F1: Ο Μπραντ Πιτ έκανε το δικό του Mission Impossible σε εκδοχή Formula

Τζόσουα Πιρς (Ντάμσον Ίντρις) και Σόνι Χέις (Μπραντ Πιτ) σε μια από τις αρκετές αντιπαραθέσεις τους στην ταινία.

Πριν λίγες ημέρες, είχε γίνει γνωστό ότι η Village Cinemas φέρνει στην Ελλάδα για πρώτη φορά την IMAX εμπειρία. Έτσι, όταν ήρθε η πρόσκληση από την Tanweer για να δω την ταινία F1 με τον Μπραντ Πιτ, τον Χαβιέ Μπαρδέμ, την Κέρι Κόντον και τον Ντάμσον Ίντρις, σε σκηνοθεσία του Τζόζεφ Κοζίνσκι (σκηνοθέτης του Top Gun: Maverick), διέγραψα κάθε υποχρέωση και είχα ήδη αρχίσει να σκέφτομαι τη χθεσινή avant premiere της ταινίας. Η προβολή ξεκίνησε λίγο πριν τις 21:00, ολοκληρώθηκε λίγο μετά τις 23:00 και ένιωθα πως βρισκόμουν 3 και βάλε ώρες στην αίθουσα. Όχι γιατί κυλούσε βασανιστικά ο χρόνος, αλλά γιατί συνέβησαν τόσα πολλά σε αυτό το διάστημα, που δε μπορούσα να δεχτώ ότι η διάρκεια ήταν μόλις 2.5 ώρες.

Η ταινία F1 γυρίστηκε με τομκρουζικά πρότυπα, διότι ο Μπραντ Πιτ, ακολουθώντας τις συμβουλές του Κρουζ και του σκηνοθέτη, θέλησε να είναι η ταινία όσο πιο αληθινή γίνεται. Αληθοφανής, για την ακρίβεια. Γι’ αυτό και οι σκηνές όπου διαδραματίζεται ένας αγώνας Formula1, είναι γυρισμένες σε κανονική πίστα της Formula, στη διάρκεια κανονικών Gran Prix, με τον Μπραντ Πιτ, το καστ και όλο το συνεργείο της ταινίας, να καταλαμβάνουν για μερικά λεπτά την πίστα και να τρέχουν μαζί με κάποιους από τους οδηγούς. Παράλληλα, επειδή τοποθετήθηκαν ειδικές κάμερες μέσα στα ειδικά φτιαγμένα οχήματα, η εικόνα και ο ήχος που έχει ο θεατής, είναι απόλυτα ρεαλιστική. (Στα plus της παραγωγής, τα ρούχα που έφτιαξε η Tommy Hilfiger για να ντύσει τους πρωταγωνιστές)

Νιώθεις τα αναποδογυρίσματα, τις αλλαγές ταχύτητας, τις δυσκολίες που έχουν τα διαφορετικά τερέν, τα G που δέχεται το ανθρώπινο σώμα. Στις πιο σκληρές σκηνές, πραγματικά περνάει μέσα σου το αίσθημα πως είσαι εσύ αυτός που βιώνει κάτι. Αυτό το στοιχείο είναι το 50% της ταινίας και το προσφέρει στον ιδανικό βαθμό η αίθουσα IMAX. Η ταινία φτιάχτηκε για τέτοια εμπειρία θέασης  και δε μπορώ να φανταστώ πώς  θα την εκτιμήσει κάποιος αν τη δει σε μια κανονική αίθουσα ή σε θερινό. Χάνεται η μισή απόλαυση.

Οι ταινίες του Μπραντ Πιτ ξεφεύγουν και από το κινηματογραφικό, σε αναγκάζουν να τον θαυμάζεις ως τύπο, με βάση αυτό που φαντάζεσαι και βλέπεις.

Τι πραγματεύεται η ταινία F1

Στα της πλοκής, ο Μπραντ Πιτ είναι ο πρωταγωνιστής. Υποδύεται τον Σόνι Χέις, έναν πρώην οδηγό Formula, ο οποίος είχε στον πρώτο του αγώνα ένα ατύχημα που του στέρησε τη δυνατότητα να ξαναγωνιστεί. Από τότε, αφού ανάρρωσε, συμμετέχει σε διάφορους αγώνες ταχύτητας, από IndyCar μέχρι Daytona. Μετά από τη νίκη του σε έναν 24ωρο αγώνα κατάταξης κατασκευαστών στη Daytona, ο Σόνι δέχεται την επίσκεψη του Ρούμπεν, ενός παλιού του φίλου και συναθλητή, ο οποίος είναι πρόεδρος μιας ομάδας F1, της Apex GP.

Η Apex δεν έχει τερματίσει ούτε καν στην 5άδα σε 2.5 σεζόν και αν ολοκληρωθεί η τρέχουσα σεζόν χωρίς έστω μια πρωτιά, τότε ο Ρούμπεν θα πρέπει να παραδώσει την ομάδα. Σε μια απέλπιδα προσπάθεια, ζητάει από τον Σόνι να δοκιμάσει το αγωνιστικό τους, να του πει τι χρειάζεται να αλλάξουν και να γίνει το Νο2 στους οδηγούς. Πρώτος, είναι ο Τζόσουα Πιρς, ένας νεαρός οδηγός, ένας rising star, που όμως έχει παρασυρθεί από τα γύρω γύρω που φέρνει η δόξα: πάρτι, χορηγίες, social media, τι γράφει ο καθένας γι΄αυτόν. Έχει χάσει την πορεία του.

Ο Σόνι είναι ένας κλασικός old school τύπος, που δε νοιάζεται για τίποτα, παρά μόνο για αυτό που ψάχνει: εκείνη τη μία στιγμή στο τιμόνι που θα νιώθει γαλήνιος, σα να αιωρείται. Πηγαίνει από αγώνα σε αγώνα, ελπίζοντας πως θα βρει το δευτερόλεπτο της λύτρωσης. Αποδέχεται την πρόταση του Ρούμπεν και πάει στο Λονδίνο, για να συμμετέχει στο Grand Prix του Silverstone. Εννοείται πως η διαφορά φιλοσοφίας με τον Τζόσουα τους φέρνει σε σύγκρουση, δε συνεργάζονται, ενώ ο Σόνι φαίνεται να ενοχλεί και το πλήρωμα. Γνωρίζει πολύ  καλύτερα από όλους και τι εξαρτήματα χρειάζονται και τι τακτικές πρέπει να ακολουθήσουν, παίζει στα όρια του παράτυπου, παίρνει ρίσκα που οι άλλοι φοβούνται.

Ο Μπραντ Πιτ σε μια σκηνή της ταινίας F1 όπου έχει αφήσει τον θυμό να τον παρασύρει.

Ένα πολύ σοβαρό ατύχημα που είχε στη Μόντσα ο Τζόσουα, φέρνει τον Σόνι ως υπαίτιο, ενώ δεν ήταν, και η προσπάθεια ανάτασης της Apex καθυστερεί, σε μια στιγμή που είχε βρει τον τρόπο να οδηγήσει τον Τζόσουα στην πρωτιά. Όλα θα κριθούν στην τελευταία μάχη, στον αγώνα του Άμπου Ντάμπι, όπου ο Σόνι και ο Τζόσουα θα πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους, να αφήσουν στην άκρη τις διαφορές τους και να οδηγήσουν την Apex στην πρωτιά που θα κρατήσει όλους στη δουλειά τους και δε θα τους στείλει στην ανεργία.

Παρόλο που μιλάμε για μια πολύ απλή και προβλέψιμη (με εξαίρεση αυτό που γίνεται στο φινάλε) πλοκή, δεν είναι αυτό που ορίζει το αν είναι καλή ή όχι η ταινία. Δεν τη βλέπεις γι’ αυτό, αλλά για την αδρεναλίνη που σου προσφέρει, για την εμβύθιση στη συνθήκη, γίνεσαι οδηγός Formula εσύ, νιώθεις με την όραση, την ακοή, δονείται το σώμα σου, νιώθεις με την 6η αίσθηση.

Εκτιμάς τη δέσμευση όλων των συντελεστών στο να βάλουν εαυτούς στην επίπονη διαδικασία, με μοναδικό στόχο να σου δείξουν κάτι που να αγγίζει το αληθινό. Όπως ακριβώς το κάνει ο Τομ Κρουζ. Το F1 μοιάζει σαν κάτι ενδιάμεσο του Rocky και του Mission Impossible, αν μπορώ να το πω σχηματικά με σχετική ακρίβεια.

Μια από τις σκηνές όπου ο θεατής γίνεται οδηγός Formula.

Απολαυστικοί Μπραντ Πιτ και Χαβιέ Μπαρδέμ

Και ο Κοζίνσκι το «κεντάει» σκηνοθετικά. Ειδικά σε 2 σκηνές που έχουμε μια διαρκή και αλλεπάλληλη μετάβαση από τα γενικά πλάνα της πίστας στα πλάνα μέσα από το αγωνιστικό, με την ένταση και τον θόρυβο να εναλλάσσονται, κατανοεί κάποιος τι σημαίνει σκηνοθετική παρέμβαση και αξιοποίηση του υλικού. Άψογη δουλειά στο μοντάζ και στον ήχο, το μόνο που κάπως με ξενέρωσε, είναι ορισμένες μοντέρνες μουσικές επιλογές.

Η ταινία ξεκινάει με πολλά 80s τραγούδια, με απογείωση στο We Will Rock You και μετά γυρίζει σε R’n’B κομμάτια που και σε στίχους και ηχητικά είναι mood killers. Το οποίο έχει τον συμβολισμό του, διότι είναι η μετάβαση από τον 50άρη Σόνι στον 25άρη Τζόσουα και η γεφύρωση του χάσματος τους. Και ταιριάζουν και στον χαρακτήρα που δείχνει ο καθένας σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, μέχρι να έρθει η αλλαγή στα τελευταία 25 λεπτά.

Πολύ ωραία κλιμάκωση στις σκηνές των αγώνων, πολύ κατατοπιστική ταινία για τη Formula, αν τυχόν δεν ασχολείσαι, όπως εγώ, και δε γνώριζες το εύρος της διοργάνωσης ενός και μόνο αγώνα και τι μεταφέρουν οι ομάδες σε κάθε πόλη και πίστα, μα, πάνω απ’ όλα, ένα απολαυστικό δίδυμο: Μπραντ Πιτ και Χαβιέρ Μπαρδέμ.

Πόσο απολαυτικό ντουέτο;

Ο Μπαρδέμ ακόμα και σε αυτή την απλοϊκή ταινία, δείχνει πόσο σπουδαίος ηθοποιός είναι. Ο Μπραντ Πιτ, δεν έχει ιδιαίτερο σενάριο πάνω του, το δημιουργεί ο ίδιος το σενάριο, χωρίς να χρειάζεται να προσπαθήσει πολύ στην ερμηνεία του. Είναι απλά σαγηνευτικός και μόνο που υπάρχει. Ε, όταν βγάζει και τον εαυτό του μέσω του ρόλου, τότε δε ζητάς πολλά ως θεατής.

Περιμένω ποιος από τους φίλους μου θα εκφράσει ενδιαφέρον να τη δει για να πάω μαζί του. Ή, γιατί να περιμένω, θα πάω και μόνος μου να τη δω, να την απολαύσω πιο ήρεμα, όταν θα κοπάσει και ο ενθουσιασμός των πρώτων ημερών, διότι με τις αντιδράσεις που είδα στην avant premiere, αναλογιζόμενος τι θα μεταφέρει κάθε δημοσιογράφος και influencer, θαρρώ πως θα υπάρξει κοσμοσυρροή από σήμερα και μέχρι την 2η βδομάδα της παρουσίας της στις αίθουσες.

Βαθμολογία: 7.8/10

* Η ταινία κυκλοφορεί από σήμερα στις αίθουσες σε διανομή της Tanweer.

Διαβάστε ακόμη: James Bond: Ο Ντενί Βιλνέβ θα σκηνοθετήσει την επόμενη ταινία

TAGS :
Formula 1 Μπραντ Πιτ ταινία Χαβιέ Μπαρδέμ

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook