Udo Kier: cult, ξεχωριστός και ιδανικός «κακός»

Παγωμένα, μπλε μάτια (salon.com).

Για ορισμένους ανθρώπους η μοίρα στέλνει το σημάδι της νωρίς. Ο Ούντο Κιρ γεννήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 1944 στην Κολωνία. Σαν να λέμε μέσα στη φωτιά και το ατσάλι του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η είσοδός του στη ζωή ήταν αναλόγως δραματική με ορισμένους από τους ρόλους του.

Το απόγευμα της γέννησής του, η μητέρα του Ούντο ζήτησε επιπλέον χρόνο με το νεοφερμένο μωρό της. Οι νοσοκόμες είχαν μαζέψει όλα τα νεογέννητα και τα έστειλαν σε ασφαλές μέρος υπό το φόβο των επικείμενων βομβαρδισμών. Οντως, οι βόμβες έπεφταν βροχηδόν από τον ουρανό της πόλης με αποτέλεσμα το νοσοκομείο να μετατραπεί αίφνης με ένα μάτσο ερείπια. Κάτω από αυτά βρέθηκε σώος ο Ούντο και η μητέρα του. Πού ήταν σε όλα αυτά ο πατέρας του; Ο Ούντο ποτέ δεν θα μάθει πολλά γι’ αυτόν. Υπήρξε πάντα μια φαντασματική παρουσία στη ζωή του.

To βλέμμα του είναι υποβλητικό.

Οταν έγινε 18 χρονών αποφάσισε να μετακομίσει στη Βρετανία για να μάθει την αγγλική γλώσσα. Εκεί ξεκίνησε να κάνει μερικά μαθήματα υποκριτικής. Ο σκηνοθέτης Michael Sarne τον είδε, του έκανε και του έδωσε το ρόλο του ζιγκολό στην ταινία Road to Saint Tropez (1966).

Aν και ο ρόλος του ήταν μικρός, αποτέλεσε την αρχή της μακράς πορείας του στις ταινίες. Η πρώτη του μεγάλη επιτυχία ήρθε με την ταινία Hexen bis aufs Blut gequält (1970) (αλλιώς: Mark of the Devil). Η ταινία βαθμολογήθηκε ως “V” λόγω της βίας, ενώ σε όσους έμπαιναν να την δουν προσφέρονταν σακούλες εμετού! Απαγορεύτηκε σε 31 χώρες, αλλά δημιουργήθηκαν δύο sequel στα οποία ο Κιρ δεν πήρε μέρος.

Στο Blood for Dracula.

Η άλλη μεγάλη ευκαιρία του εμφανίστηκε μπροστά του τυχαία. Ετυχε, λοιπόν, να συνταξιδεύει σε ένα αεροπορικό ταξίδι με τον σκηνοθέτη Paul Morrissey. Ο Morrissey του προσέφερε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία Σάρκα για τον Φρανκενστάιν (1973). Ήταν αυτή η ταινία, μαζί με την «αδερφή» της ταινία Αίμα για τον Δράκουλα (1974), που έκανε το Ούντο μια καλτ φιγούρα. Και οι δύο ταινίες του Morrissey είναι επίσης γνωστές ως Frankenstein και Dracula του Andy Warhol. Ωστόσο, ο Andy Warhol δεν συμμετείχε στην παραγωγή ή τη δημιουργία των ταινιών. Προφανώς και οι δύο ταινίες είχαν μπόλικη βία και τρόμο με τον Ούγκο να θυμάται ακόμη και την αποφορά των εντοσθιών ζώων που χρησιμοποιήθηκαν σε κάποιες σκηνές.

Τη δεκαετία του ’70 θα κάνει ένα σλάλομ από ταινία σε ταινία. Ολες τους ιδιαίτερες και σε όλες έβαλε το χαρακτηριστικό του χνάρι. Από το The Salzburg Connection (1972) έως την ιστορία της Ο (1975) (The Story of O) και από το Spermula (1976) έως το Exposé (1976) (House on Straw Hill).

Στο Mark of the Devil.

Να σημειωθεί πως σε πολλές ταινίες δεν ακούγεται η φωνή του, καθώς έχει ντουμπλαριστεί από άλλον ηθοποιό. Στη δεκαετία του 1980 να είναι ακαταπόνητος: Lulu (1980), Doctreur Jekyll et les femmes (1981) (The Blood of Dr Jekyll), Die Insel der blutigen Plantage (1983) (Escape from Blood Plantation) και Verführung: Die grausame Frau ( 1985) (Αποπλάνηση: Η σκληρή γυναίκα). Εκείνη την περίοδο έκανε ελάχιστα πράγματα εκτός Ευρώπης.

Με την Μαντόνα.

Σε αντίθεση με τη δεκαετία του ’90 όπου ανοίγει τα φτερά του. Παίζει έναν πρωτοποριακό ρόλο στην πασίγνωστη ταινία του Γκας Βαν Σαντ My Own Private Idaho (1991) με τον αδικοχαμένο Ρίβερ Φοίνιξ και τον νεανία τότε Κιάνου Ριβς. Το 1993 παίζει πάλι με τον Ριβς στην cult ταινία Ακόμα και οι Καουμπόισσες Μελαγχολούν. Το 1996 πρωταγωνίστησε στο πλευρό της Pamela Anderson στο Barb Wire (1996) και έπαιξε στην φάρσα Ντετέκτιβ Ζώον (1994) δίπλα στον Jim Carrey. Εκεί θα συναντηθεί με τον Λαρς Φον Τρίερ που θα γίνει ο άνθρωπος που θα τον εμπιστευτεί περισσότερο από όλους.

Κατά τη διάρκεια της 30χρονης καριέρας του ο Ούντο έχει συνεργαστεί με αρκετούς λαμπρούς σκηνοθέτες: Paul Morrissey, Charles Matton, Dario Argento, Gus Van Sant και Walerian Borowczyk. Ωστόσο, το «λιμάνι» του κι εκεί που συνεχίζει να εργάζεται πολύ συχνά είναι με τον Lars von Trier. Είναι φίλοι, ενώ έχει βαφτίσει και το παιδί του Trier. Αξέχαστη η εμφάνιση του στο ερεβώδες Δαμαζοντας Τα Κύματα όπου υποδύεται τον Σαδιστή Ναυτικό.

Τι μπορεί να συλλέξει κανείς από τη σταδιοδρομία του Κιρ; Ο,τι ενδέχεται να ξοδεύτηκε και να σπατάλησε το ταλέντο του. Κοντά σε σημαντικές ταινίες όπως το Europa (1991) έχει παίξει σε φάρσες και τηλεοπτικές διαφημίσεις. Εφτασε στο σημείο να παίξει και σε μια χαζοερωτική ταινία του Ομηρου Ευστρατιάδη (!).

Ο ίδιος λέει πως αγαπάει τις ταινίες τρόμου και θα ήθελε να είχε παίξει σε περισσότερες. Επιπλέον, του αρέσει να παίζει τον κακό της υπόθεσης, καθώς πιστεύει πως ένας κακός δεν έχει όρια, άρα αποκτά περισσότερο ενδιαφέρον. Σύμφωνα με τη δική του αξιολόγηση έχει παίξει σε 220 ταινίες (!) από τις οποίες οι 100 δεν ήταν καλές, οι 50 ήταν «οκέι» και οι άλλες 5ο πολύ καλές. Δεν το λες και ιδανικό απολογισμό για έναν ηθοποιό αξιώσεων.

Εδώ, όμως, έχουμε να κάνουμε με μια ιδιαίτερη περσόνα που δεν δίστασε να πάρει μέρος στο Sex Book της Μαντόνα που για την εποχή ήταν μια κάποια πρωτοπορία. Μην ξεχνάμε πως έχουμε να κάνουμε με έναν άντρα που τη δεκαετία του ’70 δίπλα στον αγαπημένο του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ γύρισαν όλους τους κακόφημους δρόμους της Κολωνίας έως τη στιγμή που αποφάσισαν να γίνουν ζευγάρι και να δουλέψουν μαζί.

Aν μη τι άλλο είναι ιδιαίτερη περσόνα (kurier.at).

Ναι, θα μπορούσε να κάνει πολλά περισσότερα στην καριέρα του. Αν έχεις αυτά τα παγωμένα μπλε μάτια του ανοίγουν όλες οι κινηματογραφικές πόρτες. Εκείνος επέλεξε τον δικό του, παράξενο δρόμο. Σήμερα ζει στην Καλιφόρνια και ξοδεύει μεγάλο μέρος του χρόνου του στην Ευρώπη. Βρίσκεται ξανά στα… χέρια του Τρίερ που ετοιμάζει πάλι μια ταινία που θα προκαλέσει, αλλά δεν αναμένεται να ολοκληρωθεί πριν από το 2024.

Διαβάστε ακόμα: Τζον Μάλκοβιτς: ταλεντάρα, στυλάτος και διαφθορέας.

TAGS :
κινηματογράφος σινεμά

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook