LAST TANGO IN PARIS3

Νεανικός πισινός με όλη την ορμητικότητα της ηλικίας

Το Τελευταίο Ταγκό στο Παρίσι (Ultimo Tango a Parigi, 1972)

Σκηνοθεσία: Μπερνάρντο Μπερτολούτσι.
Παίζουν: Μάρλον Μπράντο, Μαρία Σνάιντερ, Ζαν-Πιερ Λεό.
What’s up doc? Η γυναίκα του μεσήλικου Πολ (Μάρλον Μπράντο) αυτοκτονεί, και αυτός, μην μπορώντας να συνέλθει, τριγυρνά στους δρόμους του Παρισιού, όπου θα συναντήσει τυχαία τη νεαρή ηθοποιό Ζαν (Μαρία Σνάιντερ). Η προσωρινή λύση διαφυγής για τον Πολ είναι να δοθεί με πάθος σε μια ερωτική σχέση με την άγνωστη νεαρή –και δίνεται. Όμως, έπειτα από σύντομο χρονικό διάστημα, η σαρκική επαφή δεν είναι αρκετή για να καλύψει το υπαρξιακό κενό του Πολ, ο οποίος θα ζητήσει να γνωρίσει καλύτερα και περισσότερο τη Ζαν. Λάθος…
Ο κώλος της Ζαν: Νεανικός με όλη την ορμητικότητα της ηλικίας –ένα μεγάλο δώρο σε μικρή, ανοικονόμητη συσκευασία–, ευεπίφορος στην τιμωρία και στην ιδέα να υποκαταστήσει ένα δυναμωτικό πρωινό με μεγάλη ποσότητα βουτύρου, αλαζονικός και εκδικητικός προς έναν εγκαταλειμμένο μεσήλικο που πίστεψε στο αξίωμα πως η φύση δεν επιτρέπει τη δημιουργία κανενός κενού.
Ο Γιώργος Σουρής γράφει το «Κώλου Εγκώμιον»: «Κώλοι πολλοί υπάρχουνε εις το ωραίον φύλον,/ με σχήματα διάφορα σε μέγεθος ποικίλον./ Κώλοι χοντροί, κώλοι λεπτοί, κώλοι απαλοί κι αφράτοι,/ κώλοι σα ζύμη μαλακοί και κώλαροι τριζάτοι,/ κώλοι σκληροί σαν πέτρινοι και άλλοι λαστιχένιοι,/ κώλοι δροσάτοι, τροφαντοί και κώλοι μαραμένοι,/ κώλοι μεγάλοι σαν βουνά και κώλοι μια χουφτίτσα,/ κώλοι που ’χουν κουνήματα και κάνουνε καπρίτσια,/ κώλοι σαν τάβλα επίπεδοι, κι άλλοι ψηλά βαλμένοι,/ κώλοι σαν φράπες τουρλωτοί και κώλοι κρεμασμένοι,/ κώλοι κομψοί, συμμετρικοί και περιποιημένοι/ και κώλοι ασουλούπωτοι, ”μπόγοι κακοδεμένοι”./ Κώλοι σαν τριαντάφυλλο και κώλοι σαν αχλάδι,/ κώλοι που προκαλούν κλοτσιά κι άλλοι που θέλουν χάδι./ Κώλοι σαν αλαβάστρινοι, που μοιάζουν με καθρέφτη,/ κώλοι που θέλουν φίλημα κι άλλοι που θέλουν νέφτι,/ κώλοι σπανοί, δασύτριχοι, κώλοι σαν κολλιτσίδες/ και κώλοι που στενάζουνε από αιμορροΐδες./ Κώλοι ακριβοί, κώλοι φτηνοί, μονάχα δυο παράδες/ και κώλοι που προσφέρονται εις τους… (λέξη κομμένη από τη λογοκρισία) /κώλοι ”τοιούτων”, ευτραφείς, μοσχοπουδραρισμένοι,/ και κώλοι απλησίαστοι γιατ’ είναι λερωμένοι./ Κώλοι αριστουργήματα, όλο καλλιγραφία/ και κώλοι σαν της μυλωνούς την ανορθογραφία./ Κώλοι που σε ζαλίζουνε σαν τους κρυφοκοιτάς/ και που σε κάνουνε να λες… ”ή ταν ή επί τας”./ Κώλοι οπού το βλέμμα σου δεν ξεκολλά ευκόλως/ που τους θωρείς όταν περνούν κι αναφωνείς: ”Τι κώλος!”/»

 

UNDER THE SKIN

Σκάρλετ μοι έννεπε.

Κάτω Από το Δέρμα (Under the Skin, 2014)

Σκηνοθεσία: Τζόναθαν Γκλέιζερ.
Παίζουν: Σκάρλετ Τζοχάνσον, Πολ Μπράνιγκαν, Αντόνια Κάμπελ Χιουζ (η ταινία βγήκε στις αίθουσες την Πέμπτη 1η Μαΐου).
What’s up doc? Στη Σκοτία, η μυστηριώδης Λόρα (Σκάρλετ Τζοχάνσον) πλησιάζει μοναχικούς άντρες, με την αδιόρατη υπόσχεση της ερωτικής συνεύρεσης, και τους μεταφέρει στον πλανήτη της, όπου το είδος της ζει με ανθρώπινο κρέας! Κάποια στιγμή, όμως, θα αρχίσει να δένεται συναισθηματικά με τους γήινους.
Ο κώλος της Λόρα: Θρασύς, επιβλητικός, αναιρετικός προς τα νευτώνεια θεωρήματα, αρμονικά λειτουργικός προς τους γήινους νευρώνες, μια ανοιχτή πρόσκληση για ολονύχτια σαρκική γιορτή στην κεντρική σάλα της κόλασης, το πανηγύρι του Καρναβαλιού σε πίνακα του Φλαμανδού Πίτερ Μπρίγκελ.
Ο Ζορζ Μπατάιγ γράφει στον «Ηλιακό Πρωκτό»: «[…] Ο Ήλιος αγαπά αποκλειστικά τη Νύχτα και κατευθύνει προς τη γη τη φωτεινή του βία, ποταπός φαλλός, είναι όμως ανίκανος να προβάλλει το βλέμμα ή τη νύχτα μολονότι οι γήινες νυχτερινές εκτάσεις κατευθύνονται συνεχώς προς τη σιχασιά της ηλιακής ακτίδας. Ο ηλιακός δακτύλιος είναι ο άθικτος πρωκτός του δεκαοκτάχρονου σώματος με τον οποίο δεν μπορεί να συγκριθεί τίποτε τόσο εκτυφλωτικό, με εξαίρεση τον ήλιο, αν και ο πρωκτός είναι η νύχτα.»

 

thewrestlerbdcap2_original

Μίκυ και Μαρίζα.

Ο Παλαιστής (The Wrestler, 2008)

Σκηνοθεσία: Ντάρεν Αρονόφσκι.
Παίζουν: Μίκι Ρουρκ, Μαρίζα Τομέι, Έρνεστ Μίλερ.
What’s up doc? Στα τέλη των 80s, ο Ράντι «the Ram» (Μίκι Ρουρκ ) ήταν ένας κορυφαίος επαγγελματίας παλαιστής του wrestling. Είκοσι χρόνια μετά συνεχίζει να αγωνίζεται σε ανεπίσημους αγώνες. Μια καρδιακή προσβολή τον υποχρεώνει να αποσυρθεί και να επαναξιολογήσει τις προτεραιότητες στη ζωή του. Έτσι, προσπαθεί να πλησιάσει την κόρη του (Ίβαν Ρέιτσελ Γουντ) –με την οποία μέχρι τότε δεν διατηρεί σχέσεις– και διεκδικεί τον έρωτα της στρίπερ Κάσιντι (Μαρίζα Τομέι). Τίποτα από όλα αυτά όμως δεν μπορεί να καταλαγιάσει το πάθος του για τους αγώνες.
Ο κώλος της Κάσιντι: Η τελευταία επιθυμία του θανατοποινίτη όταν αντικρίζει την ηλεκτρική καρέκλα, η τελευταία εικόνα στο νου του ναυαγού στο χειμωνιάτικο βόρειο Ατλαντικό, η τελευταία αποκήρυξη του ασκητή που πέρασε με εγκράτεια τα περισσότερα χρόνια της ζωής του, η τελευταία παρόρμηση του homo sapiens πριν περάσει στο αντιερωτικό στάδιο του homo economicus.
Ο Μ. Καραγάτσης γράφει στον «Γιούγκερμαν»: «Γιατί η σύγχρονη ευπρέπεια εξοστρακίζει από τη ρητορική και το γραπτό λόγο όχι μόνο τα εγκώμια μα και την ονομασία των γλουτών; Πού οι πνευματικοί απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων –δηλαδή όλη η Ανθρωπότητα– βρίσκουν την απρέπεια και το κακό γούστο; Μήπως στην αρχαία Ελλάδα ο όρος “καλλίπυγος” δεν ήταν ανώτατος έπαινος ομορφιάς; Αφού και σε θεούς χαριζόταν και ναοί ήσαν γνωστοί μ’ αυτή την προσωνυμία…»

 

FRIDA1

Η αδελφή της Φρίντα.

Φρίντα (Frida, 2002)

Σκηνοθεσία: Τζούλι Τέιμορ.
Παίζουν: Σάλμα Χάγεκ, Άλφρεντ Μολίνα, Μία Μαέστρο.
What’s up doc? Η εξιστόρηση της ζωής της Φρίντα Κάλο (Σάλμα Χάγεκ) ξετυλίγεται με άξονα τη σχέση της με τον κομουνιστή ζωγράφο Ντιέγκο Ριβέρα (Άλφρεντ Μολίνα), εστιάζοντας, βέβαια, τόσο στη σωματική της βάσανο (εξαιτίας του ατυχήματος που είχε στη σπονδυλική στήλη σε νεαρή ηλικία) όσο και στην ταραχώδη ερωτική της ζωή με άντρες και γυναίκες.
Ο κώλος της Κριστίνα: Όπου Κριστίνα (Μία Μαέστρο) είναι η αδελφή της Φρίντα, η οποία, αν και δεν διαδραματίζει ισοβαρή ρόλο στην πλοκή, χαρίζει σε ανυποψίαστους και υποψιασμένους θεατές μια άποψη για το τι ακριβώς σημαίνει η «πίσω όψη» του λατινοαμερικανικού ταμπεραμέντου.
Απόσπασμα από το προοίμιο της αθυρόστομης εκδοχής της «Ιλιάδας» (ανωνύμων συγγραφέων): «Ο Τρωικός ο πόλεμος είχε αφορμή τον κώλο/ και όσα λέει ο Όμηρος γνωστά στον κόσμον όλο./ Ο κώλος κι όχι το μουνί υπήρξε η αιτία/ και αν δεν το πιστεύετε ιδού η ιστορία:/ Τον Πάρι γιο του Πρίαμου νέο πολύ ωραίο/ που όπως λεν’ οι ιστορικοί κωλομπαρά σπουδαίο,/ τυχαία φιλοξένησε κάποια φορά στη Σπάρτη/ ο βασιλιάς Μενέλαος στο μέγα του παλάτι./ Είχ’ όμως ο Μενέλαος έν’ ανιψιό ωραίο/ με κώλο ολοστρόγγυλο, κι έγινε το μοιραίο./ Ο Πάρις ο κωλομπαράς σαν είδε αυτόν τον κώλο/ τον τορνευτό, το σπάνιο μέσα στον κόσμο όλο,/ τη νύχτα εσηκώθηκε και πήγε στο κρεβάτι/ κι οχτώ φορές τον γάμησε με καύλα και ραχάτι./ Κατά κακή του σύμπτωση να σου και η Ελένη/ βλέπει τη φοβερή ψωλή την τριπλοκαυλωμένη./ Και όπως ήταν φυσικό εκαύλωσε και κείνη/ και σκέφτηκε στα γρήγορα τι έπρεπε να γίνει/…»

 

TRAINING DAY2

Ένα σάρκινο αριστούργημα.

Ημέρα Εκπαίδευσης (Training Day, 2001)

Σκηνοθεσία: Αντουάν Φουκουά.
Παίζουν: Ντένζελ Ουάσινγκτον, Ίθαν Χοκ, Εύα Μέντες.
What’s up doc? Στους κακόφημους δρόμους του Λος Άντζελες διεξάγεται καθημερινά πόλεμος ανάμεσα στους εμπόρους ναρκωτικών και τους αστυνομικούς. Ανάμεσα στους τελευταίους είναι και ο ντετέκτιβ Αλόνζο Χάρις (Ντένζελ Ουάσινγκτον), βετεράνος της δίωξης ναρκωτικών, του οποίου ο αμφιλεγόμενος τρόπος δουλειάς ακροβατεί επικίνδυνα ανάμεσα στη νομιμότητα και τη διαφθορά. Όταν δίπλα στον Αλόνζο θα έθει για εκπαίδευση ο νεαρός αστυνομικός Τζέικ (Ίθαν Χοκ), τα δεδομένα θα ανατραπούν σε μόλις 24 ώρες!
Ο κώλος της Σάρα: Η Σάρα (Εύα Μέντες) είναι η φίλη του Αλόνζο μητέρα του παιδιού του. Όταν ο Ίθαν Χοκ, αποφασισμένος να δώσει οριστικό τέλος στη διεφθαρμένη πορεία του συναδέλφου του, μπαίνει στο σπίτι του, του προτάσσει το όπλο του απειλητικά και τότε είναι η στιγμή της ανεπανάληπτης αποκάλυψης. Η Σάρα, ξαπλωμένη στο κρεβάτι, αποκαλύπτει on camera τα μεγαλοπρεπή σαν βυζαντινό τρούλο οπίσθιά της.
Ο Μαρκήσιος ντε Σαντ γράφει στη «Φιλοσοφία στο Μπουντουάρ»: «Σ’ αυτό τον τρόπο απόλαυσης, η στάση που συνήθως παίρνει η γυναίκα είναι να ξαπλώνει με την κοιλιά στην άκρη του κρεβατιού, με τα μεριά διάπλατα και το κεφάλι όσο πιο χαμηλά γίνεται. Ο ελευθέριος απολαμβάνει για λίγο τη θαυμάσια προοπτική του έτοιμου κώλου που τον προσκαλεί, τον χαϊδεύει, τον μπατσίζει λιγάκι, τον μαλάζει, μερικές φορές τον δέρνει, τον μαστιγώνει, τον τσιμπά και τον δαγκώνει. Τέλος, σαλιώνει με το στόμα την μικρή τρυπούλα που πρόκειται να διαπεράσει και ετοιμάζει την είσοδο με την άκρη της γλώσσας του…»

 

Δείτε ακόμα: Τop 5 σινεφίλ «πορνογραφικές» ταινίες.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top