100 νέα κρασιά: η Wive Vixen δοκίμασε αυτά που θα πίνουμε το καλοκαίρι

Η Wine Vixen του Andro, δοκίμασε πάνω από 100 κρασιά μέσα σε 3 μέρες και μας δίνει τις προτάσεις της.

Πιθανόν να καταλάβατε πως ήμουν στην Αθήνα για περιορισμένο αριθμό εμφανίσεων και ο λόγος δεν ήταν άλλος από την πληθώρα οινικών δρώμενων που πρωταγωνιστούσαν το προηγούμενο Σαββατοκύριακο. Αν με πετύχατε κάπου ίσως να παρατηρήσατε πως ήμουν σε μια κατάσταση wine marathon. Τα κρασιά πολλά, τα πέρα δώθε περισσότερα και οι επαγγελματικές υποχρεώσεις ακόμα πιο πολλές, αλλά τα κατάφερα.

Επειδή δοκίμασα πάνω από 100 κρασιά μέσα σε 3 μέρες θα προσπαθήσω (με πολύ κόπο) να συγκεντρώσω αυτά που έκαναν την καρδιά μου να χτυπήσει λίγο πιο δυνατά καθώς και μερικά πρωτοεμφανιζόμενα. Σκέφτηκα λοιπόν να τα χωρίσω σε κατηγορίες, λευκά, ροζέ, κόκκινα και αφρώδη, για να μη χάσουμε τη μπάλα. Για πάμε.

Δεξιά η πληθωρική Βασίλισσα και αριστερά το ζουμερό Cabernet Franc του Makarounas Vineyards.

Λευκά: από Σαντορίνη και Κεφαλονιά έως Κύπρο 

Ξεκινάμε πολύ δυναμικά με 2 νέες προσθήκες και πολύ πολύ δυνατές. Η νέα ετικέτα του Οινοποιείου Χατζηδάκη που θα λέγεται (Ρ)Αμπελιά είναι κάτι μεταξύ Σκυτάλης και Νυχτεριού καθώς συνδυάζει τη συμπύκνωση και την καθαρότητα του φρούτου που έχει η Σκυτάλη με τη δομή και το άγγιγμα του βαρελιού. Ένα κρασί που φέρει έντονο το αποτύπωμα του νησιού και του terroir του. Οι προνοητικοί θα κρατήσουν φιάλες για τα επόμενα 5 χρόνια που το κρασί θα δώσει όλα τα γκάζια του.

Spatburgunder το λένε στη Γερμανία αλλά ο Furst έχει κάνει τους Βουργουνδούς να χάσουν τον ύπνο τους με το Pinot Noir του.

Το δεύτερο κρασί είναι το νέο πορτοκαλί κρασί του Απόστολου Θυμιόπουλου. Σας είχα μιλήσει λίγο για αυτό τον Οκτώβριο αλλά τώρα επιτέλους είναι έτοιμο. Το όνομα αυτού Blanc des Côteux και είναι ένα χαρμάνι Μαλαγουζιάς, Ασύρτικου, Βιδιανού και Αηδανιού καθώς και διαφορετικών μέσων ωρίμασης (από αμφορέα μέχρι παλιό βαρέλι). Ότι φτιάχνει ο Αποστόλης έχει πάντα μια αβίαστη κομψότητα λες και έχει περπατήσει πρώτα σε defile του Dior στο Παρίσι και μετά έχει προσγειωθεί στη Βέροια. Πραγματικά υπέροχο κρασί που έχει όλα τα φόντα να πρωταγωνιστήσει σε γαστρονομικά όργια (καθώς δείχνει να είναι μέγας χαμαιλέων).

Επιστρέφουμε στη Σαντορίνη και στο Ammonite της Γαίας. Το κρασί είναι σίγουρα βρέφος τώρα αλλά έχει όλα όσα χρειάζεται για να ξεδιπλωθεί και να γίνει μεγαλειώδες σε αρκετά χρόνια από σήμερα. Συμπύκνωση που την μασάς, οξύτητα ξυράφι, εντυπωσιακή δομή και μια υποψία υπολειμματικών που του δίνει έξτρα ισορροπία. Βγάλτε τα μεγάλα ψάρια ή τα πασχαλινά αμνοερίφια.

Πάμε Κεφαλονιά τώρα και στην Ρομπόλα R 2015 του Οινοποιείου Gentilini, που η φάση συνοψίζεται στο εξής: κάτσε λίγο καλά. Μου έφυγε η μαγκιά, χωρίς υπερβολή. Πυκνό φρούτο, εσπεριδοειδή και πυρηνόκαρπα, ορυκτότητα, αλμύρα, νότες πετρόλ, κερήθρας και στόμα ποίημα, που πατάει σε μια τρελή αλλά τόσο ισορροπημένη με το σύνολο οξύτητα. Νέα πρόταση και από το Οινοποιείο Semeli με ένα πολύ ιδιαίτερο χαρμάνι από Ασύρτικο και Μοσχοφίλερο και ένα τσικ βαρελάκι (10%). Οι οξύτητες δίνουν τον τόνο ενώ η αρμονία μεταξύ της ανθικής προσωπικότητας  του Μοσχοφίλερου και της πιο αυστηρής δομής του Ασύρτικου δίνει ρέστα.

To “πορτοκαλί κρασί του Θυμιόπουλου που θα κάνει θραύση και η απολαυστική Sofia από Semeli.

Πάρα πολύ με εντυπωσίασαν και δυο κυπριακά οινοποιεία, το Vouni Panayia και το Οινοποιείο Μακαρούνας. Από το Vouni Panayia εντυπωσιάστηκα τόσο από τις über cool ετικέτες όσο και από το ζουμί. Βασίλισσα, Μωροκανέλα, Γιαννούδι, Ξυνιστέρι, όλα πολύ πολύ καλοφτιαγμένα και ιδιαίτερα αλλά πιο πολύ μου κέντρισε το ενδιαφέρον το Ολόκληρο Κνυζί (Whole Bunch) από Ξυνιστέρι που ζυμώνει με ολόκληρα τσαμπιά για 4 μήνες και έπειτα ωριμάζει με τις οινολάσπες του για αρκετούς μήνες. Γαστρονομικό, πληθωρικό και πολύπλοκο.

Εξαιρετικό και το λευκό από την ποικιλία Βασίλισσα του Μακαρούνα, με απολαυστική λιπαρή υφή και κομψά αρώματα λευκών λουλουδιών και ώριμων πυρηνόκαρπων φρούτων. Μου άρεσε πολύ και το ερυθρό από Cabernet Franc, το En Arhi. Ειλικρινά ξεχώρισα πολλά κρασιά και από τα δύο που σημαίνει πως κάνουν εξαιρετική δουλειά εφ’ όλης της ύλης. Από τον ξένο αμπελώνα δοκίμασα ένα Pouilly fume με εξαιρετική σχέση ποιότητας τιμής, το Pouilly Fume Les Chailloux 2018 του Chatelain, με έντονο το mineral στοιχείο, νότες φρυγανιάς, καπνού, λεμονιού, σπαραγγιού και αγιοκλήματος. Θα το έβλεπα άνετα δίπλα σε μια σαλάτα σπανακόπιτα ή ένα κριθαρότο με σπανάκι, λεμόνι και κατσικίσιο τυρί ή ακόμα και στο πειραγμένο κοκόρι φρικασέ του Monk’s Beard.

Τα ροζέ “διαμαντάκια” που ξεχώρισε η Wine Vixen στη γευσιγνωσία της Cordis, το Sancerre rose του Acheron και το Il Rose di Casanova

Ροζέ: με δύναμη από την Αταλάντη και την Τοσκάνη

Είναι η κατηγορία που έκανε θραύση καθώς βρήκα πολλά και ενδιαφέροντα ροζέ και στις Βάκχος και στο Οινόραμα και στο tasting της Cordis (Cava Halari). Έχουμε και λέμε. Ροζέ Syrah από το Οινοποιείο Γκιρλέμη, το πιο οικονομικό ροζέ αυτής της κατηγορίας αλλά με ζουμερό κόκκινο φρούτο, φίνο στόμα και τραγανή οξύτητα. Δε μπορώ να σκεφτώ καλύτερο ροζέ για πάρτι και μεγάλες μαζώξεις αλλά και για απεριτίφ. Μετά προχωράμε στη νέα ροζέ πρόταση από Άκραθο. Το χαρμάνι ιδιαίτερο (Αγιωργίτικο, Syrah και Grenache) αλλά κομψό με πληθωρικό πυρηνόκαρπο φρούτο και φράουλες και εσπεριδοειδή, με χρώμα μεταξύ προβηγκί και ελληνικό (καταλαβαίνετε ακριβώς τι εννοώ, είμαι σίγουρη).

Το οικονομικό Ροζέ Syrah από το Οινοποιείο Γκιρλέμη.

Ερχόμαστε στο νέο project, για φέτος, του Φοίβου Παπαστρατή, ένα one off ροζέ από τη Γουμένισσα σε συνεργασία με τη Χλόη Χατζηβαρύτη (έλα παιδιά 2 στα 2 τα αστεράτα χέρια). Ιδιαίτερο, φυτικό όσο πρέπει, φραουλένιο και φουλ γαστρονομικό. Είναι σίγουρα το κρασί για τα καλοκαιρινά γεμιστά, τα ιμάμ και τους καγιάνάδες που έρχονται, όσο θα γλυκαίνει η ντομάτα. Μετά έχουμε το ροζέ του Μάρκου Μαρκοβίτη που είναι ελαφρώς ρουστίκ, φωνάζει Ξινόμαυρο από χιλιόμετρα, διακριτικά τανικό και στιβαρό, κοινώς not for the faint-hearted και απολύτως του γούστου μου. Αν ψάχνετε ροζέ για απεριτίφ κοιτάξτε αλλού, αυτό θέλει σίγουρα φαΐ (του γούστου μου λέμε).

Και μιας και είμαστε στην κατηγορία ροζέ Ξινόμαυρο σας έχω και μια εναλλακτική πρόταση από την Αταλάντη, το ροζέ Χίλια Σταφύλια από το Οινοποιείο Καραδήμου. Γλυκιές φράουλες, μαρμελάδα τομάτα, ανθικά στοιχεία, γκρέιπφρουτ και διακριτικές βοτανικές νότες προστάζουν πίτσα στο μπαλκόνι! Στην Cordis βρήκα τρία ροζέ για όσκαρ από τον παγκόσμιο αμπελώνα, ένα αρκετά γνωστό και δυο καινούργια (και ήδη αγαπημένα) για μένα. Το γνωστό δεν είναι άλλο από το Rosé et Or του Minuty. Έχει όλα τα στοιχεία που λατρεύω στις καλές Προβηγκίες, συμπύκνωση φρούτου, εκφραστικότητα, κρεμώδη υφή, οξύτητα και αυτά τα χαρακτηριστικά αρώματα κρέμας με φράουλες.

Μετά έχουμε ένα ροζέ από την Τοσκάνη, το Il Rose di Casanova La Spineta. Φράουλες, βύσσινα, ρόδια, λίγο νεκταρίνι και ζουμερό στόμα θα σας κάνουν να το ερωτευτείτε από την πρώτη γουλιά. Θα το έπινα και σκέτο αλλά και με sashimi τόνου και σολομού. Και κλείνω με το αστέρι της κατηγορίας αυτής. Το ροζέ του Vacheron, από Pinot Noir, από τη κοιλάδα του Λίγηρα. Είναι σίγουρα μια κατηγορία μόνο του, με μπόλικο κόκκινο φρούτο αλλά και φυτικότητα και ανθικά στοιχεία. Οξύτητα υψηλή και απολαυστική λιπαρή υφή και μια επίγευση που τελειώνει αύριο. Θα ήθελα πάρα πολύ να το απολαύσω με τηγανητά μπαρμπουνάκια και γαρίδες και σαλάτα χωριάτικη με έξτρα κάπαρη (χωρίς φέτα), μια μέρα με λιακάδα που τυφλώνει, δίπλα στη θάλασσα.

Υπέροχο Μαυροτράγανο από την Τήνο και φανταστικές ετικέτες και περιεχόμενο από το Vouni Panayia στις Βάκχες.

Κόκκινα: τσιχπίνικα Μαυροτράγανα και καινούργια Pinot Noir

Σας ξεκινάω από Βάκχες και με δυο παντελώς διαφορετικά αλλά εντυπωσιακά παράλληλα κρασιά. Από τη μια, έχουμε αέρινη φινέτσα μπαλαρίνας που στροβιλίζεται ανάμεσα σε κεράσια, άγριες φράουλες, σμέουρα και κρέμα με το Aori Κοτσιφάλι του Αιμίλιου Αντρέι και από την άλλη, έχουμε τη dark εκδοχή του Μαύρου Κύκνου, με δέρμα, κρεάτινες νότες, βύσσινα, δαμάσκηνα, αποξηραμένα βότανα και στόμα άγριο, αχαλίνωτο αλλά τόσο γοητευτικό με τη Negoska Old Roots των αδερφών Τάτση.

Το πρώτο θα το πίνω το καλοκαίρι που θα κλαίω στο Λονδίνο σκεπτόμενη χταποδάκια λιαστά και παραλίες και το δεύτερο θα το πίνω όταν θα χιονίζει και θα πετάω στο τηγάνι τα σιτεμένα μπριζολίδια του Ginger Pig (έτσι είναι η ζώη, κάτι χάνεις, κάτι κερδίζεις). Μετά πάμε στο αγαπημένο μου νησί την Τήνο και στο μικροσκοπικό οινοποιείο  Χ-Βοurgo. Δοκίμασα ένα πολύ τσαχπίνικο και φρουτώδες Μαυροτράγανο με κόκκινο και μαύρο φρούτο, νότες γραφίτη και βοτάνων, υπογραμμισμένα από πικάντικες νότες. Ωραίο στόμα με την οξύτητα να δίνει φρεσκάδα, το φρούτο να κρατά τα σκήπτρα και τις τανίνες να λειτουργούν υποστηρικτικά στη δομή και την ισορροπία του κρασιού. Θα του πήγαιναν γάντι μπρουσκέτες με τυράκι Τήνου, λούτζα Τήνου και φρέσκα σύκα.

H Vina Ardanza, το τεράστιο κρασί με την προσιτή τιμή που πρέπει να δοκιμάσετε

Πάμε Οινόραμα τώρα. Ξεχώρισα τα καινούργια Pinot Noir της Sofeast. Τόσο το νέο αμπελοτόπι από Willamette Valley (από τον Ernie) αλλά κυρίως τα δυο Spatburgunder από τον Furst. Ναι, Spatburgunder είναι το Pinot Noir στη Γερμανία. Αυστηρή μύτη αλλά πολύ κλασική, δαντελένιο στόμα, με υπέροχες τανίνες και καθαρότητα φρούτου, πλαισιωμένα από μια γήινη διάσταση. Πάρα πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση από έναν σπουδαίο παραγωγό.

Στην Cordis δοκίμασα για ακόμα μια φορά την Rioja Vina Ardanza, που αν παρακολουθείτε το instagram μου θα έχετε δει πως την προτιμάω σταθερά. Είναι αρκετά ρουστίκ, με το αμερικάνικο βαρέλι να εκφράζεται με νότες βανίλιας, σοκολάτας, καρύδας, μελάσσας και δέρματος και όλα αυτά σε μια βάση πυκνού και ώριμου κόκκινου και μαύρου φρούτου. Σημειωτέον είναι το κρασί που δεν πέφτει ποτέ κάτω από 94 βαθμούς από Suckling, Parker και τα σχετικά. Μετά έχουμε μια ακόμα διαχρονική αξία, το Magari του Gaga. Πέραν από το γεγονός πως μιλάμε για Gaja, μιλάμε και για Cabernet Franc based χαρμάνι που μαγνητίζει από χιλιόμετρα με τις βιολέτες, τον ευκάλυπτο, το κόκκινο κεράσι, το μούρο και το πούρο του.

Aριστερά: αναμένουμε τη νέα ετικέτα του The knack project για το pet nat Μούχταρο. Δεξιά: Το Φωκιάνο.

Αφρώδη: pet nat, το νέο trend της εποχής 

Στα αφρώδη σας έχω μόνο pet nat μωράκια, που όπως όλα δείχνουν, είναι το απόλυτο trend της εποχής και θα τα αποχωριστούμε πολύ δύσκολα (όχι ότι θέλουμε κιόλας). Ξεκινάμε με ένα κόκκινο pet nat από Μούχταρο, δια χειρός Χρήστου Κουλουριώτη (The Knack Project). Πολύ ζουμερό και σαρκώδες, με ξινά κόκκινα φρουτάκια, δαμάσκηνα, μια νύξη λεβάντας και μαντζουράνας. Ένα κρασί για κρεατικά, μεζεδάκια και πολύ καλοκαιρινή διάθεση. Εγώ τουλάχιστον ξέρω τι θα πίνω φέτος το καλοκαίρι.

Μετά πάμε Ικαρία και βρίσκουμε την γλυκύτατη Ηλιάνα Καρίμαλη με το πολύ παιχνιδιάρικο ροζέ pet nat από Φωκιανό. Χρώμα φούξια και αρώματα φράουλας, τσιχλόφουσκας, κερασιού και σταφυλιού σε ένα κομψό στόμα, με ισορροπημένη οξύτητα και διακριτική γλύκα. Και κλείνουμε με ένα λευκό (περίπου) pet nat από Ασύρτικο και Μαλαγουζιά από τον Ανατολικό Αμπελώνα. Γήινο και πολυδιάστατο με νότες αγιοκλήματος, περγαμόντου, μήλου, λωτού, φλούδας κίτρου, brioche και προζυμένιου ψωμιού. Νοστιμότατο και με πραγματικά φίνο αφρισμό (που αποτελεί συχνά την αχίλλειο πτέρνα των pet nat).

ΥΓ1: εκτός από τον μαραθώνιο των εκθέσεων βρέθηκα και σε μια υπερκαταπληκτική (δεν ήθελα να χρησιμοποιήσω αυτή τη λέξη αλλά τα διαβάζει και η μάνα μου και μουρμουράει) γευσιγνωσία που έρχεται την άλλη βδομάδα.

ΥΓ2: χάρηκα που σας είδα όλους και συγχωρέστε με αν δεν είχα παραπάνω χρόνο για περισσότερες κουβέντες και αγκαλιές.

Διαβάστε ακόμα: Βιξενικό λεξικό οίνου. Μάθε μπαλίτσα από την Wine Vixen.

TAGS :
wine vixen κρασιά

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook