Η Agapi out of Africa

Όταν η Αγάπη ταξίδεψε στην Κένυα, όλα όσα είχε ακούσει μέχρι τότε έγιναν ολοζώντανες εικόνες, μεθυστικές μυρωδιές, γεύσεις μοναδικές. (Φωτογραφία: Somak)

Αδιαμφισβήτητος πρωταγωνιστής ήταν ο πεθερός μου, του οποίου η περιπετειώδης και συναρπαστική ζωή μοιάζει με κινηματογραφικό σενάριο. Αγάπησε την Αφρική με πάθος ασίγαστο, την έζησε όσο λίγοι, ουδόλως έμοιαζε με τον τυπικό λευκό, απάνθρωπα σκληρό και μέθυσο, αποικιοκράτη.

Δεν αρκέστηκε στον ρόλο του bwana, έγινε ένα με τους ανθρώπους, ένα με τη γη, την αφρικανική γη, την εύφορη και πλούσια, την άγρια και αμείλικτη. Η Κένυα έγινε η δεύτερη πατρίδα του, κι αυτή τον αντάμειψε γενναιόδωρα. Όσοι παραμένουν ακόμα σε τούτον ακόμα κόσμο, ντόπιοι και ξένοι, τον θυμούνται ολοζώντανα, με θαυμασμό και σεβασμό.

Από πολύ νωρίς, είχε δίπλα του την πανέμορφη και γενναία σύζυγό του, η οποία τον ακολούθησε τυφλά στη μεγάλη περιπέτεια σε πολύ τρυφερή ηλικία και του στάθηκε λαμπάδα αναμμένη μέχρι τέλους. Έφτιαξαν μια όμορφη οικογένεια με τρία παιδιά, που μεγάλωσαν ελεύθερα, σε συνθήκες που ούτε μπορούμε σήμερα να φανταστούμε. Ο bwana dogo (το μικρό αφεντικό), τουτέστιν ο σύζυγός μου, παρότι έφυγε νεαρός από την Κένυα, δεν την ξέχασε ποτέ, όπως και όλοι οι συγγενείς.

Κάποια στιγμή, πήγαμε μαζί στην πατρίδα της πρώτης νιότης του και όλα όσα είχα ακούσει μέχρι τότε έγιναν ολοζώντανες εικόνες, μεθυστικές μυρωδιές, γεύσεις μοναδικές. Πήγα σε σπίτια που ο κήπος τους ήταν αμέτρητα στρέμματα, σπίτια που τα έχει φάει η σκόνη, που οι τοίχοι τους έχουν δει κι ακούσει απίστευτες ιστορίες.

Πήγα στη σαβάνα, έμεινα στο μυθικό Masai Mara, είδα τα φοβερά ζώα, κοιμήθηκα σε τέντα με κουνουπιέρα, ξυπνούσα προτού χαράξει με την απερίγραπτη μυρωδιά του νοτισμένου χορταριού και τη γεύση από το αχνιστό κενυάτικο τσάϊ και τα ginger biscuits.

Είδα το επιβλητικό Κιλιμάντζαρο, τον αβυσσαλέο κρατήρα Ngorongoro, κολύμπησα στον απέραντο ωκεανό, πέρασα πάνω από τον κοραλλιογενή ύφαλο της Mombasa μέσα σε μια πιρόγα, γεύτηκα τα φρούτα της γης και τα φρούτα της θάλασσας. Πήγα στο περίφημο Muthaiga Club και, ως άλλη Karen Blixen, έχωσα τη μύτη μου στο ακόμη και σήμερα απαγορευμένο στις γυναίκες Member’s Bar, ήπια κάμποσα pink gins και μπόλικο whisky.

Και τώρα ήρθε η ώρα για το μυστικό. Κάποτε λέει, ο πεθερός μου είχε κατασκηνώσει κάπου στην Τανζανία και είχε ξεμείνει από γάλα. Ήταν όμως αδιανόητο πρωινό γεύμα χωρίς scrambled eggs και σκέφτηκε να το αντικαταστήσει με λεμόνι και, ω του θαύματος, ένα σπουδαίο πιάτο γεννήθηκε! Μη με κοιτάτε άναυδοι, δοκιμάστε το και θα καταλάβετε για τι πράγμα μιλάω.

Scrambled eggs χωρίς γάλα, αλλά με λεμόνι; Δεν θα το πιστεύετε πόσο ωραία είναι.

Scrambled eggs με λεμόνι

Τρία είναι τα μυστικά για αφράτα scrambled eggs: Το πρώτο είναι το δυνατό χτύπημα των αβγών, ώστε να πάρουν πολύ αέρα και να ανοίξει το χρώμα τους σε παλ ανοιχτό κίτρινο, σχεδόν κρεμ χρώμα (τα χτυπάμε με σύρμα, είτε στο χέρι είτε εάν δεν αντέχουμε στο mixer).

Το δεύτερο, το συνεχές ανακάτεμα με ξύλινη κουτάλα ή πλαστική σπάτουλα κατά την ώρα του μαγειρέματος και, το τρίτο, η προσοχή που πρέπει να δείξουμε ως προς ποια είναι η πλέον ενδεδειγμένη στιγμή να τα βγάλουμε από τη φωτιά. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να πάρουν χρώμα ή να στεγνώσουν. Μπορώ να πω ότι η τεχνική μοιάζει λίγο με αυτήν του risotto, γι’ αυτό τα απομακρύνουμε από τη φωτιά όσο είναι ακόμη ελάχιστα άψητα, γιατί θα συνεχίσουν να μαγειρεύονται και εκτός φωτιάς.

Για τη συγκεκριμένη λοιπόν συνταγή, χτυπάμε τα αβγά όπως περιγράφω με 1 κ.σ. χυμό λεμονιού ανά αβγό και αλατοπίπερο, και τα μαγειρεύουμε σε αντικολλητικό τηγάνι με λίγο βούτυρο (το βούτυρο απλώς να λιώσει, όχι να κάψει) σε μέτρια φωτιά. Μην τσιγκουνευτείτε το λεμόνι, Εάν βάλετε λιγότερο δεν θα το καταλάβετε καθόλου, εννοείται βέβαια όχι και περισσότερο.

Το τελικό αποτέλεσμα, σε αντίθεση με ό,τι ενδέχεται να πιστεύετε, δεν είναι καθόλου λεμονάτα αβγά, απλώς έχουν ένα ελαφρύ άρωμα και επίγευση. Σκέφτηκα και έσταξα λίγες σταγόνες Tabasco, ταίριαξαν απίστευτα και είμαι σίγουρη πως ο πεθερός μου θα με χειροκροτούσε! Σερβίρουμε πάνω σε φρυγανισμένο και βουτυρωμένο ψωμί. Συνοδεύουμε με μαύρο, αρωματικό και δυνατό κενυάτικο τσάι.

Δεν έχω σκοπό να μακρηγορήσω άλλο, τα λόγια είναι πολύ φτωχά για να περιγράψουν τη Μαύρη Ήπειρο, εκτός κι αν είσαι η Karen Blixen, η γυναίκα που με μία μόνο φράση, είχε το μοναδικό, μαγικό, ατίθασο ταλέντο να ζωγραφίσει τη σπάνια ομορφιά της: “I had a farm in Africa, at the foot of the Ngong Hills”.

Διαβάστε ακόμα: Top 5 συνταγές των σεφ με σαρδέλες.

TAGS :
αυγά Αφρική γεύση λεμόνι πρωινό

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook