Το αραβικό Καμασούτρα: ένα εγχειρίδιο εκμαυλιστικού σεξ

Το Μυρωμένο λιβάδι του σεΐχη Αμπού Αμπνταλάχ Μουχάμαντ Αλ Ναφζάουι είναι το υπέρτατο εγχειρίδιο της αραβικής ερωτολογίας (Λιθογραφίες του Allain Renoux για το βιβλίο Le Jardin Parfumé από τις εκδόσεις Les Editions de l’Ibis, 1984).

«Το μυρωμένο λιβάδι όπου διασκεδάζουν οι αισθήσεις» είναι το γυναικείο κορμί, ένας επίγειος παράδεισος όπου και οι πλέον ανήκουστες ηδονές είναι δυνατές. Αλλά πρέπει να μυηθείς στα μυστήρια και τα μυστικά του.

Έργο του σεΐχη Αμπού Αμπνταλάχ Μουχάμαντ Αλ Ναφζάουι, είναι το υπέρτατο εγχειρίδιο της αραβικής ερωτολογίας. Αν το βιβλίο μαυλιστικά χαρίζει όλες τις αφροδισιακές ρετσέτες του ντουνιά, αν ξεσκεπάζει τα κορμιά και τα τραγουδά σε αναρίθμητες στάσεις είναι γιατί ο σεΐχης θέλει να μας παραδώσει το κλειδί της οικουμένης.

Όλα όσα αφορούν στη σεξουαλική πράξη καταλογραφούνται: ποικιλία στάσεων και ηδονών, πραγματεία περί φυσιογνωμιών, κανόνες υγιεινής, αρωματικές ετοιμασίες, αφροδισιακές συνταγές, παντοειδή αντίδοτα σε υστερήσεις και νοσήματα. Απαριθμεί επίσης τις διάφορες ονομασίες για τον φαλλό και το αιδοίο και αφιερώνει ένα κεφάλαιο στην ερμηνεία των ονείρων. Όλ’ αυτά διανθισμένα με χυμώδη ανέκδοτα και πιπεράτες ιστορίες.

Διεισδύεις σ’ ένα σύμπαν όπου ο πόθος εκτίθεται αναίσχυντα και απερίφραστα, με χάρη και γνώση, δίχως να βάζει κανενός είδους όριο στον αισθησιασμό, διατηρώντας ακέραια την πηγαία αμεσότητα της αραβικής θυμοσοφίας. Μια ελεγεία στις χαρές των αισθήσεων, χωρίς ταμπού, που απιθώνει ανάλαφρα τον αναγνώστη πάνω σ’ ένα ιπτάμενο χαλί, για να ζήσει μία από τις Χίλιες και μία νύχτες.

Το έργο χωρίζεται σε 21 κεφάλαια κι είναι γραμμένο σε απλή γλώσσα (Λιθογραφίες του Allain Renoux για το βιβλίο Le Jardin Parfumé από τις εκδόσεις Les Editions de l’Ibis, 1984).

Χαρακτηρισμένο ως το «αραβικό Καμασούτρα», γράφτηκε το 15ο αι. στην Τυνησία, για να αναδειχθεί στα τέλη του 19ου σε κλασικό έργο της ερωτικής λογοτεχνίας. Το οφείλει σε μια γαλλική μετάφραση του 1886 από τον παρισινό εκδότη Isidore Liseux, εξαιτίας μιας αυξανόμενης περιέργειας του κοινού για τον ανατολίτικο ερωτισμό. Και χρωστάει την ανακάλυψή του στον Γκι ντε Μοπασάν. Την ίδια χρονιά αποδόθηκε στα αγγλικά από τον σερ Richard Burton, βικτωριανό οριανταλιστή και τυχοδιώκτη. Ακολούθησαν μεταφράσεις στα γερμανικά το 1905, στα ιταλικά, στα δανέζικα και στα ελληνικά έναν αιώνα αργότερα.

Η αλήθεια είναι ότι γνωρίζουμε ελάχιστα για τον συγγραφέα του, εκτός από τα λίγα που λέει για πάρτη του στη εισαγωγή: ότι ανταποκρίθηκε στην παραγγελία του βεζίρη της Τύνιδας Αμπού Φαρίς, ο οποίος επιθυμούσε να συμπληρωθεί ένα προγενέστερο πόνημα –χαμένο σήμερα- το Περί συνουσίας: τα μυστικά της σαρκικής ένωσης, ώστε να αναζωπυρωθούν τα πάθη του.

Το έργο χωρίζεται σε 21 κεφάλαια κι είναι γραμμένο σε απλή γλώσσα. Το τελευταίο κεφάλαιο είναι ανολοκλήρωτο, πιθανόν επειδή καταπιάνεται με τα θέματα της ομοφυλοφιλίας και της παιδεραστίας. Ο Μπάρτον, που πέθανε το 1890, δούλευε πάνω σε μια νέα μετάφραση του πρωτότυπου χειρογράφου που συμπεριλάμβανε το κεφάλαιο που έλειπε. Θα είχε τίτλο The Scented Garden, αλλά δεν δημοσιεύτηκε ποτέ, καθώς η χήρα του έσπευσε να το κάψει. Θεωρούσε το έργο ισάξιο εκείνου ενός Αρετίνου ή ενός Ραμπελαί, αλλά πίστευε πως αυτό που το έκανε μοναδικό στο είδος του ήταν «η σοβαρότητα με την οποία παρουσιάζονται ακόμα και τα πιο λάγνα και αισχρά θέματα».

Το μυρωμένο λιβάδι όπου διασκεδάζουν οι αισθήσεις μπορεί να πρόκειται για ένα συνδυασμό ερωτολογίας και ιατρικής, αλλά δεν έχει σε τίποτα να κάνει με σοφολογιότατη πραγματεία. Πάντως, ο σεΐχης αφιερώνει το 1/3 της διατριβής του στην περιγραφή των αφροδισιακών και των φαρμάκων κατά της έλλειψης γονιμότητας, συν αντισυλληπτικές μεθόδους και τεχνικές άμβλωσης. Θα μπορούσες να συμπεράνεις ότι τελικά περιγράφει μια συζυγική σεξουαλικότητα σύμφωνη με τον ισλαμικό νόμο και τις επιταγές του Θεού.

Οι μεταγενέστεροι εκδότες αρέσκονταν να προσθέτουν ανέκδοτα και ιστορίες. Όπως φαντεζί αφηγήσεις σχετικά με την αχρηστία των ασπασμών άνευ συνουσίας και τα κρυφά προσόντα των άσκημων ή τις επιδόσεις των καμπούρηδων. Εν πάση περιπτώσει, κάνουν τα δέοντα ώστε να ανταποκριθούν στις προσδοκίες ενός κοινού διψασμένου για πικάντικα ανέκδοτα και σεξουαλικές τεχνικές, και με απορίες σχετικές με το σοδομισμό, το λεσβιασμό ή και την κτηνοβασία.

Το μυρωμένο λιβάδι όπου διασκεδάζουν οι αισθήσεις μπορεί να πρόκειται για ένα συνδυασμό ερωτολογίας και ιατρικής, αλλά δεν έχει σε τίποτα να κάνει με σοφολογιότατη πραγματεία (Λιθογραφίες του Allain Renoux για το βιβλίο Le Jardin Parfumé από τις εκδόσεις Les Editions de l’Ibis, 1984).

Απόσπασμα από το Κεφάλαιο ΙΑ: Οι πονηριές των γυναικών

Διηγούνται πως δυο άντρες κατοικούσανε στο ίδιο σπίτι. Ο ένας είχε όλα τα χαρίσματα που μπορεί να έχει ένας άντρας αλλά κι ένα τέλειο κορμί. Ήταν παντρεμένος με μια γυναίκα άσχημη στην όψη, απωθητική κι ένιωθε πολύ συχνά την ανάγκη για συνουσία. Ο άλλος άντρας ντυνότανε με κουρέλια κι είχε κορμί παραμορφωμένο. Η γυναίκα του, αντίθετα, ήταν εντυπωσιακή, όμορφη, από τα πιο όμορφα πλάσματα του Θεού, εκείνος όμως είχε ελάχιστη διάθεση για συνουσία. Οι δύο γυναίκες συναντιόντουσαν συχνά για να κουβεντιάζουν κι η καθεμιά σχολίαζε το φέρσιμο του συζύγου της. Η άσχημη έλεγε στην εντυπωσιακή:

-“Δεν έχω δει τίποτα πιο τέλειο από το σμίξιμο ανάμεσα στον άντρα μου κι εμένα. Δεν υπάρχει τίποτα πιο πλέριο από το μάκρος και το πάχος του οργάνου του. Αν ανεβαίνει πάνω μου δε κατεβαίνει αν δεν με πάρει πέντε μ’ επτά φορές. Φέρνει την απόλαυση μου στην αποκορύφωση της και κάθε φορά κάνει το κεφάλι μου να στριφογυρίζει από την ηδονή. Σαν μπαίνει το όργανό του στο ζεστό μου μέρος, γυρίζει σ’ όλες τις γωνίες, πάνω-κάτω, φτάνει στα βάθη μου κι εφαρμόζει στο αιδοίο μου στην εντέλεια. Ύστερα χαριεντίζεται μαζί μου χρησιμοποιώντας τα πιο ωραία τεχνάσματα μια που η ηδονή μου δεν έρχεται πριν περάσει κάμποση ώρα. Κι όλη η νύχτα περνά μέσα στη συνουσία. Σίγουρα η ζωή είναι ωραία στο κρεβάτι μας και το σμίξιμό μας πηγή αφθονίας που σβήνει τη δίψα μου”.

Η γυναίκα η άλλη, η εντυπωσιακή, έβγαζε τότε μεγάλον αναστεναγμό. Ύστερα έλεγε:
-“Δεν έχω δει τίποτε πιο άσχημο στον άντρα μου, χειρότερο από το σμίξιμό μας. Τ’ όργανό του είναι πολύ ισχνό, χαλαρό. Με τέτοιο όργανο, σπάνια συνουσιάζει, δεν ικανοποιεί καμία επιθυμία μου, δε καταλαγιάζει καμία έξαψη, δε κλείνει ερμητικά το ζεστό μου μέρος, δεν επαναλαμβάνει τη συνουσία πριν περάσει μήνας, δε φτάνει στο βάθος του κόλπου μου, δε γυρίζει σ’ όλες τις γωνιές, δε πηγαίνει πάνω-κάτω, ούτε δεξιά, ούτε ζερβά. Δε προφταίνει να μπει μια ή δυο φορές κι ο χυμός του κατεβαίνει και μ’ αφήνει με τη προσδοκία χωρίς να ‘ρχεται η ηδονή. Το κρεβάτι μας είναι σκέτη απογοήτευση, το σμίξιμό μας πηγή δυσφορίας και δυσαρέσκειας”.

«Τ’ όργανό του είναι πολύ ισχνό, χαλαρό. Με τέτοιο όργανο, σπάνια συνουσιάζει, δεν ικανοποιεί καμία επιθυμία μου, δε καταλαγιάζει καμία έξαψη» (Λιθογραφίες του Allain Renoux για το βιβλίο Le Jardin Parfumé από τις εκδόσεις Les Editions de l’Ibis, 1984).

Οι δύο γυναίκες συνέχιζαν να κουβεντιάζουν με τον ίδιο πάντα τρόπο, μέχρι που στη καρδιά της όμορφης γεννήθηκεν έρωτας για τον σύζυγο της άσχημης. Ένιωσε μεγάλη επιθυμία να τον αποκτήσει. Κάθε φορά που τον έβλεπε, το ζεστό της μέρος συνταραζόταν κι η φωτιά άναβε ανάμεσα στα μεριά της. Βάλθηκε λοιπόν να καταστρώσει ένα έξυπνο τέχνασμα για να φτάσει στον σκοπό της. Καραδοκούσε τη κατάλληλη ευκαιρία: μια νύχτα που ο άντρας της θα τη περνούσε μακριά από το σπίτι, βουτήχτηκε μέσα στις πομάδες και τ’ αρώματα, αποτρίχωσε το αιδοίο της αλείφοντάς το βάλσαμο, έτσι ώστε κείνος που θα οσμιζόταν το κορμί της και θα την άγγιζε με την άκρη, έστω, των δαχτύλων του θ’ αγαλλόταν η καρδιά και το πνεύμα του. Όταν ο ύπνος σφράγισε όλα τα μάτια, σηκώθηκε αθόρυβα και πήγε στο μέρος της γυναίκας του. Κι εκείνη επίσης κοιμόταν. Η επισκέπτρια έβγαλε τα φουστάνια και τα μεσοφόρια της, γυμνώθηκε τελείως και γλίστρησε ανάλαφρα κι επιδέξια ανάμεσα στο αντρόγυνο. Νιώθοντας ξαφνικά στενόχωρα, ο καθένας από τους δυο νόμισε πως έλειπε στον άλλο ο χώρος και τραβηχτήκανε στις άκριες.

Η ερωτευμένη επωφελήθηκε για να πλησιάσει τον άντρα. Εκείνος ένιωσε τη γλυκιά μυρωδιά και τη δροσιά του κορμιού της νιοφερμένης. Τ’ όργανό του σηκώθηκε. Κόλλησε κοντά της και τη τράβηξε πάνω του. Εκείνη του ψιθύρισε στ’ αφτί:

-“‘Αφησε με λίγο, μέχρι να βυθιστούνε τα παιδιά μας στον ύπνο”.

Μια ελεγεία στις χαρές των αισθήσεων, χωρίς ταμπού, που απιθώνει ανάλαφρα τον αναγνώστη πάνω σ’ ένα ιπτάμενο χαλί, για να ζήσει μία από τις Χίλιες και μία νύχτες (Λιθογραφίες του Allain Renoux για το βιβλίο Le Jardin Parfumé από τις εκδόσεις Les Editions de l’Ibis, 1984).

-“Θα το κάνω αθόρυβα και κανένας δε πρόκειται να μας ακούσει”, αποκρίθηκε χαμηλόφωνα κείνος. Ρίχτηκε λοιπόν στον κόρφο της γυναίκας, την αγκάλιασε, σήκωσε τα μεριά της και της έχωσε τ’ όργανό του. Βρήκε στη πράξη αυτή μία μοναδική γλύκα, το ίδιο κι η γυναίκα. Της είπε στ’ αφτί:

-“Αχ, καλή μου, ποτέ, σμίγοντας μαζί σου, δεν είχα τέτοιαν απόλαυση σαν αυτή απόψε, ποτέ δεν οσμίστηκα τέτοιο ευχάριστο άρωμα, ούτε τέτοια φρεσκάδα στο αιδοίο και στο κορμί σου”.

Και βάλθηκε να τη φιλά, να τη δαγκώνει, να τη βυζαίνει και να τη παίρνει με τον καλύτερο τρόπο και να της χώνει τ’ όργανό του με τη μεγαλύτερη επιδεξιότητα, με ξυσίματα, τραντάγματα και γλειψίματα σ’ όλες τις γωνιές. Δεν κατέβηκε από πάνω της πριν ολοκληρώσει επτά φορές, που στη διάρκεια τους, κάθε φορά, η γυναίκα έφτανε στην απόλαυση κι ο χυμός της έτρεχε. Έτσι πράττουν οι αληθινοί άντρες, διαφορετικά δε τους αξίζει να λέγονται άντρες. Δεν έλεγε να κατεβεί από πάνω της μέχρι που τον νίκησε ο ύπνος. Τότε κείνη τονε παράτησε κι έφυγε. Όταν βάλθηκε να γλυκοχαράζει, ο άντρας είπε στην σύζυγο του:

-“Ω, καλή μου, ποτέ δεν είδα καλύτερο πράγμα από το σμίξιμο που μας ένωσε τη νύχτα που μας πέρασε. Τίποτα πιο γλυκό, τίποτα πιο τέλειο από το κορμί σου. Ποτέ δεν ένιωσα τέτοιαν απόλαυση μαζί σου όση τούτη τη νύχτα”.

-“Μα δε με πλησίασες καθόλου όλη τη νύχτα”, αποκρίνεται κείνη.

-“Σε πλησίασα και σε παραπλησίασα, σε πήρα μάλιστα επτά φορές”. Η γυναίκα του το αρνήθηκε και πάλι, πρόσθεσε μάλιστα:

-“Ίσως να τα ονειρεύτηκες όλ’ αυτά”. Εκείνος σαν είδε πως η γυναίκα του μιλούσε σοβαρά, κατάλαβε πως στη πραγματικότητα είχε πάρει τη θέση της συζύγου του η άλλη, η γειτόνισσα.

-“Ναι, φαίνεται πως ονειρεύτηκα”, είπε τελικά.

Αλήθεια είναι, δε μπορείς να μετρήσεις τις πονηριές των γυναικών, ούτε να τις καταγράψεις. Είναι ικανές να βάλουν ελέφαντα να κουρνιάσει στη ράχη της καμήλας.

// «Το μυρωμένο λιβάδι όπου διασκεδάζουν οι αισθήσεις» δημοσιεύτηκε στα ελληνικά το 2002 από τις εκδόσεις Ηρόδοτος, σε μετάφραση της Λένας Μιλιλή.

Διαβάστε ακόμα: Taschen, ο σπουδαιότερος εκδότης ερωτικών βιβλίων.

TAGS :
βιβλίο καμασούτρα σεξ

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook