dsc_0482

«Μίλια θολά μετακινήθηκαν με τα ίδια μάτια / Ακίνητα, αμετακίνητα να κοιτούν τον κόσμο». (Hannah Rose Thomas, «Syrian refugees»)

Θανάσης Χατζόπουλος, «Οι μετανάστες της θλίψης»

Η θλίψη ακατοίκητη ψάχνει τους μετανάστες της
Όπως έφυγαν για ν’ αστράφτει
Απ’ το κενό, το άδειο της σπίτι

Με τις ίδιες κινήσεις της ψυχής
Σαν ν’ άλλαξαν δρόμο και να ’στριψαν σ’ ενός μικρού
Παράδρομου την ιστορία για ν’ αγοράσουν
Της μέρας το ψωμί, ένα καρβέλι στα δύο

Μίλια θολά μετακινήθηκαν με τα ίδια μάτια

Ακίνητα, αμετακίνητα να κοιτούν τον κόσμο
Έναν κόσμο ίδιο στοιχισμένο σε άλλη σειρά

Έναν ίδιο κόσμο στη φωτεινή του μεριά
Σκοτεινότερο κι από την αυγή
Μη αντέχοντας να πουν το ίδιο παράπονο
Μία δεύτερη φορά, με τον ίδιο λόγο που τους ξερίζωσε
Από κει, μυριάδες ριπές αέρα πιο πέρα ασάλευτοι

Και πάλι στο ίδιο παράπονο πνιγμένοι ζωντανοί
Εδώ περισσότερο απ’ ό,τι εκεί

Η θλίψη ακατοίκητη φέρνει τους μετανάστες της
Στον άλλο τόπο, να ηχεί από απόσταση τόσο
Σώμα σαν κέλυφος κενό.

(Από τη συλλογή «Πρόσωπο με τη γη», εκδ. Γαβριηλίδης, 2012)

Στην επόμενη σελίδα: «Τα νερά του μετανάστη».

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top