3

3. Φ. Μάρεϊ  Έιμπραχαμ (ΗΠΑ, 24 Οκτωβρίου 1939).

Η σπεσιαλιτέ του: Δύσκολα θα δει κάποιος τον Φ. Μάρει Έιμπραχαμ και δεν θα χαραχτεί στη μνήμη του η χαρακτηριστική φιγούρα του ευθυτενή ηθοποιού. Σκαμμένο πρόσωπο, διαπεραστικό βλέμμα, βαθιά φωνή, αέρας ανωτερότητας και μια αίσθηση υποβόσκουσας απειλής, έκαναν τον γεννημένο στο Πίτσμπουργκ ηθοποιό, αρχετυπικό κακό σε φιλμ όπως ο «Σημαδεμένος» του Μπράιαν ντε Πάλμα ή το «Όνομα του Ρόδου» του Ζαν Ζακ Ανό.

Πού τον πρωτοείδαμε: Η πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση ήταν ένας μικρός ρόλος στο «They might be giants» του Λόρενς Χάρβεϊ το 1972, στο πλευρό του Τζορτζ. Σ. Σκοτ και της Τζόαν Γούντγουορντ, όπου υποδύεται έναν ψυχολογικά ασταθή ασθενή που θεωρεί ότι είναι ο Σέρλοκ Χολμς. Σπαρταριστή λεπτομέρεια: το όνομα της γιατρού που τον κουράρει είναι.. «Γουότσον»! Ακολούθησαν τηλεοπτικές δουλειές και μικροί ρόλοι σε μεγάλες ταινίες («Ταξιτζής», «Όλοι οι άνθρωποι του προέδρου», «Σέρπικο») προτού έρθει η στιγμή του στη χρυσή για κείνον δεκαετία των ‘80ς.

Έδωσε τα ρέστα του: Αφού πέρασε πολλά χρόνια στην αφάνεια, ήρθε το σωτήριον έτος 1984 και ο «Αμαντέους» του Μίλος Φόρμαν. Εκεί, ο 45χρονος Έιμπραχαμ έπλασε έναν ανεπανάληπτο Σαλιέρι (έμαθε να παίζει πραγματικά πιάνο), σβήνοντας τον πρωταγωνιστή του φιλμ Τομ Χαλς και κερδίζοντας αναπάντεχα το Όσκαρ Α’ αντρικού ρόλου. Αν και η συνέχεια δεν ήταν η αναμενόμενη, έδωσε κάποια δείγματα της αξίας του στα φιλμ «Η απατηλή λάμψη της ματαιοδοξίας», «Mobsters», «Mighty Aphrodite», «Ξενοδοχείο Grand Budapest» και στην τηλεοπτική σειρά «Homeland».

Η στιγμή της βράβευσης του στα Όσκαρ κι ο νικητήριος λόγος του

Η καλύτερη σκηνή του στην ταινία Αμαντέους

Στην επόμενη σελίδα: Πληθωρικός κι αλάνθαστος – Τζέισον Ρόμπαρτς.

1 2 3 4 5

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top