To Βερολίνο του Άλφρεντ Ντέμπλιν και του Χανς Φάλαντα. Το Βερολίνο του Ότο Ντιξ και της Μάρλεν Ντίτριχ. Το Βερολίνο του Βέντερς και των U2. Aπό την εποχή της Βαϊμάρης έως και τις μέρες μας, η γερμανική πόλη έχει αποτελέσει ένα ορόσημο. Άλλοτε διαχωρισμού (όταν ακόμη το Τείχος υπήρχε ακόμη), αλλά και ένωσης όλης της Ευρώπης. Το να είσαι Berliner δεν είναι μικρό πράγμα. Αυτή η πόλη σε διαποτίζει με το ιδιαίτερο χρώμα της.
Αυτή την ανεξίτηλη επιρροή πάνω του, την κατανόησε νωρίς και ο Χέλμουτ Νιούτον. Θα έλεγε κανείς πως όλο το φωτογραφικό του έργο συνομιλεί με τις πρώτες εικόνες που δέχθηκε ως μικρός από το Βερολίνο της ξέφρενης νυχτερινής ζωής, των καμπαρέ και των κακόφημων μπαρ. Από τις γυμνές χορεύτριες έως τους εκμαυλιστές του σκότους.
Πολλές από τις εμβληματικές του εικόνες δείχνουν τη γοητεία που είχε για την πόλη καθ’ όλη τη διάρκεια της αξιοσημείωτης καριέρας του από τη δεκαετία του 1930 έως τον 21ο αιώνα: νυχτοπερπατητές σε υπέροχα κλαμπ, γυμνά πορτρέτα στους παλιούς ξενώνες του Βερολίνου της νιότης του και η κινηματογραφική σκηνή του Βερολίνου.
Το λεύκωμα «Helmut Newton. Berlin, Berlin» που κυκλοφορεί από τον οίκο Taschen είναι ένας φόρος τιμής του διάσημου φωτογράφου στην πόλη που γεννήθηκε, αγάπησε, αναγκάστηκε να στερηθεί για κάποια χρόνια και επέστρεψε πάλι.
Γεννημένος στο Βερολίνο το 1920, ο Helmut Newton εκπαιδεύτηκε ως έφηβος από τη θρυλική φωτογράφο Yva, ακολουθώντας το παράδειγμά της στα σαγηνευτικά λιβάδια της μόδας, της προσωπογραφίας και των γυμνών. Αναγκασμένος να φύγει όταν ανέβηκαν στην εξουσία οι ναζί, σε ηλικία μόλις 18 ετών, δεν άφησε ποτέ πίσω του το Βερολίνο. Μετά την έκρηξη της καριέρας του στο Παρίσι τη δεκαετία του 1960, επέστρεφε τακτικά για να κάνει γυρίσματα για περιοδικά όπως: Constanze, Adam, Vogue, Condé Nast’s Traveler, ZEITmagazin, Männer Vogue, Max και το Süddeutsche Zeitung Magazin, καθώς και για το δικό του περιοδικό Helmut Newton’s.
Το 1979, η γερμανική Vogue του ανέθεσε να ακολουθήσει τα βήματα της νιότης του για να αιχμαλωτίσει τη στιγμή της μόδας. Οι φωτογραφίες που προέκυψαν από αυτη την αστική περιήγηση στα ενδότερα της πόλης, ενέπνευσε τον τίτλο της έκθεσης που γιορτάζει τα 20 χρόνια του Ιδρύματος Helmut Newton.
Αυτή η συλλογή περιλαμβάνει τις πιο εμβληματικές εικόνες του Newton από το Βερολίνο, καθώς και πολλά άγνωστα πλάνα από τη δεκαετία του 1930 έως τη δεκαετία του 2000: νυχτόβιους σε κλαμπ και εστιατόρια, γυμνά πορτρέτα στα πανσιόν που γνώριζε από τα νιάτα του και την κινηματογραφική σκηνή του Βερολίνου. Η Hanna Schygulla και ο Wim Wenders στο τείχος του Βερολίνου, ο John Malkovich και ο David Bowie.
Τον Οκτώβριο του 2003, λίγους μόνο μήνες πριν από το θάνατό του, ο Νewton μετέφερε μεγάλο μέρος του αρχείου του στο νέο του ίδρυμα, που στεγάζεται στο Μουσείο Φωτογραφίας δίπλα στον σταθμό Zoologischer Garten — τον ίδιο σταθμό από τον οποίο έφυγε από το Βερολίνο τον χειμώνα του 1938. Αυτή η έκδοση κλείνει έτσι έναν κύκλο στην ιστορία της εξαιρετικής ζωής και του έργου του.
Διαβάστε ακόμα: Στο αντισυμβατικό, προβοκατόρικο και ερωτικό μυαλό του Helmut Newton.