A History of Violence1

4. Το Τέλος της Βίας (A History of Violence, 2005)

Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ

Παίζουν: Βίγκο Μόρτενσεν, Μαρία Μπέλο, Εντ Χάρις

What’s up doc? Ο Τομ Στολ (Βίγκο Μόρτενσεν) είναι ένας φιλήσυχος πολίτης σε μια μικρή πόλη της Ιντιάνα, ο οποίος λατρεύει την οικογένειά του. Ας παραδεχτούμε πως, τελικά, ο Τομ Στολ είναι ένας από αυτούς για τους οποίους ο Μπρεχτ έγραφε: «Πολλοί λατρεύουν την τάξη. Για να φάνε, βάζουν τραπεζομάντιλο πάνω στο τραπέζι, αν έχουν, ή σκουπίζουν με το χέρι τους τα ψίχουλα, όταν το χέρι τους δεν είναι κουρασμένο. Αλλά το τραπέζι τους στήνεται, και το σπίτι τους επίσης, σ’ έναν κόσμο που ολοένα βουλιάζει μες στο βούρκο…». Ακόμη κι αν όμως εμείς το παραδεχτούμε, δεν φαίνεται να το παραδέχεται ο Καρλ Φόγκαρτι (Εντ Χάρις), ο οποίος όταν βλέπει τη φωτογραφία του Τομ στις εφημερίδες –καθώς αυτός σκότωσε δύο κακοποιούς και αναδείχτηκε σε ήρωα εθνικής εμβέλειας–, πηγαίνει στη μικρή πόλη του Τομ, τον συναντά, και του λέει πως στην πραγματικότητα δεν είναι αυτός που υποστηρίζει πως είναι, αλλά ο Τζόι Κιούζακ, πρωτοπαλίκαρο της μαφίας, το οποίο πριν από αρκετά χρόνια εξαφανίστηκε, αφήνοντας πίσω του ανοιχτούς λογαριασμούς.

Η ταινία βασίζεται… στο ομώνυμο graphic novel του Τζον Βάγκνερ και του illustrator Βινς Λοκ. Η τελευταία ταινία που βασίστηκε σε δημιουργία του Βάγκνερ, προτού ο Κρόνενμπεργκ ασχοληθεί με την περίπτωσή του ήταν, στο μακρινό 1995, ο «Δικαστής Ντρεντ».

A History of Violence2

Δύο λόγια για την ταινία… Το «Τέλος της Βίας» ξεκινά με τρόπο που σε κάνει να νιώθεις πως πρέπει να προετοιμαστείς, για να αντιμετωπίσεις μια τυπική περίπτωση επιρροής του Φρανκ Κάπρα: μια ήσυχη πόλη, με ακόμη πιο ήσυχους κατοίκους και στο κέντρο του κάδρου οι θετικοί ήρωες, έτοιμοι να απλώσουν τα δίχτυα αλληλεγγύης πάνω από την κοινότητά τους και να αντιμετωπίσουν συλλογικά κάθε πρόβλημα που θα παρουσιαστεί. Όμως, εντελώς απρόβλεπτα, όλα μοιάζουν να πηγαίνουν κατά διαβόλου ή, καλύτερα, κατά Δαρβίνου! Θυμηθείτε τι υποστήριζε ο θείος Κάρολος, για την εξέλιξη και την επιβίωση των ειδών, και θα καταλάβετε το «γιατί» και το «πώς» ο Τομ Στολ, από ένα κλασικό παράδειγμα της τυπολογίας του βαρετού Τζίμι Στιούαρτ –ο οποίος είναι ικανός να σε στείλει στα τμήμα βαρέων περιστατικών από πλήξη, όταν επιχειρηματολογεί υπέρ της αναγκαιότητας της εμπέδωσης της κοινωνικής δικαιοσύνης–, μεταμορφώνεται σε ακόμη πιο κλασικό παράδειγμα της τυπολογίας του Τσαρλς Μπρόνσον, ο οποίος λεπιδιάζει μύγα που ζουζούνισε παράφωνα. Ο Τομ Στολ είναι από τα είδη εκείνα που θα στοιχημάτιζες πάνω τους ότι θα επιβιώσουν. Και αυτό το αποδεικνύει όχι τόσο με το θεαματικά βίαιο τρόπο που εξουδετερώνει τις απειλές, αλλά με τον τρόπο που περνά από το βαρετό στάδιο του συζυγικού έρωτα στο στάδιο του κτηνώδους, του γεμάτου ζωτική ένταση στη σκάλα που πρακτικά οδηγεί από το ισόγειο στον πρώτο όροφο της οικίας των Στολ, αλλά μεταφορικά στον παράδεισο της σαρκικής ηδονής.

Πόσο πιστή είναι η ταινία στο graphic novel; Υπάρχουν κάποιες μικρές αλλαγές στους χαρακτήρες, οι οποίες γίνονται πιο έντονες καθώς κυλά η δράση, ενώ ο Κρόνενμπεργκ ξεφορτώθηκε τα μη ρεαλιστικά και ακραία gore στοιχεία.

Μοιραστείτε εδώ όμορφες «οικογενειακές» στιγμές:

Δείτε εδώ ολόκληρη την ταινία.

Στην επόμενη σελίδα: Η Μπαρμπαρέλα φοράει τα go-go boots της Νάνσι Σινάτρα.

1 2 3 4 5

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top