Η Αθήνα απέκτησε το δικό της «φιλί» ύψους 22 μέτρων

Το «Φιλί» έχει ύψος 22 μέτρα και βρίσκεται σε μια πολυκατοικία στην πλατεία Αυδή, στο Μεταξουργείο (Στέλιος Τζέτζιας).

Tα φιλιά που δεν δίνονται λόγω της πανδημίας δεν είναι φιλιά χαμένα. Με κάποιον τρόπο τοκίζονται για το μέλλον, είναι βέβαιο πως θα δοθούν, όταν οι καιροί το επιτρέψουν.

Στο μεταξύ, όμως, συμβολοποιούνται, γίνονται αισθητικό αποτέλεσμα-αποτύπωμα μιας εποχής που αποζητάει την απομόνωση και την απομάκρυνση και όχι την εγγύτητα. Γίνονται ακόμη και ένα γιγαντιαίο έργο, διαστάσεων 22 μέτρων, σαν κι αυτό που δημιούργησε ο εικαστικός Ηλίας Παπαηλιάκης.

Το έργο κοσμεί το πλαϊνό μιας πολυκατοικίας επί της οδού Γιατράκου, στην πλατεία Αυδή, στο Μεταξουργείο. Πρόκειται για δύο αδρογραμμένες φιγούρες με κόκκινο περίγραμμα που ενώνουν τα χείλη τους έχοντας κλειστά τα μάτια.

Ενδιαφέρον είναι ότι ο Ηλίας Παπαηλιάκης αποφάσισε να εκμεταλλευτεί ως φόντο το ήδη υπάρχον χρώμα του εξωτερικού τοίχου (μια σκούρα ώχρα, θα έλεγε κανείς στο χρώμα του ηλιοκαμένου δέρματος), κάτι που δίνει ακόμη μεγαλύτερο βάθος στην έτσι κι αλλιώς λιτή γραμμή του σχεδίου του.

O εικαστικός Ηλίας Παπαηλιάκης κατά τη διάρκεια της δημιουργίας του έργου (Παύλος Φυσάκης).

Αίφνης, «Το φιλί», όπως είναι ο πρόδηλος τίτλος του έργου του Ηλία Παπαηλιάκη, μετατρέπεται σε μια σύγχρονη τοιχογραφία για μια σύγχρονη πόλη, στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας #OnAthens του Ιδρύματος Ωνάση, σε συνεργασία με τον Οργανισμό Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων (ΟΠΑΝΔΑ).

«Το φιλί» εκπέμπει ζωή και αισιοδοξία και «ασπάζεται» από σήμερα περαστικούς και κατοίκους, τονίζοντας την αξία της ανθρώπινης επαφής, ακόμη και σε καιρούς απομόνωσης, όπως αυτή που διανύουμε.

Ο εικαστικός Ηλίας Παπαηλιάκης εξηγεί το σκεπτικό του ως εξής: «Το έργο εκφράζει μια ιδιαίτερη και μοναδική στιγμή δυο ανθρώπων. Ο έρωτας, η επιθυμία, η τρυφερότητα, η εγγύτητα, η αναγνώριση του αλλού είναι μερικά από τα θέματα που διαπραγματεύομαι με λίγες γραμμές. Η παρουσίαση του έργου στον δημόσιο χώρο, στοχεύει στην ενίσχυση του διαλόγου για μια πόλη πρόσφορη στη συνεύρεση και στη συνάντηση. μια πόλη με συναισθήματα».

Ο ιστορικός τέχνης, Χριστόφορος Μαρίνος, σημειώνει πως: «Η λιτότητα των γραμμών που συνθέτουν το ”Φιλί” παραπέμπει στις ανάγλυφες συνθέσεις του Γιάννη Μόραλη στο ξενοδοχείο Χίλτον, ενώ η αμεσότητα της εικόνας και του μηνύματος που αυτή μεταδίδει μαγνητίζει τα βλέμματα των περαστικών. Όπως κάθε φιλί στην ιστορία της τέχνης (το ”Φιλί” του Rodin, του Klimt, του Brancusi, του Warhol και άλλων καλλιτεχνών που στο παρελθόν καταπιάστηκαν με αυτό το θέμα), έτσι και η τοιχογραφία του Παπαηλιάκη στέλνει ένα ενωτικό μήνυμα και οξύνει τις αισθήσεις μας. Μνημειώνει μια ιδιωτική στιγμή που ενίοτε είναι και δημόσια – ειδικά μεταξύ των νέων».

Οι ένοικοι της πολυκατοικίας συνεργάστηκαν άψογα για τη δημιουργία του έργου (Στέλιος Τζέτζιας).

Για τη νέα αυτή πρωτοβουλία, η Διευθύντρια Πολιτισμού του Ιδρύματος Ωνάση, Αφροδίτη Παναγιωτάκου, αναφέρει: «Το Ίδρυμα Ωνάση προτείνει μια σειρά έργων για να ακουμπάμε και να ξεκουράζουμε το βλέμμα μας. Έργα παρηγορητικά που έρχονται ως παύση. Σε γειτονιές που έχουν ανάγκη από ανάσες. Έργα που δεν λειτουργούν μόνο διακοσμητικά, αλλά εγείρουν συναισθήματα και συζητήσεις, που έρχονται για να φωτίσουν κόγχες και σημεία τα οποία ίσως να μη προσέχαμε ποτέ. Έργα σύγχρονα που συντονίζονται με το παρόν. Άλλωστε, αυτό σημαίνει σύγχρονος πολιτισμός. Πολιτισμός συγχρονισμένος με τους καιρούς, τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας.

Αυτή την περίοδο, έχουμε ανάγκη από τρυφερότητα, από αισιοδοξία, από την άρρητη συνάντηση των ανθρώπων, με σημείο επαφής την ίδια την επαφή και το συναίσθημα. Ξεκινάμε με “Το φιλί” του Ηλία Παπαηλιάκη, ενός καλλιτέχνη με μεγάλη διαδρομή, με ατομικές και ομαδικές εκθέσεις σε όλο τον κόσμο, έργα του οποίου ανήκουν και στη συλλογή του Ιδρύματος Ωνάση. Και ξεκινάμε στην πλατεία Αυδή, μια πλατεία όπου όλοι μας έχουμε συναντηθεί για να δούμε φίλους, για να γελάσουμε, για να εξομολογηθούμε προσωπικές ιστορίες. Εκεί, στο κέντρο του Μεταξουργείου, σε μια περιοχή με ανθρώπους από όλα τα μέρη του κόσμου, μια περιοχή που ενώνει την αρχαία με την παλιά Αθήνα και τη σύγχρονη πολιτισμική Αθήνα, μια περιοχή που έχουν δοθεί πολλά φιλιά και σύντομα ελπίζουμε θα ξαναδοθούν.

Όλη η διαδικασία ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και η συνεργασία με τον Δήμο Αθηναίων υπήρξε υποδειγματική. Αυτό που μας συγκίνησε ιδιαίτερα ήταν η θετική στάση των ενοίκων της ίδιας της πολυκατοικίας. Η συνάδελφός μας, Μαρία Βασαριώτου, υπεύθυνη παραγωγής για το έργο, ήταν παρούσα στις συνελεύσεις της πολυκατοικίας και έζησε αυτό που οι περισσότεροι γνωρίζουμε ως “αληθινή αθηναϊκή στιγμή”.

Περιμένουμε, λοιπόν, να δούμε όσους κυκλοφορούν στους δρόμους της Αθήνας, εκείνους που τους αρέσει να τριγυρίζουν και να πλανώνται στην πόλη, εκείνους που –όταν τελειώσει όλο αυτό– θα κανονίζουν για ένα ποτό στο Μεταξουργείο, να δίνουν ραντεβού μπροστά στο “Φιλί”. Όπως συμβαίνει και με το “Φιλί” του Ροντέν στο κτίριο της Στέγης. Ελπίζουμε πως κάποιοι θα φιληθούν εδώ για πρώτη φορά».

Διαβάστε ακόμα: Τζάκσον Πόλλοκ – ο ζωγράφος που έσταξε μπογιά και αλκοόλ στη ζωή του.

TAGS :
Δήμος Αθηναίων εικαστικός ζωγραφική μεταξουργείο Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση φιλί

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook