
O Τζόελ (Πέδρο Πασκάλ) και η Άμπι στη σκηνή που καθόρισε τη σειρά στη 2η σεζόν
Είναι, ίσως, η πιο τρανή απόδειξη πως μια τηλεοπτική μυθοπλασία που βασίζεται σε βιβλίο ή σε videogame, δε γίνεται να ακολουθήσει πιστά το storyline. Η σειρά The Last of Us στο HBO, είναι μια από τις πιο πιστές στην αρχική ιστορία, έχει παρεκκλίνει σε λεπτομέρειες και στη 2η σεζόν φάνηκε έντονα πόσο προβληματικό είναι αυτό. Διότι, όταν μόλις στο 2ο επεισόδιο κάνεις αυτό που συμβαίνει και στο videogame, πάνω κάτω στην ίδια χρονική στιγμή, η πιστότητα μοιάζει να εξαφανίζει τον ενθουσιασμό του κοινού.
Από δω και πέρα, θα αναφερθούν σκηνές και λεπτομέρειες της 2ης σεζόν, οπότε αν δεν την έχεις δει, μη συνεχίσεις να διαβάζεις. Δες την και επίστρεψε μετά για να συμφωνήσεις ή διαφωνήσεις με όσα θα γράψω-υποστηρίξω.
Αφού καθάρισα τη συνείδησή μου, μπαίνω κατευθείαν στο ψητό. Ο Πέδρο Πασκάλ ήταν όλη η σειρά. Τίποτε άλλο δεν είχε ενδιαφέρον σε επίπεδο σύνδεσης ηθοποιών με τον χαρακτήρα. Αυτός έδινε υπόσταση στην Έλι (Μπέλα Ράμσεϊ). Εννοώ και τον χαρακτήρα, μα και την ηθοποιό. Η Μπέλα Ράμσεϊ δεν είναι μια ηθοποιός που θέλγει τόσο το κοινό. Όχι ως εικόνα, μα ερμηνευτικά. Έχει από τη φύση της μια ευκολία στο να βγάζει θυμό με τις εκφράσεις της, που είναι βασικό στοιχείο της Έλι, αλλά τίποτα περισσότερο.

Ντίνα και Έλι έγιναν το νέο πρωταγωνιστικό δίδυμο στο The Last of Us, μετά τον θάνατο του Τζόελ.
Τι φταίει και η σειρά έγινε «ξενέρωτη»;
Στη 2η σεζόν, μετά τον Τζόελ (Πασκάλ), ο πιο ενδιαφέρων χαρακτήρας είναι η Ντίνα, μετά η Άμπι, μετά ο Τόμι και μετά η Έλι. Άρα, ο θάνατος του Τζόελ στο 2ο επεισόδιο, αφαίρεσε ένα πολύ μεγάλο κομμάτι από τη δυναμική που είχε η σειρά στην πρώτη σεζόν. Τα επόμενα 5 επεισόδια έγιναν το κυνήγι εκδίκησης της Έλι προς την Άμπι. Οκ, προβλέψιμο ως κόνσεπτ, προβλέψιμη και η σεναριακή/σκηνοθετική εκτέλεση. Με πιο απλά λόγια, η σειρά μοιάζει να έκανε πολύ νωρίς την κορύφωσή της και να «χτύπησε» κάθε ίχνος ενδιαφέροντος.
Αυτό, βέβαια, ίσως να συνέβη στο τέλος της 1ης σεζόν. Από τη στιγμή που ο Τζόελ και η Έλι βρίσκουν το καταφύγιο που έχει φτιάξει ο αδερφός του, τελειώνει το στοιχείο της επιβίωσης στην άγρια φύση, όπου μπορούν να σκάσουν από το πουθενά οι άνθρωποι-cordyceps. Ναι, είχαμε την επίθεση στο 2ο επεισόδιο, που θύμισε αρκετά το επεισόδιο του Game of Thrones με τη μάχη απέναντι στους White Walkers, αλλά, σε γενικές γραμμές, το καταφύγιο έδινε μια ασφάλεια.

Στη 2η σεζόν είχαμε μια μεγάλη σκηνή με στρατό από cordyceps και μετά ελάχιστες δόσεις…
Η σειρά έγινε πολύ γρήγορα απλώς δραματική και λιγότερο θρίλερ, έχασε τον χαρακτήρα της. Ναι, ακολούθησε το videogame (με εξαίρεση κάποιες λεπτομέρειες μη κρίσιμες για την πλοκή), μα, το είπα στην αρχή, άλλο πράγμα το videogame που το επιλέγεις εσύ και το ανοίγεις και παίζεις έχοντας άλλες ανάγκες, και άλλο μια μυθοπλασία. Χρειάζεται ελιγμός, χρειάζονται διαφοροποιήσεις από το πρωτότυπο.
Οι τηλεθεάσεις του The Last of Us στις ΗΠΑ ήταν πεσμένες κατά 18% σε σχέση με την πρώτη σεζόν. Και στο IMDB, η πρώτη σεζόν είχε 1 επεισόδιο από τα 10 με βαθμολογία κάτω από 8/10. Η 2η σεζόν έχει 5 επεισόδια με βαθμολογία κάτω από 8/10 και 3 με βαθμολογία κάτω από 7/10. Μόνο το 2ο και το 6ο επεισόδιο ικανοποίησαν τους θεατές, εμού συμπεριλαμβανομένου. Είναι από τις φορές που η κοινή αντίληψη δε λέει ψέματα.
Η γενική αίσθηση στη 2η σεζόν ήταν ότι υπάρχει ένας κίνδυνος ελεγχόμενος, αλλά δεν είναι και για να βρίσκεσαι στην τσίτα. Στην πρώτη αναρωτιόσουν από πού θα εμφανιστούν τα «ζόμπι», στη 2η αναρωτιόσουν πότε επιτέλους θα εμφανιστούν.
Αναρωτιέμαι πώς θα καταφέρουν οι δημιουργοί της σειράς και το HBO να στήσουν μια 3η σεζόν, στην οποία γνωρίζουμε ότι δε θα υπάρχει καθόλου Πέδρο Πασκάλ. Κρατούσε όλη την αφήγηση. Καλώς ή κακώς, είναι από τους 3-4 πιο δημοφιλείς σε όλο το Χόλιγουντ. Ήταν ο λόγος που το έβλεπαν οι περισσότεροι. Θα χρειαστεί πολύ μεγάλη μαεστρία στο σενάριο, άρα να ξεφύγει αρκετά από το videogame.
Εμένα η σειρά με «έχασε» πάντως, και δύσκολα θα μπω σε διαδικασία να δω την 3η σεζόν, ειδικά αν βγει μετά από 2 χρόνια που θα έχω ξεχάσει τα πάντα.
Διαβάστε ακόμη: Το “Asterix & Obelix ” στο Netflix είναι μια σειρά που δε θες να τελειώσει