Στην Τεχεράνη, τέχνη αντί για διαφημίσεις

Κάθε πρωί που κίναγα να πάω στη δουλειά… έβλεπα το “The Innocent Eye Test” του Mark Tansey.

Ύστερα από πρωτοβουλία του δημάρχου Μοχάμεντ Μπάγκερ Κουαλίμπαφ και της Υπηρεσίας Καλλωπισμού Τεχεράνης, από τις 5 Μαϊου και για δέκα μέρες, η ιρανική πρωτεύουσα μεταμορφθώθηκε σε ένα απέραντο, υπαίθριο μουσείο.

Το Winter Timber του David Hockney και ο πνευματικός χειμώνας που κάποτε θα περάσει. Photo credit: Behrouz Mehri.

Οι διαφημίσεις ξηλώθηκαν από 1500 γιγάντια πάνελ στους αυτοκινητόδρομους της μεγαλούπολης των 9 εκατομμυρίων κατοίκων και στη θέση τους φιλοξενήθηκαν διάσημοι πίνακες Ιρανών, αλλά και -αυτή είναι η είδηση- δυτικών ζωγράφων. Η πρωτοβουλία θεωρήθηκε ως μια προσπάθεια εξωραϊσμού της δημόσιας εικόνας του δημάρχου Κουαλιμπάφ, πρώην φλογερού διοικητή των Φρουρών της Επανάστασης και δις (2005, 2013) χαμένου των προεδρικών εκλογών, ο οποίος προσπαθεί να πείσει τους ψηφοφόρους κυρίως της μεσαίας τάξης ότι δεν είναι αυτός που ήταν. Αλλά κάποιος άλλος.

“Η μεγαλύτερη υπαίθρια έκθεση ζωγραφικής στην Ιστορία” όπως την αποκάλεσαν, προξένησε πολλές συζητήσεις -και ερωτηματικά- δεδομένου ότι σε μεγάλο βαθμό η τέχνη των Δυτικών θεωρείται τόσο βλάσφημη όσο και αποδεικτική της παρακμής του δυτικού πολιτισμού -σύμφωνα πάντα με τη γενειοφόρα ρητορική των αγιατολάδων. Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά την Ισλαμική Επανάσταση του Χομεϊνί, το 1979, δεκάδες εμβληματικοί πίνακες από την ιδιωτική συλλογή του Σάχη που πέρασαν στα χέρια του ιρανικού κράτους, από ζωγράφους όπως οι Van Gogh, Picasso, Dali, Miro, αλλά και των Andy Warhol και Jackson Pollock, δεν έχουν εκτεθεί παρά μόνο για λίγες μέρες σε πολιτιστικά γεγονότα ανά την ιρανική επικράτεια.

Το “Δάσος” του Γκούσταβ Κλιμτ και τα όρη της καθυστέρησης. Photo credit: Shayan Mehrabi.

Ενώ ένα (ημί)γυμνο του Ρενουάρ δεν αναμέται να δει ποτέ το φως του ήλιου -τουλάχιστον όσο στη χώρα κάνουν κουμάντο οι κληρικοί. Πέραν, βέβαια, από μια λανθάνουσα, όσο και ακμάζουσα, μεσαία τάξη στην πρωτεύουσα Τεχεράνη και τα πέριξ, η Τέχνη δεν είναι κι από τις πρώτες προτεραιότητες της πλειοψηφίας σε αυτήν τη χώρα των 80 εκατομμυρίων κατοίκων, όπου η αγαπημένη πνευματική συνήθεια είναι οι επισκέψεις στο τζαμί – και όχι στα μουσεία…

Διαβάστε ακόμα: Η Τέχνη δεν είναι πράγμα.

Ο εφαρμοσμένος σουρεαλισμός στην καθημερινότητα των Ιρανών: Μαγκρίτ και αγιατολάδες. Photo credit: AP / Ebrahim Noroozi

Οι “Βαρκάρηδες Του Βόλγα” του Ίλια Ρέπιν. Έχει αρκετό κουπί ακόμη. Photo credit: AP / Ebrahim Noroozi

“Είναι αδύνατο, όσο και επικίνδυνο, να κατανοήσεις την Τέχνη ρίχνοντας μια κλεφτή ματιά ενώ οδηγείς για τη δουλειά”, κατακεραύνωσε την πρωτοβουλία ο κριτικός Τέχνης Ρέζα Σιμόργκ. Photo credit: Shayan Mehrabi

“Δυστυχώς είμαι αγράμματος και δεν καταλαβαίνω”, δήλωσε, στρουθακαμηλίζοντας, ο 60χρονος μανάβης Χατάμ Μαγκέρι, για την πρωτοβουλία της Υπηρεσίας Καλλωπισμού Τεχεράνης. Photo credit: AP / Ebrahim Noroozi

TAGS :
billboards street. art έργο τεχεράνη τέχνης

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook