Για cozy διάθεση εν μέσω φθινοπώρου.

Είμαστε αισίως στο τελευταίο δεκαήμερο του Οκτωβρίου και κάπως η θερμοκρασία έχει αρχίσει να ταιριάζει με την εποχή. Κάποιοι είδα φούντωσαν και τα πρώτα τζάκια της σεζόν. Το φθινόπωρο είναι η εποχή για χουχούλιασμα, ζεστό καφέ, μαλακά πουλόβερ και comfort γήινα φαγητά (φασολάδες, λαχανοντολμάδες, γίγαντες στο φούρνο, σούπες, αργομαγειρεμένα κρεατικά και μανιτάρια).

Για αυτά τα φαγητά λοιπόν και για αυτή την cozy διάθεση διάλεξα 10 κρασιά ταμάμ για να υποδεχτούμε το φθινόπωρο (με τα μπαχάρια τους, τη “ζεστασιά” και τις βελούδινες τανίνες τους).

Το Πρόποδες Chardonnay είναι ένα Chardonnay που παλαιώνει για 12 μήνες σε βαρέλια 2400 λίτρων.

1. Πρόποδες Chardonnay Ζαφειράκης

Ναι, ο Χρήστος Ζαφειράκης είναι ο Maitre της Λημνιώνας αλλά και στο Chardonnay δεν τα πάει άσχημα. Το Πρόποδες Chardonnay είναι ένα Chardonnay που παλαιώνει για 12 μήνες σε βαρέλια 2400 λίτρων, έτσι ώστε ο πικάντικος χαρακτήρας του βαρελιού να ντύσει διακριτικά τα εσπεριδοειδή και πυρηνόκαρπα φρούτα και να συμπληρώσει σε πολυπλοκότητα το σύνολο. Κομψό στόμα, με βουτυράτη υφή και εξισορροπητική οξύτητα. Θα του πήγαιναν ταλιατέλες με μανιτάρια και κρέμα παρμεζάνας.


 

Η Μαυροδάφνη Laurier Noir του Τετράμυθου μυρίζει λίγο “Χριστούγεννα”.

2. Laurier Noir Τετράμυθος

Η Μαυροδάφνη Laurier Noir του Τετράμυθου μυρίζει λίγο “Χριστούγεννα”: δάφνη, πιπέρι, μπαχάρι, δαμάσκηνο, μούρο, λεβάντα και κακάο. Στο στόμα είναι “παχιά” και πλούσια, με καλοδομημένες τανίνες που ζητούν ανάλογα πιάτα κρεατικών όπως ένα χοιρινό με δαμάσκηνα ή μοσχαρίσια μάγουλα braisee σε κόκκινο κρασί.


Έχει πυκνό μαύρο κεράσι, μαρμελάδα φραμπουάζ, σοκολάτα γάλακτος, καρύδα, άνηθο, tobacco και γλυκά μπαχάρια που δίνουν την αίσθηση μιας ζεστής αγκαλιάς σε κάθε γουλιά. Τ

3. Vina Ardanza Reserva Rioja Alta

Έχω έναν έρωτα με αυτό το οινοποιείο γιατί μεταχειρίζεται πολύ μαστόρικα τη χρήση της αμερικάνικης δρυός και κάνει εξαιρετικά κρασιά σε όλα τα εύρη τιμών. Το Vina Ardanza Reserva είναι η ετικέτα που ξεχωρίζω και που κάθε φορά με συναρπάζει. Ο λόγος; Έχει πυκνό μαύρο κεράσι, μαρμελάδα φραμπουάζ, σοκολάτα γάλακτος, καρύδα, άνηθο, tobacco και γλυκά μπαχάρια που δίνουν την αίσθηση μιας ζεστής αγκαλιάς σε κάθε γουλιά. Το ονειρεύομαι παρέα με burger με καραμελωμένα κρεμμύδια, παλαιωμένο cheddar και soy glazed μπέικον.


Έχει γλυκά μπαχάρια, ώριμο μαύρο και κόκκινο φρούτο, νότες σοκολάτας και βελούδινο στόμα.

4. Νεμέα Αϊβαλής

Το Αγιωργίτικο είναι για μένα μια από τις πιο comfort ποικιλίες, με τόσο οικεία γεύση και αρώματα που όλοι αγαπάμε. Προσωπικά οι “κλασικές” Νεμέες μου δίνουν μια αίσθηση ζεστασιάς, σαν αυτή που έχει αυτή η “λούτρινη”, πολύ μαλακή κουβερτούλα που χουχουλιάζουμε στον καναπέ τις Κυριακές. Συγκεκριμένα η Νεμέα του Αϊβαλή είναι από τα καλύτερα δείγματα τόσο της ποικιλίας όσο και της αίσθησης που περιγράφω. Έχει γλυκά μπαχάρια, ώριμο μαύρο και κόκκινο φρούτο, νότες σοκολάτας και βελούδινο στόμα. Το φαντάζομαι δίπλα σε μαμαδίστικο μοσχαράκι τας κεμπάπ με βουτυράτο πουρέ πατάτας.


 

Είναι αυτό το κρασί που θα ταίριαζε γάντι σε γίγαντες φούρνου, με λουκάνικο με πορτοκάλι και πιπεριές.

5. Bout d’Z*n Mas de Libian

Όταν βάζεις τις δύο πιο πικάντικες κόκκινες ποικιλίες μαζί (Grenache και Syrah) και μια αφαιρετική και μαεστρική οινοποίηση παίρνεις ένα ζουμερό και πιπεράτο κόκκινο, ικανό να ζεστάνει και τα πιο κρύα και μίζερα βράδια. Είναι αυτό το κρασί που θα ταίριαζε γάντι σε γίγαντες φούρνου, με λουκάνικο με πορτοκάλι και πιπεριές. Μιλάμε για έπος, όχι αστεία.


 

To Viognier έχει ώριμο πυρηνόκαρπο και εξωτικό φρούτο.

6. Viognier Eclectique Σκούρας

Ήμουν για πολλές μέρες σε διαφωνία με τον εαυτό μου για το αν θα βάλω το Σύνορο ή το Viognier αλλά κέρδισε το Viognier για έναν απλούστατο λόγο: το έκανα εικόνα δίπλα στο τζάκι, με μαριναρισμένα χοιρινά μπριζολάκια με πορτοκάλι, μέλι, φασκόμηλο και dijon και κάτι σκίρτησε μέσα μου. Σε ακόμα πιο πρόστυχα σκηνικά μου έρχονται ψημένα brie ολόκληρα, που μέσα είναι σαν λάβα τυριού, με φρυγανισμένο ψωμί και αποξηραμένα βερίκοκα. Όλα αυτά τα πιάτα πατάνε στο ώριμο πυρηνόκαρπο και εξωτικό φρούτο του κρασιού, στο βουτυράτο και γεμάτο στόμα του και στις πικάντικες και ψωμένιες νότες του.


Έχει πλούσιο κόκκινο φρούτο, έντονο ανθικό χαρακτήρα,  χρωματιστά πιπέρια, κανέλα, νότες τσαγιού και μεταξένιες τανίνες.

7. Grenache Thorny Devil Thistledown Wine Company

Τα Grenache από McLaren Vale είναι για μεγάλα βίτσια μωράκια. Έχουν κάτι το αιθέριο αλλά συνάμα πικάντικο, σαν να σου κλείνουν το μάτι πονηρά σε κάθε γουλιά. Εδώ έχουμε ένα διαμαντάκι που όσο και αν σας τρομάζει το όνομα του (thorny devil) δε δαγκώνει καθόλου. Έχει πλούσιο κόκκινο φρούτο, έντονο ανθικό χαρακτήρα,  χρωματιστά πιπέρια, κανέλα, νότες τσαγιού και μεταξένιες τανίνες. Αυτό που κάνει αυτό το κρασί comfort και φθινοπωρινό είναι αυτό το γλυκό κόκκινο φρούτο βουτηγμένο σε μπαχάρια που ζεσταίνει την καρδούλα. Θα έβλεπα δίπλα του ένα φιλέτο τόνου με caponata.


Tο Vette είναι ένα Sauvignon Blanc από το Alto Adige, καθώς έχει όλα όσα χρειάζεται για να απογειώσει το πιάτο.

8. Vette di San Leonardo Tenuta San Leonardo

Από πριν ακόμα γυρίσω από το Λονδίνο είχα γαστριμαργικά όνειρα με ένα πιάτο λαχανοντολμάδες (που φυσικά έχω ήδη παραγγείλει στη μάνα), ένα από τα κορυφαία φθινοπωρινά πιάτα. Το πιάτο αυτό έχει φυτικό αλλά και γήινο χαρακτήρα και πλούσια κρεμώδη και λεμονάτη σάλτσα, σαν κύρια στοιχεία. Θέλει λοιπόν ένα κρασί που να κουμπώνει αρωματικά, να έχει λιπαρή υφή και τονισμένη οξύτητα, με μέτριο προς γεμάτο σώμα. Το πρώτο κρασί που μου ήρθε στο μυαλό ήταν το Vette, ένα Sauvignon Blanc από το Alto Adige, καθώς έχει όλα όσα χρειάζεται για να απογειώσει το πιάτο. Να σημειωθεί πως ήταν ένα από τα κρασιά που σέρβιρα φέτος στη γιορτή μου.


Σε πρώτη ανάγνωση η μύτη θυμίζει λίγο Vina Tondonia, με έντονα αρώματα ξηρών καρπών, μοσχοκάρυδου, φρυγανισμένου ψωμιού, αποξηραμένου βερίκοκου, νεραντζιού, κίτρου και φλούδας πορτοκαλιού.

9. Blanc De Rose 2009 Απόστολος Θυμιόπουλος

Ο Αποστόλης το έκανε πάλι το θαύμα του με ένα κρασί – υβρίδιο καθώς δεν είναι λευκό αλλά ούτε και ροζέ (ή μάλλον είναι και τα δυο), δεν είναι orange αλλά του φέρνει. Τελικά τι είναι; Θα σας απαντήσω με ατάκα ελληνικού κινηματογράφου “δε θέλω να το μάθω, θέλω να το φάω”. Σε πρώτη ανάγνωση η μύτη θυμίζει λίγο Vina Tondonia, με έντονα αρώματα ξηρών καρπών, μοσχοκάρυδου, φρυγανισμένου ψωμιού, αποξηραμένου βερίκοκου, νεραντζιού, κίτρου και φλούδας πορτοκαλιού. Στο στόμα τα δίνει όλα με οξύτητα που παίρνει κεφάλια, ήπιες τανίνες και όλο το φάσμα των εσπεριδοειδών, σε βοτανικό φόντο. Το φαγητό εδώ είναι δύσκολη πίστα αλλά σηκώνει πειραματισμούς. Θα πόνταρα σε καρίκι Τήνου, όπως είπε και ο Γκέγκας, με chutney νεραντζιού και τοσταρισμένο brioche ή σε χοιρινή πανσέτα σιγοψημένη στο φούρνο με 5 spices και πορτοκάλι. Γενικά νομίζω θα πατούσα πιο πολύ σε πιάτα με εσπεριδοειδή παρά με ντοματένιο χαρακτήρα.


Tο Fine Assyrtiko του Ανατολικού είναι ένα από τα κορυφαία δείγματα εκτός Σαντορίνης.

10. Fine Assyrtiko Anatolikos Vineyards

Χωρίς Ασύρτικο δε βγαίνει καμία εποχή και το Fine Assyrtiko του Ανατολικού είναι ένα από τα κορυφαία δείγματα εκτός Σαντορίνης. Έχει ωραίο φρούτο, τόσο – όσο βαρέλι, πικάντικο και ξηροκαρπάτο χαρακτήρα, λιπαρότητα  και τραγανή οξύτητα. Έχει αυτή την αίσθηση του ζεστού ψωμιού που ντύνεται με φρέσκο, αληθινό βούτυρο και μέλι από άνθη πορτοκαλιάς – πιο comfort δεν πάει δηλαδή. Το φαντάζομαι δίπλα σε χειροποίητες χυλόπιτες με καβουρδισμένο βούτυρο και καμένη μυζήθρα και φέρτε μου όσες βροχερές και γκρίζες Δευτέρες θέλετε, δε μασάω.

 

Διαβάστε ακόμα: Wine Vixen. Κρασί και πίτες; Αυτός κι αν είναι εκλεκτός συνδυασμός.

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top