Νίκος Βιολάρης, «Βραχώδεις ώρες»
Απαλλαγμένος
απ’ τα νησιά
όχι τίποτα πια
δε σκεπτόμουν
παρά τις ώρες
στα άγρια τα βράχια
που χάθηκαν έτσι
αδιάφορα, πρόωρα
–αν και αιχμηρές,
αν και πολύ
μα πολύ
στοργικές–
ώρες θαλάσσης
ώρες κυμάτων
βλεμμάτων ώρες
προς κάπου βαθιά
μα απαλλαγμένος
απ’ αυτά τα νησιά
όχι πια τίποτα
στα χέρια δεν έμεινε
παρά τα οστά
κάποιου ρόδου
κι η ανόητη
σπουδή τους.
(Από τη συλλογή «Αχτίδες νυχτόβιες», εκδ. Γαβριηλίδης, 2009)