O Μario Testino αποθεώνει την εκρηκτική Kate Moss σε μια ακόμα έκδοση 
Το Παρίσι είναι η… «έμπνευση» πίσω από το logo του Μετρό Θεσσαλονίκης; 
Το ερωτικό Βερολίνο του Helmut Newton σε μια νέα έκδοση 
«Unspoiled»: η Ελλάδα του θαύματος μέσα από τον φακό της Yulia Koval 
«Στα βάθη του Σηκουάνα»: τα… Σαγόνια του Καρχαρία αλά γαλλικά και περιβαλλοντικά 
«Το Φιλί», η πιο γνωστή φωτογραφία του Ρομπέρ Ντουανό, κοσμεί το εξώφυλλο του νέου λευκώματος με τίτλο «Paris».
«Τα θαύματα της καθημερινής ζωής είναι τόσο συναρπαστικά. Κανένας σκηνοθέτης δεν θα μπορέσει ποτέ να πετύχει στις ταινίες του το απροσδόκητο εκείνο που συναντάς στο δρόμο». Με τα παραπάνω λόγια, θέλησε κάποια στιγμή ο Ρομπέρ Ντουανό να εξηγήσει τι ήταν αυτό που τον έλκυε τόσο πολύ στην φωτογραφία δρόμου. Άλλωστε, για τον μεγάλο Γάλλο φωτογράφο, ο δρόμος δεν ήταν το δεύτερο σπίτι του – ήταν το πρώτο. Ιδιαίτερα οι δρόμοι του Παρισιού – είχε μπει μέσα σε αυτούς, είχε πάει γύρω από αυτούς, ανέπεε την καθημερινή τους βουή, δράση και λάμψη. Για αυτό, ακόμα και σήμερα, θεωρείται ο κορυφαίος ουμανιστής φωτογράφος και πρωτοπόρος του φωτορεπορτάζ.
Γεννημένος στις 14 Απριλίου του 1912 στη Ζαντιγί στα προάστια του Παρισιού, αναγκάστηκε να μεγαλώσει με μια θεία του -που μάλλον δεν συμπαθούσε και ιδιαίτερα- καθώς ο πατέρας του πέθανε στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τη μητέρα του την «έχασε» στα 7 του χρόνια. Αρχικά ασχολήθηκε ως σπουδές με την χαρακτική και τη λιθογραφία, προτού ανακαλύψει τη φωτογραφία σε ηλικία 16 ετών.
Ήταν ο 1932, όταν το περιοδικό Excelsior, δημοσίευσε την πρώτη δουλειά του Ντουανό.
Ο… μύθος λέει ότι στα πρώτα του ερασιτεχνικά βήματα στον κόσμο της φωτογραφίας ο Ντουανό ήταν τόσο ντροπαλός, ώστε προτιμούσε να φωτογραφίζει άψυχα αντικείμενα. Με το που τελείωσε το σχολείο μπήκε στον χώρο της διαφήμισης, κάνοντας τεχνικά σχέδια για το Atelier Ullmann, ενώ παράλληλα εργαζόταν κι ως βοηθός φωτογράφου σε ένα στούντιο.
Αυτή η αβεβαιότητα με το τι κάνει, όμως, τον κούρασε και στα 29 του χρόνια αποφάσισε να πάρει μια απόφαση: να γίνει full time φωτογράφος. Παράτησε και τις δύο δουλειές του και έγινε μαθητευόμενους του Αντρέ Βινιό. Δεν χρειάστηκε ούτε καν έναν χρόνος, μέχρι να τα καταφέρει: αυτό έγινε το 1932, όταν το περιοδικό Excelsior, δημοσίευσε μια δουλειά του και ο Ντουανό επιβεβαιώθηκε πως εκεί βρισκόταν το μέλλον του.
Το φωτογραφικό πρακτορείο Rapho, του έδωσε την ελευθερία να κυνηγάει τα ρεπορτάζ που ήθελε και να ταξιδεύει σε όλη τη Γαλλία.
Αρχίζει σαν μανιακός να φωτογραφίζει ανθρώπους και γεγονότα στους δρόμους του Παρισιού, ενώ παράλληλα γίνεται και ο φωτογράφος της αυτοκινητοβιομηχανίας Renault. «Η δουλειά μου στη Renault ήταν η αρχή της επαγγελματικής μου καριέρας ως φωτογράφος και το τέλος της νεανικής αθωότητάς μου» θα πει ο ίδιος σε μια συνέντευξή του το 1991.
Από την γαλλική αυτοκινητοβιομηχανία θα απολυθεί τελικά το 1939, καθώς μονίμως αργούσε να πάει στο γραφείο το πρωί. Αλλά λίγο τον πείραξε αυτό. Άλλωστε οι δουλειές είχαν αρχίσει να δημοσιεύονται, να τραβούν το ενδιαφέρον και το όνομά του να ακούγεται.
Θα συνεργαστεί με τους μεγαλύτερους φωτογράφους της εποχής του, θα βγάλει βιβλία, θα δουλέψει στη διαφήμιση και θα συνεχίσει να απεχθάνεται το στούντιο.
Κάπως έτσι ήρθε η πρόταση από το φωτογραφικό πρακτορείο Rapho, το οποίο του έδωσε την ελευθερία να κυνηγάει τα ρεπορτάζ που ήθελε και να ταξιδεύει σε όλη τη Γαλλία. Μια συνεργασία που θα συνεχιστεί και στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς ο Ρομπέρ Ντουανό θα γίνει ένας από τους φωτορεπόρτερ του πρακτορείου από την πρώτη γραμμή, καθώς στον γαλλικό στρατό θα έχει διπλή ιδιότητα: αυτή του στρατιώτη και του φωτογράφου.
Αυτές οι εμπειρίες διαμόρφωσαν και το ιδιαίτερο, προσωπικό του, στυλ. Έτσι, μετά το τέλος του πολέμου, θα «γεννηθούν» και οι καλύτερες δουλειές του. Με πιο αναγνωρισμένη από όλες τη φωτογραφία «Le baiser de l’hôtel de ville» (Το φιλί στο Δημαρχείο), που ουσιαστικά δείχνει ένα νεαρό ζευγάρι να φιλιέται μέσα στη μέση του δρόμου, κοντά στο δημαρχείο.
Η εικόνα αυτή θα γίνει σύμβολο του νεανικού έρωτα, του αυθορμητισμού, της ελευθερίας, του επαναστατικού πνεύματος και φυσικά εξώφυλλο στο Life.
Θα «φύγει» από τη ζωή την 1η Απριλίου του 1994, περίπου 6 μήνες μετά τον θάνατο της γυναίκας του Πιερέτ.
Στην καριέρα του θα δει δουλειές του να δημοσιεύονται στα ειδησεογραφικά μεγαλύτερα περιοδικά του πλανήτη. Θα συμμετέχει στην ομάδα Le Groupe des XV, που είχε ως στόχο να αναγνωριστεί η φωτογραφία ως τέχνη και ισάξια με τις άλλες εφαρμοσμένες τέχνες. Θα συνεργαστεί με τους μεγαλύτερους φωτογράφους της εποχής του, θα βγάλει βιβλία, θα δουλέψει στη διαφήμιση και θα συνεχίσει να απεχθάνεται το στούντιο.
Κάτι που φάνηκε και στη συνεργασία του με τη Vogue, η οποία πίστευε ότι ο Ρομπέρ Ντουανό θα έφερνε έναν νέο αέρα στο γνωστό περιοδικό μόδας, αλλά εκείνος το έκανε με μισή καρδιά καθώς δήλωνε ότι δεν του άρεσε να φωτογραφίζει απλά ωραίες γυναίκες που πόζαραν και όταν είχε χρόνο απλά έφευγε από το στούντιο.
Το φωτογραφικό άλμπουμ «Paris» αναμένεται να κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Taschen στα τέλη του Ιουλίου.
Θα «φύγει» από τη ζωή την 1η Απριλίου του 1994, περίπου 6 μήνες μετά τον θάνατο της Πιερέτ, της γυναίκας που γνώρισε το 1934 ενώ έκανε διακοπές στην γαλλική εξοχή, παντρεύτηκε δύο χρόνια αργότερα, απέκτησαν δύο παιδιά και έμειναν για πάντα μαζί.
Και τώρα, περίπου τρεις δεκαετίες μετά τον θάνατό του, το άλμπουμ «Paris» που θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Taschen, έρχεται να μας μεταφέρει στη βουή, τον ερωτισμό και την ελευθερία των δρόμων του Παρισιού.
Διαβάστε ακόμα: Τομ Γουλφ, ο τζέντλεμαν από τον Νότο με την βιτριολική γραφή
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
