Σκηνή από το θεατρικό έργο «Τα Καινούργια ρούχα του Βασιλιά» που παίζεται στο Θέατρο Αλίκη.

Όλη μου τη ζωή υποστηρίζω ακράδαντα πως η ποιότητα αναγνωρίζεται και ανταμείβεται. Σε κάθε τομέα. Είτε αφορά την ποιότητα μίας φιλικής ή επαγγελματικής σχέσης είτε της φόδρας ενός σακακιού ή του θέματος και των συντελεστών ενός θεάματος, η βάση παραμένει ίδια.  Μπορεί κάποιος να επιλέξει ένα σωρό διαφορετικούς τρόπους να υπάρχει ή να πράττει – ένα από τα μονοπάτια μπροστά ξεχωρίζει πάντα για το ήθος και το ύφος του.

Όταν πριν από αρκετούς μήνες ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης, πάνω από ένα καφέ και με πολλούς ανθρώπους γύρω μας να μας αποσπούν την προσοχή, μου εξέφραζε τη βαθιά του αγωνία για μία παιδική, σε εισαγωγικά, παράσταση που επρόκειτο να ανεβάσει, είχα τη βαθιά πεποίθηση ότι όλα θα πήγαιναν καλά. Η ατόφια χαρά του, σε συνδυασμό με αυτήν την αυθεντική αγωνία δήλωναν καταρχάς ότι, αν μη τι άλλο, αντιμετώπιζε το εγχείρημα πολύ σοβαρά.

Κείμενο, ηθοποιίες, σκηνικά, μουσική, visual (Videos, Οπτικά εφέ, γραφιστικά και Projection Design), κοστούμια σε αρμονία και αρτιότητα.

Με τον ενθουσιασμό του μικρού παιδιού και την ωριμότητα του έμπειρου καλλιτέχνη μου εξηγούσε με λεπτομέρειες για τι επρόκειτο αλλά πάνω όλα πάσχιζε να με πείσει για το ενήλικο της παιδικής παράστασης. Για τα κείμενο του Καρασούλου και τη μουσική του, για τα υπέροχα τραγούδια (δείχνοντάς μου βίντεο από τις πρόβες για να με πείσει ότι δεν πρόκειται για παιδιάστικα χαζοχαρούμενα κομμάτια) και τα video mappings των νεαρών φοιτητών.

Εξαιρετική είναι στο ρόλο της Βασίλισσας Μαντ η Αριέττα Μουτούση.

Κυριακή 8 Δεκεμβρίου

Άργησα να πάω, αναβολή από Κυριακή σε Κυριακή. Θα πάω και πάλι όμως, χωρίς αναβολή. Βλέποντας την παράσταση δεν επιβεβαίωσα απλώς τα όσα ο Χρήστος μου είχε πει, αλλά εντόπισα και ένα σωρό άλλα που ίσως απλώς να μην είχαμε συζητήσει. Θα επισημάνω κάτι που συνδέεται με αυτό στο οποίο αναφέρθηκα στην αρχή του κειμένου: την ποιότητα.

Αυτή τη φορά την ποιότητα του κόσμου – η ποιότητα των θεατών πάντα μαρτυρά την ποιότητα του θεάματος. Άνθρωποι ευγενικοί, κάθε ηλικίας, άνθρωποι με μεγαλύτερα ή μικρότερα παιδιά που δεν ούρλιαζαν, άνθρωποι που στο τέλος της παράστασης περίμεναν σεμνά και υπομονετικά την σειρά τους για να φωτογραφηθούν οι ίδιοι ή τα παιδιά τους, αγκαλιά με το Χρήστο ή την Αριέττα. Ο πολιτισμός αντλεί και έλκει πολιτισμό.

Κείμενο, ηθοποιίες, σκηνικά, μουσική, visual (Videos, Οπτικά εφέ, γραφιστικά και Projection Design), κοστούμια σε αρμονία και αρτιότητα. Ειλικρινά δεν βλέπω κανένα λόγο για τον οποίο να μη δει ένας ενήλικας μία παράσταση που θίγει όλα όσα μας απασχολούν στη ζωή – δηλαδή χρήμα, εξουσία, πίστη και αφοσίωση, αγάπη. Ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης, ως εκπληκτικός, αγαθός, αλαζών βασιλιάς υποστηρίζεται από την εκπληκτική ασφαλώς Αριέττα Μουτούση αλλά και μία σειρά ηθοποιών που παίρνουν σοβαρά τον εαυτό τους, το έργο και εμάς τους θεατές.

Αριστερά: ο Τάσος Παλαντζίδης ως Εράσμιος Κρόοκ. Δεξιά: ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης ως Βασιλιάς.

Η απλότητα του πλουραλισμού των κουστουμιών μαρτυρά απαράμιλλη ικανότητα ενώ τα βίντεο mappings των Come Down Creates  (Νάνσυ Κουρούνη, Βασίλης Μανιάτης, Πέτρος Πρίντεζης) σε μεταφέρουν σε ένα άλλο σύμπαν, τουλάχιστον νεοϋορκέζικου ανεβάσματος. Επιτέλους μιλάμε για μία παιδική παράσταση άλλης αντίληψης και νοοτροπίας με σωστή θεατρική φιλοσοφία που αντιμετωπίζει το παιδί ως ένα έλλογο ον και τον ενήλικα ως έναν ενεργό κηδεμόνα.

ΥΓ. Έκπληξη η ζεστή, χαρακτηριστική, φωνή του Γιάννη Φέρτη! Την αναγνωρίζεις αυτοστιγμεί.

Info:
«Τα καινούργια ρούχα του Βασιλιά», Θέατρο Αλίκη, Αμερικής 4, Αθήνα, τηλ.  210 32 100 21 / Κάθε Σάββατο 14.00 και Κυριακή 11.30 & 14.30

 

Διαβάστε ακόμα: Marianne & Leonard: μια ιστορία αγάπης στην Ύδρα των 60’s.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top