NATALIE PORTMAN1

2. Η Νάταλι Πόρτμαν στο «Σιγά τα Γαλάζια Αίματα» (2011)

Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν.
Παίζουν: Νάταλι Πόρτμαν, Τζέιμς Φράνκο, Ντάνι Μακ Μπράιντ.

Η πλοκή (για τυπικούς λόγους): Ο σεμνός και γενναίος Φάμπιους (Τζέιμς Φράνκο), ξακουστός παντού για τα ανδραγαθήματά του, και ο οκνηρός και αθυρόστομος Θαδέους (Ντάνι Μακ Μπράιντ) που ζει παραδομένος στις ηδονές, είναι δύο αδέλφια εντελώς ανόμοια μεταξύ τους. Όμως, θα φτάσει η στιγμή που θα πρέπει να συνεργαστούν, προκειμένου να γλυτώσουν το βασίλειο που κινδυνεύει από τον πανούργο μάγο Λιζάρ (Τζάστιν Θέρο). Οι δυο τους, με την πολύτιμη βοήθεια της ατρόμητης Ιζαμπέλ (Νάταλι Πόρτμαν) έρχονται αντιμέτωποι με αποκρουστικά τέρατα και σκληροτράχηλους ιππότες!
Oh my goddess: Ανακουφιστική στιγμή μες στην κάψα του καλοκαιριού: η Νάταλι Πόρτμαν αποκαλύπτει τη δική της «αθέατη πλευρά της Σελήνης», και μάλιστα δίπλα στα δροσερά νερά της λίμνης.
Λόγος μελαγχολικός για τη σελήνη (της Νάταλι Πόρτμαν): «Ανοιξιάτικο βράδι. Μεγάλο δωμάτιο παλιού σπιτιού. Μια ηλικιωμένη γυναίκα ντυμένη στα μαύρα μιλάει σ’ έναν νέο. Δεν έχουν ανάψει φως. Απ’ τα δυο παράθυρα μπαίνει ένα αμείλικτο φεγγαρόφωτο. Ξέχασα να πω ότι η γυναίκα με τα μαύρα έχει εκδώσει δυο-τρεις ενδιαφέρουσες ποιητικές συλλογές θρησκευτικής πνοής. Λοιπόν, η Γυναίκα με τα μαύρα μιλάει στον νέο. Άφησέ με ναρθώ μαζί σου. Τι φεγγάρι απόψε! Είναι καλό το φεγγάρι, – δε θα φαίνεται που άσπρισαν τα μαλλιά μου. Το φεγγάρι θα κάνει πάλι χρυσά τα μαλλιά μου. Δε θα καταλάβεις. Άφησέ με νάρθω μαζί σου. Όταν έχει φεγγάρι, μεγαλώνουν οι σκιές μες στο σπίτι, αόρατα χέρια τραβούν τις κουρτίνες, ένα δάχτυλο αχνό γράφει στη σκόνη του πιάνου λησμονημένα λόγια – δε θέλω να τ’ ακούσω. Σώπα…» (Γιάννης Ρίτσος, «Η Σονάτα του Σεληνόφωτος»)

You can leave your thong on!

Στην επόμενη σελίδα: Η Όλγκα Κουριλένκο μάς χτυπάει στο «Δόξα Πατρί»

1  2  3  4  5

1 2 3 4 5

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top