Να κάτι που νομίζεις ότι είναι απλό, ενώ πολύ σύντομα η κόρη του ματιού σου ακινητοποιείται, μένοντας σιωπηλά καρφωμένη στο κενό, αδύνατη να επεξεργαστεί την εγκεφαλική υπερφόρτωση δεδομένων. Ο χρόνος ξαφνικά από μια γραμμή, μεταμορφώνεται σε μια σφαίρα, μέσα στην οποία όλα κάπως συνυπάρχουν θολά, σχεδόν ονειρικά. Εμπειρίες, αναμνήσεις, αισθήσεις και συναισθήματα.
Αυτή είναι μια έντιμη διαδικασία με τον εαυτό σου , γι’αυτό και θα προσπαθήσω να ξεμπλέξω αυτό το κουβάρι χωρίς εξωτερικές επιρροές ή επιλέγοντας «μεγάλα» κοινώς αποδεκτά δημιουργήματα. Αλλά ξεχωρίζοντας όλες αυτές τις ιδιαίτερες , σκοτεινές αλήθειες που με διαμόρφωσαν ύπουλα, σε αυτό που μέχρι και σήμερα, άλλα και για πάντα, θα προσπαθώ να κατανοώ.
Στην επόμενη σελίδα: Dead can dance – Cantara