Οι Tοp 5 «αριστερές» πολιτικές ταινίες των τελευταίων ετών

5. Timbuktu (2014)

Σκηνοθεσία: Αμπεραχμάνε Σισάκο.

Παίζουν: Ιμπραΐμ Αχμέντ, Αμπέλ Τζάφρι, Τούλου Κίκι.

Whats up doc? Στους αμμόλοφους του Μάλι, πολύ κοντά στο Τιμπουκτού, ο Κιντάνε (Ιμπραΐμ Αχμέντ) ζει ειρηνικά με τη γυναίκα του Σατίμα (Τούλου Κίκι), την κόρη τους Τόγια (Λάιλα Γουάλετ Αχμέντ) και τον βοσκό Ισάν (Μεχντί Α.Γκ. Μοχάμεντ). Στο Τιμπουκτού, στο οποίο κυριαρχούν οι τζιχαντιστές, οι κάτοικοί του υποφέρουν, καθώς το νέο βάρβαρο καθεστώς έχει απαγορεύσει το κάπνισμα, το γέλιο, τη μουσική και το ποδόσφιαρο, ενώ οι γυναίκες που δεν καλύπτουν το πρόσωπό τους τιμωρούνται.

Όταν οι ισλαμιστές κυριάρχησαν στη Δυτική Αφρική: Το «Τιμπουκτού» του Σισάκο είναι μια αυθεντική κραυγή από την καρδιά ενός γνήσιου ανθρωπιστή σκηνοθέτη, είναι ένα πορτρέτο της χώρας της παιδικής του ηλικίας, του Μάλι, και ιδίως της πόλης Τιμπουκτού, της οποίας οι πλούσιες και βαθιά ανθρώπινες παραδόσεις ποδοπατούνται από τους μουσουλμάνους ζηλωτές. Τα νέα ήθη που κυριαρχούν απαγορεύουν διά αυστηρών ποινών στοιχειώδεις ανθρώπινες απολαύσεις, ενώ ακόμη και ο τοπικός ιμάμης, πρεσβευτής της ανεκτικότητας του Ισλάμ, δεν γνωρίζει πώς να αντιμετωπίσει αυτούς τους νέους πουριτανούς, οι οποίοι είναι τόσο εθισμένοι στη βία όσο και στη νέα τεχνολογία. Το Τιμπουκτού πολύ σύντομα μετατρέπεται, από ένα μαγικό τόπο μυστηρίου, σε μια πόλη φόβου και μισαλλοδοξίας. Υπάρχουν κάποιες στιγμές οπτικής μαγείας στο «Τιμποκτού», συγκρίσιμες με επικής πνοής σεκάνς από το έργο του Ντέιβιντ Λιν ή και από το «Winter Of Discontent» του Ιμπραΐμ Ελ-Μπατούτ, το πορτρέτο της Αιγύπτου κατά τη διάρκεια των γεγονότων της πλατείας Ταχρίρ.

Ο Καρλ Μαρξ για τη θρησκεία: «…ο αγώνας εναντίον της θρησκείας είναι έμμεσα ο αγώνας εναντίον του κόσμου του οποίου πνευματικό άρωμα είναι η θρησκεία. Το να καταργήσεις τη θρησκεία ως την απατηλή ευτυχία του λαού σημαίνει ότι απαιτείς την πραγματική ευτυχία του. Η απαίτηση να εγκαταλειφθούν οι αυταπάτες για την υπάρχουσα κατάσταση των πραγμάτων είναι η απαίτηση να εγκαταλειφθεί μια κατάσταση πραγμάτων που έχει ανάγκη τις αυταπάτες. Έτσι η κριτική του ουρανού μετατρέπεται σε κριτική της γης, η κριτική της θρησκείας σε κριτική του δικαίου και η κριτική της θεολογίας σε κριτική της πολιτικής… Η βάση της άθρησκης κριτικής είναι: ο άνθρωπος κάνει τη θρησκεία, δεν κάνει η θρησκεία τον άνθρωπο. Όμως, ο άνθρωπος δεν είναι αφηρημένο ον που έχει κατασκηνώσει έξω από τον κόσμο. Ο άνθρωπος είναι ο κόσμος του ανθρώπου, το κράτος, η κοινωνία. Αυτό το κράτος, αυτή η κοινωνία παράγουν τη θρησκεία, μια ανεστραμμένη συνείδηση του κόσμου, επειδή είναι ανεστραμμένος ο κόσμος…»

Τα χρόνια της χολέρας στο Τιμπουκτού:

Στην επόμενη σελίδα: Νο – Mια τραγωδία στα όρια της πολιτικής φάρσας στη Χιλή του Πινοσέτ με τον Μπερνάλ στον πρωταγωνιστικό ρόλο.

1 2 3 4 5

TAGS :
5 cinema πολτική ταινία τοπ

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook