Πόλυ Μαμακάκη, «Ξημερώματα 4,6 Ρίχτερ»
Μνήμη Στέλιου Μαμακάκη
(1.1.1948-26.7.2002)
Συνήθως έρχονταν νύχτα
Εγώ –από κάποια παιδική φοβία–
Γινόμουν ανήσυχη πάντα
Εσύ τηλεφωνούσες στα επόμενα δευτερόλεπτα
Να δεις αν ήμουν καλά
Σήμερα μπορείς να πεις ότι τρόμαξα πάλι
Ξανακοιμήθηκα όμως –γρήγορα σχετικά–
Ασυνειδήτως επισκέφθηκα άλλους νεκρούς ύστερα
Που δεν μπορείς πια να φροντίσεις
(Από τη συλλογή «Νήματα ουτοΠοίησης», εκδ. Γαβριηλίδης, 2015)
Διαβάστε ακόμα: Θοδωρής Αναγνωστόπουλος: Ταξιδεύοντας στον κόσμο με τον γιο μου.