θα κυκλοφορήσει το καλοκαίρι με την ούγια της DFA Records, του πιο εμβληματικού νεοϋορκέζικου label της τελευταίας δεκαετίας και βάλε.

Ο νέος δίσκος του Larry Gus, «Years Not Living», θα κυκλοφορήσει στις 20 Αυγούστου, με την ούγια της DFA Records, του πιο εμβληματικού νεοϋορκέζικου label της τελευταίας δεκαετίας και βάλε.

Ο Larry Gus (aka Παναγιώτης Μελίδης) δεν ήταν ο πρώτος στην Ελλάδα που βούτηξε στα βαθιά του sampling για να γράψει τη δική του μουσική, κόβοντας και κολλώντας πότε μικρά και πότε πολύ μικρά αποσπάσματα από τη μουσική παρακαταθήκη άλλων, αλλά ήταν ο πρώτος από την πιο πρόσφατη δημιουργική έκρηξη της εγχώριας αγγλόφωνης και εν γένει δυτικότροπης σκηνής που το έκανε τόσο καλά, καταφέρνοντας μάλιστα με το ντεμπούτο του Stiches (2009) να πείσει ακόμη και όσους μειδιούν αμφισβητώντας την αυθύπαρκτη καλλιτεχνική αξία ενός sampled-based δίσκου, ότι «βγάζει ψυχούλα» μέσα στο studio και πάνω στη σκηνή ίσως και περισσότερη από διάφορες «αναλογικές» μπάντες εκεί έξω. Εξ ου και όλοι, όσοι τον παραδέχονται και όσοι δεν τον «πιάνουν», πέταξαν τη σκούφια τους όταν ανακοινώθηκε πέρυσι ότι ο δεύτερος κανονικός του δίσκος (Years Not Living) θα κυκλοφορήσει φέτος (και συγκεκριμένα στις 20 Αυγούστου) με την ούγια της DFA Records ‒ήτοι του πιο εμβληματικού νεοϋορκέζικου label της τελευταίας δεκαετίας και βάλε, που κατάφερε να ξαναστείλει στα dancefloors ακόμη και τους πιο βλοσυρούς εκ των fans των Joy Division. Κάπως έτσι, τέλος πάντων.

 

Ποιος είναι ο πρώτος δίσκος που αγόρασες; Πότε; Πού βρήκες τα λεφτά;

Το πρώτο cd που αγόρασα ήταν το «Chronicle» των Creedence Clearwater Revival και ο πρώτος δίσκος ήταν το «New Day Rising» των Husker Du, γιατί άκουγα το ομώνυμο κομμάτι στο Ράδιο Ουτοπία και πάθαινα «κακό». Μάζευα τα λεφτά από τις τυρόπιτες που δεν έτρωγα στο σχολείο. Κάθε δεύτερη Παρασκευή αγόραζα ένα cd.

 

Ποιος είναι ο τελευταίος;

Jennifer Veillerobe – «Luftlöcher» (Senufo Editions, 2013)

 

Ποιοι είναι οι τρεις δίσκοι που έχεις στη δισκοθήκη σου, αλλά ντρέπεσαι γι’αυτό; Και ποιοι οι τρεις που δεν έχεις και ντρέπεσαι ακόμη περισσότερο γι’ αυτό;

Kαμία ντροπή για τίποτα απολύτως. Ίσως μόνο για κάτι σιχαμένες βρετανικές μπάντες, που ούτε το όνομά τους δεν θέλω να βλέπω.

 

Ποιους δίσκους έχεις δανειστεί από φίλους σου και δεν τους επέστρεψες ποτέ;

Χμμμ, πρόχειρα μου έρχονται στο νού:

Teenage Fanclub – «Bandwagonesque»
The Roots – «Illadelph Halflife»
Beck – «Sea Change»

 

Ποια είναι η καλύτερη συναυλία που έχεις δει στη ζωή σου μέχρι σήμερα;

Του Edan, στο Metz, στη Γαλλία, τον Οκτώβριο του 2009. Δεν πιστεύω ότι θα δω ποτέ κάτι καλύτερο. Για μια ώρα ούρλιαζα, έκλαιγα και αγκάλιαζα αγνώστους χορεύοντας. Και μετά τέλειωσε και δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω ότι μου συνέβη όλο αυτό, ότι ήμουν εκεί και το έζησα. Ήταν εκτός πραγματικότητας. Δεν έχω νιώσει ποτέ έτσι στη ζωή μου, ήταν πρωτόγνωρο, έτρεμα και δεν ήξερα πού ήμουν.

 

Ποιο είναι το πρώτο τραγούδι που σου έρχεται στο μυαλό όταν σκέφτεσαι sex, drugs και rock ’n’ roll (το καθένα από αυτά ξεχωριστά);

Sex: Leonard Cohen – The master song

Drugs: Είμαι μάλλον κυριολεκτικά ο τελευταίος που μπορεί να απαντήσει σε αυτό.

Rock ’n’ roll: Big star – Don’t lie to me

 

Είναι πρωί Κυριακής. Το κεφάλι σου κοντεύει να σπάσει από τον πονοκέφαλο και το στομάχι σου είναι σαν πλυντήριο στη λειτουργία του στειψίματος. Δυσκολεύεσαι να θυμηθείς όλα όσα συνέβησαν το προηγούμενο βράδυ. Τι μουσική θα βάλεις να παίζει για να έρθεις στα ίσια σου;

Arvo Pärt –και μετά θα πάω βόλτα στο πάρκο να βλέπω σκυλιά να γλύφονται μεταξύ τους.

Larry_Gus_Shelves_high

«Καμιά φορά σκέφτομαι ότι, αν ήμουν λιγότερο φλώρος, θα έπρεπε να είχα παρατήσει το πανεπιστήμιο στα είκοσι».

Είσαι backstage, έτοιμος να ανέβεις στη σκηνή για μια συναυλία. Ξαφνικά σε ενημερώνουν ότι στο venue έχει έρθει ο David Bowie. Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που περνάει από το μυαλό σου;

Πού θα τον πάνε να φάει μετά; Τι μπορεί να τον ταΐσουν; Πώς θα μπορέσω να φάω κι εγώ από αυτό που θα φάει κι εκείνος;Μιας και το έφερε η κουβέντα: David Bowie ή Iggy Pop; Ποτέ δεν βούτηξα όσο θα έπρεπε στον κατάλογο του Iggy Pop, έχω ακούσει μόνο τα άλμπουμ «The Idiot», «Lust For Life» και το ομώνυμο των Stooges, τα στάνταρ δηλαδή. Από την άλλη όμως, ένας από τους 4-5 πρώτους δίσκους που άκουσα στη ζωή μου ήταν το «Diamond Dogs» του Bowie, κι ακόμα δεν μπορώ να ξεχάσω το σοκ της πρώτης φοράς που έβαλα να ακούσω το «Ziggy Stardust» και έσκασε το τραγούδι Five Years. Kαι, ακόμα και τώρα, τόσα χρόνια μετά, νιώθω δέος για τα άλμπουμ «Low», «Lodger» και «Heroes». Πραγματικά δεν ξέρω ποιος δίσκος είναι καλύτερος από τους τρεις, δεν είμαι σίγουρος. Το «Low» είναι το πρώτο που άκουσα όταν ήμουν δευτέρα Λυκείου, ήταν σαν να μου φέρανε το στερεοφωνικό στο κεφάλι, έμοιαζε από άλλον πλανήτη αυτός ο δίσκος. Θυμάμαι να διαβάζω αφιερώματα για τον Βowie στο περιοδικό Zoo, και κυρίως αυτή τη φράση για τη δεύτερη πλευρά του «Low», που πρέπει να την ακούσεις με κάποιον άλλον μέσα στα μαύρα σκοτάδια. Δοκίμασα να το ακούσω, αλλά ήταν τουλάχιστον τρομακτικό.

 

Πόσες φορές στη ζωή σου μέχρι σήμερα έχεις μετανιώσει που παίζεις μουσική και δεν ζεις μια «κανονική» ζωή;

Καμιά φορά σκέφτομαι ότι, αν ήμουν λιγότερο φλώρος, θα έπρεπε να είχα παρατήσει το πανεπιστήμιο στα είκοσι, αλλά δυστυχώς ποτέ δεν είχα τα αρχίδια. Η δειλία και η ατολμία είναι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να σου συμβεί. Έχουν υπάρξει και τα δύο κομμάτια της προσωπικότητάς μου για χρόνια –και το χειρότερο είναι ότι ποτέ δεν ξέρεις πότε θα ξαναζωντανέψουν μέσα σου.

 

Βάλε τον εαυτό σου στη θέση του Rob Gordon στο High Fidelity. Το έτερόν σου ήμισυ σε έχει μόλις αφήσει σύξυλο, της σέρνεις τον εξάψαλμο από το παράθυρο και όταν το κλείνεις, βάζεις τέρμα τη μουσική. Ποιο τραγούδι ακούγεται;

Dionne Warwick – Anyone who had a heart και κλάμα μόνος για μπόλικες ώρες. Mετά θα πήγαινα να τρέξω, ακούγοντας κάνα δυο επεισόδια των podcast «Wtf» του κωμικού Marc Maron, για να ισιώσω όσο μπορώ. Μάλλον δεν θα μπορούσα, αλλά θα προσπαθούσα.

 

Τι μουσική άκουγες την τελευταία φορά που σου έκαναν παρατήρηση οι γείτονες για να χαμηλώσεις την ένταση;

Το πιο γελοίο πράγμα που μου έχει συμβεί είναι όταν σπάσανε τα ηχεία μου στο πρώτο μου σπίτι, στο Βόλο, εντελώς κρίμα, γιατί συνήθως τα ηχεία σπάνε με κάτι συγκλονιστικό και ογκώδες (με ένα σόλο του Κeith Μoon, με το Reign In Blood των Slayer, ή κάτι τέτοιο), αλλά όχι, εμένα έπεσε το ηχείο επειδή άκουγα τέρμα το Once Around the Block του Badly Drawn Boy. Ήμουν 18 χρονών. Μία φορά γιωτάς, φλώρος και βλάκας, για πάντα γιωτάς, φλώρος και καημένος.

 

Κρατάς στα χέρια σου το τιμόνι ενός Delorean. Ποιες τρείς από τις παρακάτω χωροχρονικές περιόδους θα ήθελες να επισκεφτείς και γιατί; 1) To 1962 στην Ύδρα, με τον Leonard Cohen. 2) Το 1968 στην Καλιφόρνια, με τον Neil Young. 3) To 1960 στην Ινδία με τους Beatles. 4) Το 1973 στη Νέα Υόρκη με τους New York Dolls. 5) Το 1977 στο Λονδίνο με τον Joe Strummer. 6) Το 1979 στο Manchester με τους Joy Division. 7) Το 1987 στη Θεσσαλονίκη με τον Γιάννη Αγγελάκα. 8) Το 1990 στο Seattle με τον Kurt Cobain. 9) Το 1993 στο Περιστέρι με τους Στέρεο Νόβα.

Καλοπέραση στην Ύδρα και να τρώω αντζούγιες μέσα από το βάζο με τον Leonard Cohen και γκόμενες δίπλα μου, και μετά να πηγαίνουμε για μπάνιο όλοι μαζί, αυτός να ερωτοτροπεί κι εγώ να τρώω κι άλλα ψάρια, κι άλλα ψάρια, και κάνα τσίπουρο για τη χαρά, και μετά να πέφτουμε για ύπνο. Αλλά και στο Laurel Canyon ωραία θα ήταν, να ξυρίζω τα πόδια της Joni Mitchell με το ζόρι, να προσπαθώ να ξεκολλήσω το μουστάκι του David Crosby,  να κοιτάω τις φαβορίτες του Neil Young να μεγαλώνουν και να προσπαθώ να πείσω τον Roger Mcguinn ότι ο δίσκος που θα βγάλει με τον Gram Parsons μετά από λίγα χρονάκια θα είναι ό,τι καλύτερο θα συμβεί στη ζωή του. Θα ήθελα γενικά να προλάβω τον Gram Parsons ζωντανό, αυτό όμως είναι μία άλλη ιστορία.

 

Ποια μπάντα θα ήθελες να παίξει live στην κηδεία σου;

Oι Talking Heads του 1980. Το The Great Curve και το Cities, εναλλάξ, για δυο ώρες τουλάχιστον.

 

Με ποιον από τη «μεγάλη μπάντα του ουρανού» θα έκανες κολλητή παρέα;

Lucio Battisti, Arthur Russell, Dennis Wilson, Brian Jones, Tim Hardin, Gram Parsons, Elliot Smith, Alex Chilton.

 

Είναι τελικά ο Morrissey ο Μεγαλοδύναμος;

Ούτε καν.

 

Το Years Not Living είναι διαθέσιμο για preorder εδώ

www.larrygus.com

https://soundcloud.com/larrygus

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top