Ι – αγόρι
Δυο κοριτσάκια
με θάψανε στην παραλία.
«Με το τρία σηκώνεσαι»,
φώναξε η μία.
«Όχι», ούρλιαξε η άλλη.
Τίναξα την άμμο,
βούτηξα στο νερό.
Κουβαδάκια τέλος.
II – λύκος
Εκείνη ελάφι, εγώ λύκος
(ωραίος συνδυασμός).
Κάνει τσικ τσικ
(σπάνε κλαδάκια).
Κάνω αού
(εντοπίζω θήραμα).
Όλα καλά στο δάσος
(και στο πάτωμα).
III – περαστικός
Χρόνια μετά,
συναντηθήκαμε τυχαία.
Σκέφτηκα φωναχτά,
μόλις μπήκα στο σπίτι:
«Τα παιδικά μας όνειρα γερνάνε».
Τώρα σκέφτομαι γραπτώς.
IV – μόνιμος κάτοικος
Παραλίες, δάση, πεζοδρόμια·
όλα οδηγούν στο χειμώνα,
το απέραντο λιβάδι.
Τι ωραία που είσαι,
σαν όνειρο· της είπα.
Κι αποκοιμήθηκα.
//O Χαρίλαος Νικολαΐδης γεννήθηκε στην Αθήνα τον Δεκέμβριο του 1986. Είναι δικηγόρος και λέκτορας Δημοσίου Δικαίου και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Essex στη Μ. Βρετανία. Η συλλογή του «Αλεπού στον Αυτοκινητόδρομο» (2015) κυκλοφορεί από τις εκδ. Μελάνι.
Διαβάστε ακόμα: Οι νέοι ποιητές μας για τη θάλασσα