«Θυμάμαι τον πατέρα μου τα τελευταία χρόνια / πριν σταματήσει ν’ ανεβαίνει στο βουνό.» (Martin Llado, «Son And Father»)

«Θυμάμαι τον πατέρα μου τα τελευταία χρόνια / πριν σταματήσει ν’ ανεβαίνει στο βουνό.» (Martin Llado, «Son And Father»)

Αλέξιος Μάινας, «Ένα είδος μαρμάρου»

Το εγώ ως μουσείο.
(Καμάρι Σαντορίνης, Αύγουστος 1993)

Θυμάμαι τον πατέρα μου τα τελευταία χρόνια
πριν σταματήσει ν’ ανεβαίνει στο βουνό.
Ερχόταν με μισοάδειες τις σακούλες.
Το φασκόμηλο ήταν κάπως ζαρωμένο.
Στα κλαράκια τόσο δα φύλλα.
Το έβαζε για λίγο στο νερό. Σκέτη απογοήτευση.
Καθόταν στο πεζούλι. Άφηνε τη σακούλα στο πάτωμα
εξαντλημένος απ’ την αδειοσύνη της.
Έβγαζε το καπέλο.
Έκανε πως το ξεσκόνιζε,
έκανε πως είχε σκόνη, όπως παλιά.

(Από την ανέκδοτη συλλογή «Καλοκαίρι στα λόγια», περιοδικό Ποιητική, τεύχος 11, Άνοιξη-Καλοκαίρι 2013)

 

Στην επόμενη σελίδα: «Έχω έναν πατέρα μωρό».

1 2 3 4 5

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top