ΕΝΑΣ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟΣ ΘΡΙΑΜΒΟΣ

12-1190

Ο Κόπολα φρόντισε να εξασφαλίσει αθανασία σχεδόν σε όλη την … οικογένεια, βάζοντας την στο κάστινγκ της ταινίας.

Ιούνιος 1971. Τέσσερις μήνες μετά το γεύμα στο «Patsy’s», ο Κόπολα σκηνοθετούσε τις σκηνές όπου ο Μάικλ, ως νέος Ντον, ξεκαθαρίζει τους λογαριασμούς του με τις άλλες «οικογένειες». Την ίδια ακριβώς περίοδο, μόλις μερικά τετράγωνα μακριά από το χώρο των γυρισμάτων, ο Τζο Κολόμπο έτρωγε τρεις σφαίρες στο κεφάλι, που τον έριξαν σε κώμα για εφτά χρόνια, πριν τελικά καταλήξει. Ο «Τρελός» Τζο Γκάλο, που είχε διατάξει την εκτέλεση, θα έβγαινε απ’ τη μέση ένα χρόνο αργότερα. «Ποιος θα το πίστευε;», αναρωτιόταν ο Κόπολα. «Και να φανταστείς ότι πριν αρχίσουμε να δουλεύουμε το φιλμ, λέγαμε μεταξύ μας πως αυτοί οι τύποι έχουν πάψει να κάνουν τις δουλειές τους σκοτώνοντας ο ένας τον άλλον!»

Με αφορμή αυτά τα γεγονότα, κάποιες από τις «εκτελέσεις» επιλέχθηκε να θυμίζουν το πραγματικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών που συνέβαινε στους δρόμους. Κάπως έτσι, η δολοφονία του ιδιοκτήτη καζίνο Μο Γκριν έγινε με μια σφαίρα στο μάτι, όπως δηλαδή αυτή του γκάνγκστερ Μπάγκσι Σίγκελ.

Η επιτυχία του φιλμ ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Ο ίδιος ο Κόπολα, πάντως, δεν είχε πιστέψει και πολύ σε αυτό: «Ήμουν προετοιμασμένος ότι το φιλμ δεν ήταν καλό: ήταν πολύ μεγάλο σε διάρκεια, πολύ σκοτεινό, πολύ βαρετό. Δεν πίστευα ότι θα έβρισκε ανταπόκριση στο κοινό». Ήταν ίσως η μοναδική περίπτωση στα χρονικά του Χόλιγουντ, που οι παραγωγοί (ειδικά ο Έβανς) ζητούσαν να μπει περισσότερο υλικό στην ταινία και να επιμηκυνθεί σε διάρκεια, ενώ ο σκηνοθέτης προτιμούσε να κάνει περικοπές. Την εποχή που γινόταν το μοντάζ, ο σκηνοθέτης ήταν για άλλη μια φορά εκτεθειμένος, αφού το υλικό που είχε παραδώσει παραήταν σκοτεινό και μάλλον ασύνδετο. Ο ίδιος πρόλαβε να απολύσει την ομάδα του μοντάζ, ώστε να έχει τον τελικό έλεγχο της κόπιας.

Η μουσική του Νίνο Ρότα παίχτηκε κατ’ επανάληψη σε κηδείες διαβόητων capo, ενώ οι εκτελεστές συμβολαίων θανάτου ξεσήκωσαν τις ατάκες της λέξη προς λέξη.

Για τον Ράντι «ήταν ίσως η σπουδαιότερη οικογενειακή ιστορία που γυρίστηκε ποτέ». Στην πρεμιέρα ήταν παρόντες ο Χένρι Κίσιντζερ και ο Τεντ Κένεντι, αλλά κανείς δεν έδινε εισιτήρια σε όσους το F.B.I. θεωρούσε μαφιόζους. Ο Ράντι κανόνισε –δίχως να το γνωρίζει κανείς– ιδιωτική προβολή αποκλειστικά για μέλη των «οικογενειών». Όταν η ταινία τελείωσε, ο μηχανικός προβολής τηλεφώνησε στον Ράντι: «Κάνω αυτή τη δουλειά όλη μου τη ζωή. Ποτέ δεν μου έτυχε να πάρω πουρμπουάρ 1.000 δολάρια. Τόσο πολύ τους άρεσε η ταινία».

Πολλοί έγραψαν ότι μετά την ταινία ο όρος «Νονός» εμφανίστηκε στο λεξιλόγιο των μαφιόζων. Η καταπληκτική μουσική του Νίνο Ρότα παίχτηκε κατ’ επανάληψη σε κηδείες διαβόητων capo, ενώ οι εκτελεστές συμβολαίων θανάτου ξεσήκωσαν τις ατάκες της λέξη προς λέξη, ενσωματώνοντάς τες στο τελετουργικό μιας δολοφονίας.

Τον Μάρτιο του 1972, η πρώτη προβολή του «Νονού» στο κοινό έσπασε τα ταμεία. Οι θεατές παρακολουθούσαν τους τίτλους τέλους βουβοί και βιδωμένοι στις θέσεις τους. Tελικά, ο Ράντι πήρε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, ο Μάρλον Μπράντο το Όσκαρ Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας (αν και αρνήθηκε να το παραλάβει) και οι Κόπολα και Πούζο μοιράστηκαν το Όσκαρ Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου. «Είναι ίσως η σπουδαιότερη ταινία του αμερικανικού σινεμά και σίγουρα το καλύτερο δυνατό καστ», έγραψε, σε μια σπάνια κρίση μεγαλοθυμίας, ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ.

Με τον «Νονό» άνοιξε και τυπικά η περίοδος για τη δημιουργία blockbuster με προϋπολογισμούς 100 και πλέον εκατομμυρίων δολαρίων. Ούτως ή άλλως, ακολούθησαν δύο ακόμη συνέχειες με εκπληκτική επιτυχία. Το δεύτερο μέρος του «Νονού» θεωρείται μέχρι σήμερα το καλύτερο σίκουελ που γυρίστηκε ποτέ. Αν ισχύει αυτό που είχε πει κάποτε ο ίδιος ο Κόπολα για το «Αποκάλυψη, τώρα!», ότι δηλαδή «δεν είναι μια ταινία για το Βιετνάμ – είναι το Βιετνάμ», γιατί να μην ισχύει και το αντίστοιχο για τον «Νονό»; Δεν είναι μια ταινία για την Αμερική – είναι η Αμερική!

BEVERLY HILLS, CA - FEBRUARY 17: Art director Dean Tavoularis arrives at the 11th Annual Art Directors Guild Awards at the Beverly Hilton Hotel on February 17, 2007 in Beverly Hills, California. (Photo by Michael Buckner/Getty Images)

O production designer, ο άνθρωπος που υπέγραψε τα σκηνικά της τριλογίας του “Νονού”, ήταν έλληνας: ο σπουδαίος Ντιν Ταβουλάρις.

O EΛΛΗΝΑΣ ΤΟΥ GODFATHER

Αν υπήρξε ένας… consigliere για το καλλιτεχνικό κομμάτι της δουλειάς του Φράνσις Φορντ Κόπολα, αυτός ήταν ο Ντιν Ταβουλάρις. Το έργο του, ως production designer για τις ταινίες της τριλογίας του «Νονού», διδάσκεται μέχρι και σήμερα στις σχολές κινηματογράφου, ως υπόδειγμα καλλιτεχνικής διεύθυνσης.

Οι δυο τους γνωρίστηκαν εκείνη την εποχή. Με τον Κόπολα μιλούσαν την ίδια «γλώσσα» και μοιράζονταν την ίδια φιλοδοξία: να κάνουν τα σκηνικά της ταινίας όσο γινόταν πιο αυθεντικά. Ο Ταβουλάρις του έλεγε μάλιστα ότι «δεν θα βάλουμε απλώς μια κονσέρβα της εποχής στο ράφι του σπιτιού. Θα βρούμε τη σωστή κονσέρβα».

Η μεταμόρφωση της Mott Street, στη Little Italy, σε σοκάκι της δεκαετίας του ’40 (η σκηνή όπου ο Βίτο Κορλεόνε πυροβολείται) ήταν το αποκορύφωμα του περφεξιονισμού του. Στο δεύτερο μέρος της τριλογίας, θα «επέμβει» στη Sixth Street, λίγα τετράγωνα πιο κάτω, αναπαριστώντας τη Little Italy των αρχών του αιώνα, σε μια ανεπανάληπτη τοιχογραφία που θα μείνει στην ιστορία του κινηματογράφου και θα του χαρίσει δίκαια το Όσκαρ.

1 2 3 4 5

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top