«Πώς βούλιαξε στα μυρωμένα γιασεμόκλωνα
εκείνη η εποχή που νοικιάζαμε ποδήλατα
και τρέχαμε λάμποντας μισή ωρίτσα…»
Νίκος Καρούζος, «Περιττή νοσταλγία»
Οδυσσέας Ελύτης, «Η ποδηλάτισσα»
Το δρόμο πλάι στη θάλασσα περπάτησα
που ’κανε κάθε μέρα η ποδηλάτισσα
Βρήκα τα φρούτα που ’χε το πανέρι της
το δαχτυλίδι που ’πεσε απ’ το χέρι της
Βρήκα το κουδουνάκι και το σάλι της
τις ρόδες, το τιμόνι, το πεντάλι της
Τη ζώνη της τη βρήκα σε μιαν άκρη
μια πέτρα διάφανη που ’μοιαζε δάκρυ
Τα μάζεψα ένα ένα και τα κράτησα
κι έλεγα πού ’ναι πού ’ν ’ η ποδηλάτισσα
Την είδα να περνά πάνω απ’ τα κύματα
την άλλη μέρα πάνω από τα μνήματα
Την τρίτη νύχτωσ’ έχασα τ’ αχνάρια της
στους ουρανούς ανάψαν τα φανάρια της.
(Από τη συλλογή «Τα Ρω του Έρωτα», 1972)
Ακούστε εδώ την Αφροδίτη Μάνου να τραγουδάει την «Ποδηλάτισσα»:
Στην επόμενη σελίδα: «Το παιδικό ποδήλατό μου έχει για πάντα υπογειωθεί».