makrygiannis

Καημένε Μακρυγιάννη να ’ξερες…

Κώστας Καρυωτάκης, «Διάκος»

Μέρα του Απρίλη.
Πράσινο λάμπος
γελούσε ο κάμπος
με το τριφύλλι.

Ως την εφίλει
το πρωινό θάμπος
η φύση σάμπως
γλυκά να ομίλει.

Εκελαδούσαν
πουλιά, πετώντας
όλο πιο πάνω.

Τ’ άνθη ευωδούσαν.
Κι είπε απορώντας:
«Πώς να πεθάνω;»

 

Δημήτρης Παπαδίτσας, «Διονύσιος Σολωμός»

Για τον Διονύσιο Σολωμό τι έχω να πω; Από γύρη
κι ανθούς η κάθε λέξη του και φως και ονειροπύλη
στης λευτεριάς το ουράνιο πανηγύρι
όπου χορέψαν οι έρωτες με τον ξανθόν Απρίλη.

Ποιος σ’ έχτειλε και ποιας θεάς το γάλα έχεις βυζάξει
που απ’ της Τουρκιάς τα σίδερα μια νύχτα είχε λυθεί,
Μεγάλε μας, μάς έμαθες πώς η αρμονία και η τάξη
αστράψαν μέσα στη σκλαβιά σαν δίκοπο σπαθί.

 

Ντίνος Χριστιανόπουλος, «Καημένε Μακρυγιάννη να ’ξερες»

Καημένε Μακρυγιάννη να ’ξερες
γιατί το τζάκισες το χέρι σου

το τζάκισες για να χορεύουν σέικ
τα κωλόπαιδα.

 

Γιάννης Υφαντής, «Μάθημα ιστορίας Α’»

Τον Κωνσταντίνο άγιο, τον Θεοδόσιο μέγα
γιατί ο ένας σκότωσε όλους τους συγγενείς του
το θρόνο μην του πάρουνε κι επίσημος ο άλλος
διώκτης μέγας και σφαγεύς υπήρξε των Ελλήνων
μόνο και μόνο επειδή Έλληνες γεννηθήκαν.

Μα ο παπα-Φλέσσας έμεινε σκέτος ο Παπαφλέσσας.
Ούτ’ άγιος κηρύχτηκε ούτε ονομάσθη μέγας
γιατί αυτός δεν έσφαξε αδέρφια για το θρόνο
ούτε και την εξόντωση εσκέφθη των Ελλήνων
μα έπεσε μαχόμενος σε μάχη μ’ αλλοφύλους
που μπήκαν και αφάνιζαν την δύστυχη πατρίδα.

 

Βαγγέλης Κάσσος, «Ο Λόρδος Charles Murray πεθαίνει για την Ελλάδα»

Αθώα βροχή αποφάσισε
λύσε αυτό το αίνιγμα την καρδιά μου
σα σύννεφο μαύρο σκεπάζει
τη ζωή μου
ο ουρανός περνάει και χάνεται
δεν υπάρχει ποτέ ουρανός
μόνο το βλέμμα που τον ζητάει
στα ορεινά περάσματα της Αχαΐας
περιμένω την απάντηση
μην αργείς άλλο βροχή
στο δρόμο από το Ναύπλιο για Μεσολόγγι
έχουν γίνει όλα σκληρά ακατεύναστα
σαν εφιάλτης του Θεού
που κοιμάται
είναι 26 Ιουλίου 1824
πάνε εικοσιδύο μέρες
που κάηκαν τα Ψαρά
που έγινε στάχτη η ψυχή μου
οι Έλληνες με περιφρόνησαν
η οικογένειά μου με αρνήθηκε
όμως από σένα βροχή περιμένω
την απόλυτη είδηση
αγλαόν ύδωρ φως μου
άστραψε τώρα
στη σκοτεινιά της επιφάνειας
παραμέρισε το κορμί μου
και μπες
ο θάνατός μου είναι άδειος

 

Σημ.: Για μια εκτενή επισκόπηση της ελληνικής ποίησης που άπτεται του 1821, δείτε την ποιητική ποιητική ανθολογία «Το 1821 στην Ελληνική Ποίηση», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος, σε ανθολόγηση Ηλία Γκρη.

 

Διαβάστε ακόμα: Οι τέσσερις «θεές» που εξάγουν ελληνικά deli προϊόντα!

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top