wn_colin_farrell_true_detective_jc_150211_mn_4x3_1600

“Πού ‘σαι ρε Λάνθιμε με τα ωραία σου;”

Αργά-αργά σιγόβραζε και το μνημειώδες “The Wire”. Σαν σωστά χυλωμένο ριζότο. Αλλά, όταν άρχιζε να κοχλάζει, ήρθε κι έδεσε -σαν πετυχημένη amatriciana. Άλλο το αργά, άλλο το καλά. Επίσης, το καλό πράγμα δεν αργεί πάντα να γίνει. Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε να παραθέτουμε έως εξαντλήσεως παροιμίες με το “αργά”, για να καταλήξουμε στο ότι δεν χρειάζεται να δεις περισσότερα από ένα-δύο επεισόδια ενός νέου σίριαλ για να καταλάβεις α) μέχρι πού μπορεί να φτάσει και β) σε ποια από τις κατηγορίες τού “λέει” ή “δεν λέει” θα ανήκει.

Filming 'True Detectives' in downtown Los Angeles Featuring: Colin Farrell Where: Los Angeles, California, United States When: 09 Feb 2015 Credit: Cousart/JFXimages/WENN.com

Αποφάσισε να τσαλακώσει την εικόνα της η Ρέιτσελ. Ο Κόλιν, από την άλλη, είναι ο άντρας που δεν χρειάζεται να προσπαθήσει πολύ.

Πολύ φοβούμεθα ότι το TD2 έχει ήδη δείξει από το πρώτο επεισόδιο τα πεπερασμένα όρια του. Βλέπετε, δεν αρκεί ένα δυνατό soundtrack με ποιητή Κοέν, Νικ Κέιβ και άλλες σεπτές μορφές, για να κατατάξει κάποιος ένα σίριαλ στην κατηγορία “μεγαλειώδες”, “επικό” ή “συγκλονιστικό”. Ήτοι μόνο με ωδές δεν βάφονται αβγά -για να παραφράσουμε μια ακόμη αγαπημένη παροιμία του “θυμόσοφου”. Από τη λαογραφία, όμως, ας περάσουμε σε ένα άλλο γνωστικό αντικείμενο, αυτό της χημείας.

Θα έχει σίγουρα ενδιαφέρον το πώς θα εξελιχθεί η χημεία ενός πρώην ελπιδοφόρου ηθοποιού όπως ο Κόλιν Φάρελ με τη συμπαθέστατη, κατά τα άλλα, αλλά διάφανη Ρέιτσελ Μακ Άνταμς. Τον ΚΦ, από τότε που πρόβαρε την οξυζενέ -σαν Χριστόδουλος Ξηρός της ύστερης περιόδου- βαφή ως Μεγαλέξανδρος , έπαψα να τον παίρνω στα σοβαρά. Δεν έφταιγε, όμως, μόνο η βαφή. Έφταιγε το πόσο βαριόταν -και βαριέται- έκτοτε. Περισσότερο κι από τον Γιούαν τον Μακ τον Γκρέγκορ .

Ενώ η συμπαθής ΡΜΑ, στην παγκόσμια πρώτη της ως βασανισμένη ψυχή, έβγαζε κάτι σαν να είχε μείνει όλο το βράδυ άυπνη, επειδή έσπασε ένας σωλήνας στο σπίτι και δεν μπορούσε να βρει υδραυλικό μες στα χαράματα. Ένας καλός, δωδεκάωρος ύπνος και θα ήταν πάλι ο γνωστός, χαριτωμένος, γλυκερός εαυτός της. Κοινώς, δεν πείθει. Υπάρχουν και χειρότερα, βέβαια: Όταν ακόμη ο δεύτερος κύκλος του TD ήταν στα σκαριά, για το ρόλο της είχε ακουστεί η Ρις η Γουίδερσπουν. Ωχ, μάι γκοντ!

Δεν είναι κάθε μέρα του άι Γιαννιού, ούτε κάθε φορά του Μάθιου του Μακ του Κόναχι που βρέθηκε στη μαγικότερη στιγμή της καριέρας του με μια σχεδόν μεταφυσική ερμηνεία στο πρώτο True Detective.

Tο αυτό ισχύει και για τον Βινς Βον, ο οποίος στο πρώτο τουλάχιστον επεισόδιο, έφερε ένα μόνιμο κονστιπέ μορφασμό -ίσως οφείλεται στα βάρητα της σκοτεινής περσόνας που καλείται να ερμηνεύσει. Βλέπετε, όπως δεν είναι κάθε μέρα του Άι Γιαννιού, έτσι και κάθε σεζόν δεν είναι του Μάθιου του Μακ του Κόναχι, ο οποίος βρέθηκε στη μαγικότερη στιγμή της καριέρας του και από χαζοχαρούμενος σερφάς έδωσε εκείνην την περίοδο (μαζί και στο πρώτο True Detective) μερικές, σχεδόν μεταφυσικές, αξέχαστες ερμηνείες σε τηλεόραση και σινεμά.

Δεν είναι όλα για όλους και μερικοί καλό είναι να μένουν μόνο σε αυτά που μπορούν. Άσχημα ήταν δηλαδή, ρε συ Βινς, με τις κωμωδίες του αφρού; Όλοι πρέπει να παίξουν και τους βαθείς, τους σκοτεινούς και τους καταραμένους; Τέλος, αναμενόμενο μάλλον θα είναι να λάμψει το ανερχόμενο άστρο του ευειδή Τέιλορ Κιτς, ενώ ο αξιόπιστος ρολίστας Ντέιβιντ Μορς, ως new-age πατριωτάκι Έλιοτ Μπεζερίδης, θα βγάλει για άλλη μια φορά τίμια το ψωμί του και ασπροπρόσωπο τον σκηνοθέτη του.

wenn22166582

“Ααααχ, πόσο βαριέμαιαιαι…” που έλεγε και ένα παλιό τραγούδι.

Όμως, το μεγαλύτερο πρόβλημα του Τrue Detective είναι υπαρξιακό. Είναι ότι έχει απολέσει την ψυχή του. Την πούλησε για τα φραγκοδίφραγκα της άφατης βαρεμάρας. Κι όμως, όλα ξεκίνησαν από τον προηγούμενο δοξασμένο κύκλο του. Αυτόν που αποθέωσαν “κοινό και κριτικοί”. Με τη διαφορά ότι η πρώτη σεζόν του TD ήταν ουσιαστικά δύο σίριαλ σε ένα. Τα πρώτα 4 με 5 επεισόδια ήταν μια αλληλουχία από συνταρακτικές βυθίσεις στο ερεβώδες σύμπαν του Ράστι, του ήρωα του Μάθιου ΜΚ. Μια νιχιλιστική ελεγεία, ένα σύμπαν σκονισμένο σαν από τα συντρίμμια της ζωής, εσχατολογικό, ματαιότης ματαιοτήτων -κι όλα αυτά υπό το μανδύα μιας αστυνομικής πρόφασης.

Μετά, ξάφνου, παρέδωσε την ψυχή του. Από το υποδέλοιπο και ως το τέλος -με τη σκηνή του (ξε)καθαρίσματος με τον κακό της υπόθεσης να θυμίζει κάτι από κινηματογραφικό  ξυλίκι “ένας με έναν” των ’80s-  ήταν μια άλλη σειρά, τέρμα συμβατική, απόλυτα αναμενόμενη. Τι είχε συμβεί στο μεταξύ; Αυτό και αυτό. Ή για όσους δεν μπείτε στον κόπο, ο δημιουργός της σειράς Νικ Πιτσολάτο είχε κατηγορηθεί για ανερυθρίαστη λογοκλοπή από το έργο του ερημίτη κήρυκα του μηδενισμού, λαβκραφιστή συγγραφέα Τόμας Λιγκότι. Μέχρι και βιβλίο έχει βγει με τίτλο “Κλέψε Σαν Καλλιτέχνης”. Μάλλον δεν έφτασε ποτέ στα χέρια του κ. Πιτσολάτο.

Κι αν υποθέσουμε ότι οι κατήγοροί του δεν είναι τίποτε άλλο από ρέκτες του εναλλακτικού -που στην Αμερική θεωρείται έως και περιθώριο-, μέχρι και η Wall Street Journal ασχολήθηκε μαζί του για τον ίδιο λόγο. Ο Πιτσολάτο αναγκάστηκε σε αναδίπλωση -μαζί του πιθανότατα και το κανάλι, παρεμβαίνοντας με νέο μοντάζ στο υπάρχον υλικό- και ίσως γι’ αυτό το TD, από το 5ο επεισόδιο και εντεύθεν, έγινε μια κάποια άλλη σειρά (και συνεχίζει, προφανώς, και στο δεύτερο κύκλο, στο ίδιο τέμπο). Έκτοτε ο Πιτσολάτο απαντά ότι όντως “επηρεάστηκε” από τον Λινγκότι, μόνο όμως όταν ρωτάτε ονομαστικά γι’ αυτό. Αλλά όχι ότι τον έκλεψε κιόλας, ρε παιδιά! Παρ’ όλα αυτά, στα δύο πρώτα επεισόδια του πρώτου κύκλου, οι φράσεις-χρησμοί του Ράστι Κολ/Μάθιου ΜΚ είναι τις περισσότερες φορές ακριβές copy/paste (η άφατη βαρεμάρα που λέγαμε). Οι ρέκτες των παραπάνω links θα σας διαφωτίσουν καλύτερα.

Βλέπετε, όπως ο εχθρός του σημερινού δημοσιογράφου είναι ο ανεπάγγελτος χομπίστας που ποστάρει διαρκώς, έτσι και του επίδοξου λογοκλόπου είναι ο χασομέρης μερακλής των λεπτομερειών. Ας είναι, όμως. Κι έτσι ακόμη, το TD2 έχει ένα συγκριτικό πλεονέκτημα. Παίζει χωρίς αντίπαλο. Σε μια εποχή της σεζόν που δεν υπάρχουν σπουδαίες σειρές στην τηλεόραση. Όπως τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις, που έλεγε κι ο Ουμβέρτος. Σε ένα καλοκαίρι μάλιστα χωρίς Μουντιάλ και Γιούρο…

 

Διαβάστε ακόμη: Τόσο κακό, σαν μοντέρνα καλό

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top