Τελετή παράδοσης του ΚΠΙΣΝ: Μια ακουστική αποτίμηση

Δεν χρειαζόταν περισσότερο από λίγες στιγμές για να εντυπωσιαστώ από την εκπληκτική ακουστική. Ο ήχος έφτανε ζωντανός και άμεσος στο επίπεδο του τρίτου εξώστη, από όπου παρακολουθούσα, με εξαιρετική ευκρίνεια και πληρότητα, ενώ η ορχήστρα ακουγόταν με τόσο μαλακό και ευγενή ήχο όπως δεν την έχω ξανακούσει ποτέ, λέει ο Δημήτρης Γ. Κιουσόπουλος. (Credits: Γιώργης Γερόλυμπος / www.snfcc.org)

Την Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2017, στις έξι η ώρα, πραγματοποιήθηκε στην κεντρική σκηνή του νέου κτηρίου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (ΕΛΣ) στο Φάληρο η τελετή παράδοσης του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ) στο Ελληνικό Δημόσιο. Η εκδήλωση άνοιξε με την προβολή ενός βίντεο-αφιερώματος στο ΚΠΙΣΝ,ενώ στη συνέχεια το λόγο πήραν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, κ. Προκόπιος Παυλόπουλος, ο Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΙΣΝ, κ. Ανδρέας Δρακόπουλος, και ο Πρωθυπουργός, κ. Αλέξης Τσίπρας. Το πρώτο μέρος της τελετής ολοκληρώθηκε με την υπογραφή της σύμβασης δωρεάς της μετοχής του οργανισμού ΚΠΙΣΝ ΑΕ προς το Ελληνικό Δημόσιο από τον Υπουργό Οικονομικών κ. Ευκλείδη Τσακαλώτο και την Οικονομική Διευθύντρια του ΙΣΝ κ. Χριστίνα Λαμπροπούλου.

Και ενώ τα όσα ειπώθηκαν, αντειπώθηκαν ή δεν ειπώθηκαν κατά τη διάρκεια των ομιλιών έτυχαν εμπεριστατωμένων αναλύσεων, αντιρρήσεων και σχολιασμών, κανείς δεν φαίνεται να ασχολήθηκε ιδιαίτερα με το ίδιο το αντικείμενο της δωρεάς, τουλάχιστον αυτό που αφορά αμεσότερα το φιλόμουσο κοινό, δηλαδή το νέο μας λυρικό θέατρο. Κι όμως, όπως φάνηκε κατά το καλλιτεχνικό πρόγραμμα που ακολούθησε, γύρω στις επτά και δέκα, τόσο όσον αφορά στην ακουστική, τη θέα στη σκηνή, όσο και τους διάφορους σκηνικούς μηχανισμούς, η νέα Εθνική Λυρική Σκηνή είναι απλώς ένα θαύμα!

Την ώρα που η Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ με διευθυντή τον Αναστάσιο Συμεωνίδη έπαιξε την εισαγωγή από τους Γάμους του Φίγκαρο του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, στη σκηνή παρουσιάστηκε μια χορογραφία από φωτισμούς και roller bladers. (Credits: Γιώργης Γερόλυμπος / www.snfcc.org)

Το διαπίστωσα αμέσως μόλις η Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ με διευθυντή τον Αναστάσιο Συμεωνίδη έλαβε θέση στην τάφρο και έπαιξε την εισαγωγή από τους Γάμους του Φίγκαρο του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, ενώ στη σκηνή παρουσιάστηκε μια χορογραφία από φωτισμούς και roller bladers. Δεν χρειαζόταν περισσότερο από λίγες στιγμές για να εντυπωσιαστώ από την εκπληκτική ακουστική. Ο ήχος έφτανε ζωντανός και άμεσος στο επίπεδο του τρίτου εξώστη, από όπου παρακολουθούσα, με εξαιρετική ευκρίνεια και πληρότητα, ενώ η ορχήστρα ακουγόταν με τόσο μαλακό και ευγενή ήχο όπως δεν την έχω ξανακούσει ποτέ. Το γεγονός ότι καθόμουν στην τελευταία σειρά, έχοντας από πάνω μου τον τέταρτο και τελευταίο εξώστη, δεν φάνηκε να επηρεάζει ιδιαίτερα το ακρόαμα. Σε κάποια στιγμή πήγα και εμπρός, όπου ο ήχος ήταν πράγματι λίγο καλύτερος, αλλά η υστέρηση της πίσω σειράς ήταν ουσιαστικά αμελητέα.

Η θέα επίσης είναι εξαιρετική. Αν και καθόμουν στην αριστερή πλευρά, είχα ανεμπόδιστη εποπτεία της σκηνής, αλλά μπορούσα να δω και τον αχανή χώρο στα δεξιά του κλωβού της σκηνής, εκεί όπου στις παραστάσεις θα μπορούν να τοποθετούνται τα σκηνικά και να μεταφέρονται με τον συρόμενο μηχανισμό στη σκηνή. Ο μηχανισμός αυτός χρησιμοποιήθηκε για να μεταφέρει από τα αριστερά την Νατάσα Μποφίλιου και κατόπιν από τα δεξιά τον Αλκίνοο Ιωαννίδη με ένα μικρό μικτό σύνολο, από μπαρόκ και λαϊκά ελληνικά όργανα. Ο μηχανισμός αποδείχθηκε και εξαιρετικά ομαλός στην κίνησή του και εντυπωσιακά αθόρυβος, όπως άλλωστε και ο κλιματισμός-εξαερισμός της αίθουσας, λεπτομέρεια που συνήθως παραμελείται στην Ελλάδα.

Η σοπράνο Σούμι Τζο (Sumi Jo) ερμήνευσε την άρια Casta Diva (Αγνή θεά), από την Νόρμα του Βιντσέντσο Μπελλίνι, άρια με την οποία η Μαρία Κάλλας έχει συνδεθεί δια παντός στη συνείδηση των φιλόμουσων. (Credits: Γιώργης Γερόλυμπος / www.snfcc.org)

Με χρήση του ίδιου μηχανισμού, αλλά με κατεύθυνση από το βάθος της σκηνής προς το προσκήνιο, εμφανίστηκε η σοπράνο Σούμι Τζο (Sumi Jo) για να ερμηνεύσει την άρια Casta Diva (Αγνή θεά), από την Νόρμα του Βιντσέντσο Μπελλίνι, άρια με την οποία η Μαρία Κάλλας έχει συνδεθεί δια παντός στη συνείδηση των φιλόμουσων. Το σι ύφεση μετά τα απανωτά λα είναι κυριολεκτικά κορύφωση του μπελκάντο· η διάσημη κορεάτισσα κολορατούρα το απέδωσε με ένα ασυνήθιστο πιανίσσιμο, το οποίο πάντως ακούστηκε καθαρότατα. Την ερμηνεία της μονωδού πλαισίωσε υποδειγματικά η χορωδία της ΕΛΣ, τραγουδώντας από το εσωτερικό· ο ήχος της όμως έφτανε ανεμπόδιστα και με μεγάλη πληρότητα σε όλους τους ακροατές, αναδεικνύοντας την δυνατότητα για «έσωθεν» χορωδιακά (ιντέρνι), κάτι που από μόνο του αποτελεί ένα σαφές πλεονέκτημα της νέας αίθουσας.

Όπως φάνηκε από το καλλιτεχνικό πρόγραμμα που ακολούθησε, τόσο όσον αφορά στην ακουστική, τη θέα στη σκηνή, όσο και τους διάφορους σκηνικούς μηχανισμούς, η νέα Εθνική Λυρική Σκηνή είναι απλώς ένα θαύμα. (Credits: Γιώργης Γερόλυμπος / www.snfcc.org)

Πολύ αξιόλογες όμως είναι και οι δυνατότητες ήχου και εικόνας που παρέχονται· χάρις σε αυτές προβλήθηκαν σε ζωντανή σύνδεση, μεταξύ των μερώντου επί σκηνής προγράμματος, εκδηλώσεις από άλλους χώρους του ΚΠΙΣΝ. Η πιο εντυπωσιακή ήταν σαφώς η ταυτόχρονη μετάδοση παραδοσιακού χορού από το Λύκειο Ελληνίδων σε χώρο του άλσους με λήψη από ψηλά, ενώ την ίδια στιγμή, σε ταυτόχρονη ζωντανή λήψη, την παραδοσιακή μουσική των χορευτών υπογράμμιζε με τζαζ συγχορδίες από την Εναλλακτική Σκηνή του ισογείου ο πιανίστας Γιώργος Κοντραφούρης. Από χώρους του ΚΠΙΣΝ παρακολουθήσαμε ακόμα την Παιδική Χορωδία της ΕΛΣ, και το Μπαλέτο της ΕΛΣ, σε ένα όμορφο πρόγραμμα με λεπταίσθητη συνοδεία σόλο βιόλας από τον Γιάννη Στρατάκη. Επίσης παρακολουθήσαμε street dancers και ποδηλάτες, ενώ προβλήθηκαν βιντεοσκοπημένες αναγνώσεις διάσημων αποσπασμάτων της ελληνικής λογοτεχνίας από καταξιωμένους ηθοποιούς, σε επιμέλεια του άλλου κρατικού φορέα που ωφελείται από τη δωρεά, της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος (ΕΒΕ).

Η τελετή ολοκληρώθηκε με το πρώτο, αμιγώς συμφωνικό, τμήμα του τέταρτου μέρους της Ενάτης Συμφωνίας του Λούντβιχ φαν Μπετόβεν, που η ορχήστρα ερμήνευσε με ωραίο ήχο στην πολύ ασφαλή ρυθμική αγωγή που επέλεξε ο αρχιμουσικός. Στη διάρκειά του προβλήθηκε καταρχήν ένα βίντεο-αναδρομή της κατασκευής του έργου, και έπειτα εισήλθαν διαδοχικά σε μια πρωτότυπη χορογραφία καταρχήν οι ποδηλάτες, και έπειτα όλοι οι συντελεστές του προγράμματος, για να παρουσιαστούν όλοι μαζί, ενώ τα χειροκροτήματα και οι επευφημίες αναμειγνύονταν με τη μουσική· φαντάζομαι η καλλιτεχνική σύλληψη ήταν να χειροκροτήσουν όλοι μόλις τελείωνε η μουσική, και όχι να χρησιμοποιηθεί η Ενάτη ως υπόκρουση.

Η γιορτή ολοκληρώθηκε με ένα πάρτυ με έντονη μουσική και πυροτεχνήματα. (Credits: Γιώργης Γερόλυμπος / www.snfcc.org)

Η συνέχεια της γιορτής δόθηκε στο εξωτερικό, με ένα πάρτυ με έντονη μουσική και πυροτεχνήματα – και είχαμε και τον καιρό μαζί μας. Όλα αυτά ήταν πάντως μία πρόγευση. Περιμένουμε τώρα να δούμε, και περισσότερο να ακούσουμε, να αξιοποιούνται πλήρως στις πρώτες παραγωγές που θα ανεβάσει η ΕΛΣ από 31 Μαρτίου, το μπαλέτο των Φωνιαδάκη/Μιλπιέ/Λη Τοπία και την όπερα του Τζουζέπε Βέρντι Μακμπέθ.

Διαβάστε ακόμα: Γιώργος Κουμεντάκης – «Καλύτερα να αποδεχτούμε την κρίση παρά να κάνουμε πως δεν υπάρχει»

TAGS :
Εθνική Λυρική Σκηνή ΚΠΙΣΝ τελετή παράδοσης

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook