Ζαφείρης Νικήτας, «Πατέρας και γιος»

Ο Ζαφείρης Νικήτας το 2015 εκπροσώπησε την Ελλάδα στη 17η Biennale Νέων Λογοτεχνών, στο Μιλάνο. Η ποιητική του συλλογή «Τα νερά του μετανάστη», η οποία κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο από τις εκδ. Μελάνι, «ιχνογραφεί τις ζωές ανθρώπων που παλεύουν, γενναία, για τον έρωτα, την οικογένεια, την εστία». Φωτογραφία: Θανάσης Σταθόπουλος

Κάθε τόσο ο γιος, κοιτά εμένα, τον πατέρα του
σαν να ξέρω εγώ τι να τον συμβουλέψω

– κι αφού λείπει η γυναίκα μου, ριζωμένη στο χώμα,
με τα κλαδιά της αγάπης της γυμνά πια, φθινοπωρινά –

λέω στο παλικαράκι μου, που τόσο της μοιάζει,
«Να παλεύεις, να νικάς, να μη το βάζεις κάτω»

Τη μέρα που επιστρέψαμε από τον τάφο της μαμάς του,
σαν σκιουράκι ο γιος μου με καβάλησε,

σαν καπετάνιος, στάθηκε στους ώμους μου
και ανέλαβε, εφεξής, να είναι αυτός το δικό μου βλέμμα –

αίμα μου, καρδιά μου, γιε μου όμορφε
είσαι όλη η περιουσία μου, είσαι η αχτίδα

που χτυπά το μέτωπό μου, ανάμεσα στα φρύδια
σαν σφαίρα ακροβολισμένου πυροβολητή

Αν σε χάσω πριν με χάσεις, μια για πάντα θα χαθώ

//Ο Ζαφείρης Νικήτας γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1983. Σπούδασε νομική και θέατρο στο ΑΠΘ. Έκανε μεταπτυχιακό στην Iστορία, Φιλοσοφία και Κοινωνιολογία του Δικαίου. Η πιο πρόσφατη συλλογή του, με τίτλο «Τα νερά του μετανάστη», κυκλοφορεί από τις εκδ. Μελάνι.

Διαβάστε ακόμα: Top 10 ποιήματα για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες.

TAGS :
βιβλίο έμπνευση Ποίηση

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook