Η Βάγια Κάλφα, σε πρόσφατη επίσκεψή της στην Αθήνα, φωτογραφημένη στην πεζογέφυρα της Κατεχάκη από τη Μόνικα Κρητικού.

Η Βάγια Κάλφα, σε πρόσφατη επίσκεψή της στην Αθήνα, φωτογραφημένη στην πεζογέφυρα της Κατεχάκη από τη Μόνικα Κρητικού.

Στην Irena Gavranovic- Luksic

Πάλι έξω απ’ το σώμα
Το κοιτάζω από πάνω
Σε αυτή την πόλη
Που έχει καιρό πεθάνει
Σε αυτούς τους φίλους
Που δεν ζουν

Ξεκινάει συχνά τελευταία
Να πιαστεί από κάτι
Να στήσει έναν γερό καβγά
–Να ξυπνήσουν–
Αυτή η λήθη το τσακίζει

Αντ’ αυτού, μένει εκεί
Στην καρέκλα
Διορθώνω τα χέρια του
Όταν παν’ να μπλεχτούν
Παίρνω τα δάχτυλα
Από πηγούνι, μέτωπο, αφτιά
Το τραπέζι που κολλά
Ρακή και μνήμη

Καρφώνω τα μάτια του
Στα μάτια τους
Κι ένα ελατήριο στον αυχένα
Να συμφωνεί εμφατικά
Δείχνουν να πείθονται

Μα είναι εκείνα τα πόδια του
Από ώρα στραμμένα
Στην πόρτα
Τα στρώνω στο μέρος τους

Κι όλο γυρνούν

 

//Η Βάγια Κάλφα (Αλεξανδρούπολη, 1984) σπούδασε Νεοελληνική Φιλολογία στην Κομοτηνή και στο Μπέρμιγχαμ. Αυτή την εποχή σπουδάζει Φιλοσοφία στο Ρέθυμνο. Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές «Απλά Πράγματα», εκδ. Γαβριηλίδης, 2012 (για την οποία τιμήθηκε με το «Βραβείο Γιάννη Βαρβέρη» από την Εταιρεία Συγγραφέων και με το «Βραβείο Γ. Αθάνα» από την Ακαδημία Αθηνών) και «Ληθόστρωτο», εκδ. Εκάτη, 2013.

 

Διαβάστε ακόμα: Top 5 ποιήματα για τη Γυναίκα.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top