Ο Γιάννης Μυλόπουλος μας ταξιδεύει στη Χαλκιδική μέσα από μια καλοκαιρινή ιστορία. (Φωτογραφία από τον χρήστη του Flickr Zlatko Vickovic)

– Σε πόση ώρα θα βγει;

– Σε κάνα επτάλεπτο. Θέλεις να περιμένεις εδώ στη σκιά; Σήμερα έχει πάρα πολλή ζέστη αγάπη μου!

– Δεν ξέρω… Τι να κάνω; Άντε καλά, θα περιμένω. Από χθες μου μπήκε. Σκάει ο τζίτζικας! Μα πόσους μήνες ακούω αυτό το βουητό όμως. Το τερμάτισε να πουμε! Όπου και να πάω, αυτός εκεί, με ακολουθεί. Δεν μπορεί να είναι ένας, αλλά όλοι μαζί, εε σωστά;

– Ναι. Παίζει. Anyway… Έχεις ξανακάνει θαλάσσιο σκι;

– Θαλάσσιο όχι. Αλλά σκι γενικά ναι, στο βουνό και τέτοια. Και να ρωτήσω κάτι. Αυτός από την Αμερική έρχεται εδώ κάθε χρόνο για τα water sports και ξαναφεύγει πίσω;

– Ναι! Κάθε χρόνο από τον Αύγουστο του ’95. Ήρθε με την παρέα του για διακοπές. Για δυο βδομάδες. Κάθισε τέσσερις. Κόλλησε άσχημα. Μετά από μερικούς μήνες, την Άνοιξη του ΄96, εμφανίζεται ο δικός σου με όλα τα συμπράγκαλα και μου ζητάει δουλειά εδώ. Κατάλαβα αμέσως πως ήταν πολύ καλός σκιέρ αλλά δεν του το ‘χα για εκπαιδευτής. Από τότε δουλεύει σαιζόν στην Ελλάδα, όσο πάει πλέον αυτή. Παλιότερα κλείναμε και επτά μήνες… μη σου πω. Τώρα με το ζόρι τέσσερις.

– Και το χειμώνα επιστρέφει στο Αμέρικα;

– Ναι! Έχει μια καντίνα με ελληνικό πρόχειρο φαγητό, στη Φιλαδέλφια. Και τα βράδια παίζει σαξόφωνο με ένα σχήμα στο καλύτερο τζαζ μπαρ της περιοχής. Μου διαφεύγει τώρα το όνομα. Πάντως είναι γνωστό στα πέριξ εκεί!

– Πολυτάλαντο το αγόρι δηλαδή. Να το προσέχουμε! Παντρεμένος να φανταστώ.

– Ενδιαφέρεσαι;

– Όχι καλέ. Να τώρα, που πιάσαμε κουβέντα, κουτσομπολιό να γίνεται. Μου είπανε από το ξενοδοχείο ότι είναι ο καλύτερος εκπαιδευτής σκι σ’ ολόκληρη τη Χαλκιδική. Έρχονται και από τα τρία πόδια μόνο και μόνο για να μάθουνε από αυτόν. Η receptionist μου είπε επίσης πως σκάνε και από άλλες περιοχές της Βόρειας Ελλάδας. Μα τόσο καλός είναι ρε παιδί μου;

– Κοίτα, αν είναι καλός δε θα το κρίνω εγώ. Να το διαπιστώσεις μόνη και να έρθεις να μου πεις τη γνώμη σου μετά το μάθημα – παρέα με μια παγωμένη μπύρα – . Αλλά να. Λίγο το Αμερικάνος, λίγο ότι έχει ένα φιζίκ που παραπέμπει σε πρώην πάικτη πόλο, λίγο η τζαζ φάση του, ε δε θέλει και πολύ. Έχει ένα ελκυστικό πακέτο που πουλάει. Αυτό διέκρινα πριν είκοσι χρόνια εγώ. «Αυτός θα μας φέρει λεφτά» είπα στη πρώην γυναίκα μου! «Macho man» μου απάντησε αυτή… Και όντως έτσι έγινε. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσοι περάσανε από δώ για να μάθουνε από τον Philip. Τι παρουσιάστριες, τι τραγουδιάρες, τι αθλητές! Χαμός σου λέω! Όλοι ακούγανε τις οδηγίες και το μάθημα του με μεγάλο ενθουσιασμό. Και προσήλωση! Είναι μεταδοτικός και αυτός όμως. Είναι γόης, πως να το κάνουμε. Αλλά δουλευταράς. Έντεκα μήνες το χρόνο λιώνει πάνω από δεκάξι ώρες την ημέρα. Εδώ, εκεί, παντού. Δεν μασάει. Τον Νοέμβριο πάει διακοπές. Μαθαίνουμε τον προορισμό που πήγε κάθε φορά, αφότου γυρίσει…

– Θρύλος ο Philip! Φυσιογνωμία ακούγεται.

– Έτσι ακριβώς. Γι’ αυτό κι εγώ, φέρθηκα έξυπνα. Τον έκανα συνέταιρο. Δεν είμαι αχάριστος. Αναγνωρίζω τη συνεισφορά του. Μα πάνω απ’ όλα είναι σπαθί! Άσχετα αν δεν μπορεί να κατάλαβει τι εννοώ με τη λέξη σπαθί αλλά έτσι είναι. Είμαστε οικογένεια πλέον. Ωπ! Νάτος ήρθε…. Philip έχεις in a row, καπάκι δικέ μου! Για μάθημα είναι η κοπέλα. Πρώτη φορά.

«Στις διακοπές δεν υπάρχει schedule. Φώναξε your friend to join us να πιούμε ουζάκι όλοι μαζί. Λοιπόν, βουτάω να βγάλω μερικές γυαλιστερές για τον μεζέ και επιστρέφω». (Φωτογραφία από τον χρήστη του Flickr ChristinaKro)

– Οκ. Hi! Ουφ! Δύσκολος μαθητής ο προηγούμενος. Ωραία… πως σε λένε κούκλα μου;

– Χριστίνα, χαίρομαι που σε γνωρίζω από κοντά. Έχω ακούσει τόοοσα πολλά.

– Μην ακούς κανέναν. Υπερβολές. Χριστινάκι, let me προτείνω κάτι.

– Παρακαλώ!

– Μιας και είναι τέσσερις παρά τέταρτο και έχει μια ντάλα που δε σε βλέπω, θέλεις να σε κεράσουμε ένα ουζάκι και αφήνουμε το μάθημα για λίγο πιο μετά. Να πέσει λίγο ο ήλιος. Να «αλλάξει» και η θάλασσα. Τώρα είναι για τζατζίκι, σαρμαδάκι της Ντορίνας, φρέσκια ντομάτα, γυαλιστερές με λεμόνι και χταποδάκι που έπιασε ο Τίμος το πρωί στα βράχια. You know what i mean, τι λες; Χυμαδιό, αιώρα και τέτοια.

– Εε, δεν ξέρω. Βασικά είναι και η φίλη μου. Της είπα πως θα γυρίσω σε καμιά ώρα για να πάμε να φάμε.

– Χριστίνα my love, λάθος ξεκινάς. Στις διακοπές δεν υπάρχει schedule. Φώναξε your friend to join us να πιούμε ουζάκι όλοι μαζί. Λοιπόν, βουτάω να βγάλω μερικές γυαλιστερές για τον μεζέ και επιστρέφω. Μη χαθείς! Ωραίο σώμα by the way…!

– Όχι πες. Υπάρχει κάτι που να σε κάνει να πιστέψεις ότι δε θα ξανάρθεις αγαπητή Χριστίνα; Ο άνθρωπος είναι original. Πιο Έλληνας και από μας έγινε.

– Δεν έγινε. Εσύ πρέπει να έβαλες το χεράκι σου, αγαπητέ κύριε Τίμο! Καλή δουλειά έκανες πάντως. Από ελληνική εκπαίδευση, άλλο τίποτα. Καλά περνάτε εδώ. Παώ να φωνάξω την Νικολέτα. Να φέρω τίποτα; Καμιά μπύρα; Με άδεια χέρια να ρθουμε – νοικοκυρές γυναίκες, λέμε τώρα, κλαίει κόσμος με αυτό –! Δε γίνεται. Anyway, έρχομαι με ενισχύσεις!

– Μια χαρά γεμάτα χέρια έχεις Blondie μου. Πίστεψε με. Έχω μια πείνα, δε σε βλέπω!

– Για μάθημα πήγαμε, ραντεβού θα βγούμε στο τέλος. Τι σκι; Ξεσκί το κόβω…!

– Και στην εκκλησία μη σου πω! Άκουσε τον γέρο Τίμο. Κάτι ξέρει. Έχει διαίσθηση και όσφρηση. Τόσα χρόνια στη θάλασσα, έμαθα τελικά ποιο είναι το πραγματικό αλάτι της ζωής. Απλά εσύ τυχαίνει να κρατάς το πιπέρι. Και είναι κάτι το οποίο, ίσως να μην το ξέρεις ακόμα…

– Τελικά καλός είναι εδώ ο τζίτζικας… Μπορεί κάτι να ξέρει κι αυτός για να είναι τόσο λαλίστατος! Ρε με τι αγόρια μπλέκω συνέχεια…

– Σαν τη Dalida, darling ένα πράμα! Τη θυμάσαι; Αλλά είσαι και μικρούλα εσύ. Μοιραία και άχαστη θεά! Από τις πιο αγαπημένες μούσες του Philip!

– Εγώ ξέρω πάντως κάτι άλλο… γαλλικό: Hasta la vista mi amor. «Πενιά» δια χειρός Mc Solaar, if you know what I mean monsieur Timos! Αυτό!

 

Διαβάστε ακόμα: Οι ποιητές για το δελφίνι

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top