PRETTY PEACHES

Pretty Peaches (1978)

Σκηνοθεσία: Άλεξ ντε Ρένζι.
Παίζουν: Τζούλιετ Άντερσον, Ντεζιρέ Κουστό, Φλάουερ.

What’s up, doc? Η αξιολάτρευτη όσο και αθώα (άρα πολλαπλά αξιολάτρευτη) Πίτσες (Ντεζιρέ Κουστό) φτάνει καθυστερημένα σε παρεκκλήσι καζίνο, αλλά πάνω στην ώρα για να δει το τέλος της γαμήλιας τελετής του πατέρα της (Τζον Λέσλι) με μια εντυπωσιακή Αφροαμερικανίδα κυρία (Φλάουερ). Στην πραγματικότητα, όμως, η υπόθεση ξετυλίγεται από τη στιγμή που η Πίτσες πέφτει θύμα αυτοκινητικού ατυχήματος, εξαιτίας του οποίου πάσχει από αμνησία. Η οδύσσειά της μέχρι να βρει την Ιθάκη της μνήμης της διαρθρώνεται από διάφορα επεισόδια, στη διάρκεια των οποίων άπληστα αρσενικά εκμεταλλεύονται τη δυσχερή θέση της.

Πώς το τρίβουν το πιπέρι: Η Ντεζιρέ Κουστό βρίσκεται στο επίκεντρο του «Pretty Peaches», μια πιο «ζωηρή» εκδοχή της καρτουνίστικης περσόνας της Λούσιλ Μπολ. Πάσχοντας από αμνησία και καθώς περιπλανιέται στην Αμερική στα ύστερα 70s, η Ντεζιρέ ανακαλύπτει μια χώρα βουτηγμένη μέσα στην απληστία και τη μαλθακότητα. Και αν το τέλος της δεκαετίας του ’70 χαρακτηρίζουν προϊόντα και αντικείμενα της ποπ κουλτούρας, όπως ο «Πόλεμος των Άστρων» και οι Sex Pistols, στα οποία η αναφορά μπορεί να γίνει δίχως καμία συστολή στο βλέμμα, υπάρχουν αναφορές που συνοδεύονται από ανεπαίσθητο ερυθρίασμα στο πρόσωπο που βαθαίνει όσο το μυαλό στοιχειώνει η εικόνα της Ντεζιρέ να υποβάλλεται στην υγρή βάσανο του κλύσματος στα καρέ του «Pretty Peaches». Αν και ο Άλεξ ντε Ρένζι προσπάθησε να ευθυγραμμιστεί τόσο με το πνεύμα των κωμωδιών του Τζον Γουότερς όσο και με εκείνο της αντιερωτικής νάρκης του Ρας Μέγερς, το αποτέλεσμα ήταν σχετικά φτωχό. Έτσι, η «Pretty Peaches» καταφέρνει να στέκει ακόμη και σήμερα στο βάθρο της κυρίως ως μνημείο-αναφοράς στις θρυλικές δημιουργίες των αρχών της δεκαετίας του ’70, αλλά και για τη σχεδόν ενστικτώδικη, στα όρια του πρώιμου πανκ, παρουσία της Ντεζιρέ Κουστό.

Λογοτεχνική αύρα στο σαρκικό έρωτα: «Το θυμάσαι αυτό; Λέει ότι αυτή καθόταν εκειδά, με τα πόδια της να κρέμονται χαλαρά από τα μπράτσα της πολυθρόνας και ξαφνικά, λέει, του ήρθε μια έμπνευση. Αυτό αφού την είχε γαμήσει μια δυο φορές… αφού είχε πει εκείνο το ωραίο περί Ματίς. Γονατίζει, το λοιπόν, και –το διανοείσαι!– ναι, και με τα δυο του δάχτυλα… με τις άκρες του μόνο, φαντάσου… ανοίγει τα μικρά της ροδοπέταλα… σκουίς σκουίς… Έτσι απλά. Ένας μικρός κολλώδης ήχος… σχεδόν ανεπαίσθητος. Σκουίς σκουίς! Χριστέ μου, όλη νύχτα αυτό άκουγα! Και μετά λέει ότι έχωσε το κεφάλι του στη γουνίτσα της. Και όταν το έκανε αυτό, βόηθα Παναγιά, αυτή κι αν τύλιξε τα πόδια της στο λαιμό του και τον κράτησε εκεί!» («Ο Τροπικός του Καρκίνου», Χένρι Μίλερ)

Η Μπέτι Μπουπ στον κόσμο του πορνό.

 

Στην επόμενη σελίδα: Η Τζορτζίνα Σπέλβιν ψάχνει το διάβολο στο κορμί της

 

1 2 3 4 5

1 2 3 4 5

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top