Μια exclusive γευσιγνωσία: Κορυφαία ελληνικά κρασιά, στην καρδιά του Λονδίνου

Ο χώρος που έλαβε χώρα η μεγάλη γιορτή ήταν το υπόγειο, speakeasy bar του Maison Francois, το Frank’s Bar.

Η πρώτη γευσιγνωσία στην οποία συμμετείχα στο Λονδίνο ήταν αυτή για τον εορτασμό των 20 χρόνων από τη ίδρυση της Eclectic Wines στο Ηνωμένο Βασίλειο. H Eclectic Wines είναι το δημιούργημα του Πολυχρόνη και της Mary Pateras. H Mary παρόλο που δεν είναι Ελληνίδα πρακτικά, είναι σίγουρα συναισθηματικά.

Έχει αγαπήσει όσο ελάχιστοι το ελληνικό κρασί και έχει διανύσει χιλιόμετρα για να το τοποθετήσει ψηλά, στην άκρως ανταγωνιστική αγορά του Λονδίνου. Ήταν σίγουρα από τους πρώτους που έφεραν τη Σαντορίνη στα ποτήρια των Βρετανών και μάλιστα όχι οποιαδήποτε Σαντορίνη, αλλά αυτή του Χαρίδημου Χατζηδάκη.

Το μεγάλο μοναστηριακό τραπέζι υποδέχθηκε τους φιλοξενούμενους για κρασί και στη συνέχεια για φαγητό.

Η στενή τους φιλία ξεπέρασε τα σύνορα και έβαλε τον Χατζηδάκη ακόμα και στο διάσημο Wine Club του Λονδίνου, το 67 Pall Mall, σε μια γευσιγνωσία που ακόμα ανατριχιάζουν όσοι την θυμούνται. Μετά τον αείμνηστο Χαρίδημο ήρθαν και άλλα μεγάλα ονόματα όπως ο αγαπημένος μου Χάρης Αντώνιου, που δυστυχώς “έφυγε”το καλοκαίρι που μας πέρασε και φυσικά ο ροκ σταρ του Ξινόμαυρου, Απόστολος Θυμιόπουλος.

Αριστερά: η Σκυτάλη του οινοποιείου Χατζηδάκη. Δεξιά: η Retsina Amphorae του Tetramythos.

Σήμερα οι Eclectic Wines έχουν την αποκλειστική διανομή κάποιων εκ των σπουδαιότερων Ελλήνων παραγωγών ενώ έχουν καταφέρει να βάλουν ελληνικό κρασί ακόμα και στα ράφια του Waitrose και του Marks and Spencer.

Την Τρίτη που μας πέρασε, 25 Οκτωβρίου, αποφάσισαν να κάνουν μια επετειακή γευσιγνωσία με όλα τα συνεργαζόμενα οινοποιεία και τα μεγαλύτερα όνομα της βρετανικής οινικής σκηνής όπως ο Tim Atkin MW (master of wine), ο Mark Andrew MW του Noble Rot και η Julia Harding MW (το δεξί χέρι της περίφημης Jancis Robinson).

Απολαύσαμε σοβαρές ετικέτες… Βράνα Πέτρα 2017, Αυτόριζο 2018 και το νέο πορτοκαλί κρασί του Θυμιόπουλου, Σάμος 1963, Σάμος Solera, Βιδιανό Sur Lies 2018 και Κοτσιφάλι Indigenous Yeasts Καραβιτάκη, Vinsanto 2004 Χατζηδάκη, Σιδερίτης Nature του Τετράμυθου, τα πειραματικά του Δημήτρη Σκούρα (σε παγκόσμια πρώτη παρακαλώ) αλλά και μίνι κάθετη του Μέγα Οίνου Σκούρα, και πολλά άλλα. Στο σύνολο, 73 κρασιά.

73 ελληνικά κρασιά παρουσιάστηκαν στη γευσιγνωσία.

Ο χώρος που έλαβε χώρα η μεγάλη γιορτή ήταν το υπόγειο, speakeasy bar του Maison Francois, το Frank’s Bar. Πολυτελές και μυσταγωγικό, με ζεστό ξύλο και δερμάτινους καναπέδες και στη μέση ένα μαρμάρινο μπαρ που είχαν στηθεί τα κρασιά, έδειχνε σίγουρα πως το ελληνικό κρασί μπορεί να σταθεί ΠΑΝΤΟΥ και να εντυπωσιάζει ανθρώπους που χτες μπορεί να έπιναν Chateau Montelena 1992 (true story!).

Αφού η γευσιγνωσία τελείωσε ακολούθησε δείπνο στο κελάρι, στο μεγάλο μοναστηριακό τραπέζι με ένα μενού ειδικά σχεδιασμένο για τη βραδιά και συνοδευόμενο από κρασιά των ελλήνων παραγωγών, που θα παντρεύονταν ιδανικά με κάθε πιάτο. Και ήταν πολλά. Και τα πιάτα και τα κρασιά αλλά δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόλαυση για έναν sommelier από να του δώσεις ένα μενού και λευκή επιταγή στα κρασιά που μπορεί να επιλέξει (τα φράγκα δεν τα λογαριάζω τα δυο της μάτια σαν κοιτάζω, φάση).

Αριοστερά: το ροζέ Ξινόμαυρο του Θυμιόπουλου. Δεξιά: η γαλλική σαμπάνια Philipponnat.

Όπως πιθανόν να φαντάζεστε το vixenακι έβαλε το χεράκι του και διάλεξε το καλύτερο από κάθε παραγωγό για να γίνει το γαστριμαργικό όργιο το σωστό, το πρόστυχο. Από μπροστά μας πέρασαν πιάτα ικανά να γεννήσουν γαστρονομικές φαντασιώσεις όπως ένα θεϊκό paté en croute που στην καρδιά του έκρυβε foie gras, πικάντικα καρότα με dukkah (μαζί με λίγο saucisson για να απογειώσει το Rosé de Xinomavro 2013), φρυγανισμένο προζυμένιο ψωμί με stracciatella, αντζούγιες και chili oil (για τη Σκυτάλη 2019 του Χατζηδάκη), côte de boeuf (για τα Αυτόριζο και Βράνα Πέτρα), λαυράκι με σάλτσα τομάτας, ελιές, σκόρδο και μυρωδικά (επικό με το Λιάτικο indigenous Yeast) και φυσικά ένα αέρινο επιδόρπιο Paris Brest με φουντούκι.

Και ναι, το φαγητό και το κρασί ήταν υπέροχα αλλά το καλύτερο από όλα ήταν η παρέα: Masters of Wine, sommeliers, παραγωγοί και wine buyers, ο καθένας κορυφή στο είδος του, δοκίμαζαν εκστασιασμένοι τα ελληνικά κρασιά και τελείως ακομπλεξάριστα έκαναν αστεία, συζητούσαν και ήταν cooler than life (κανένα υφάκι, κανένας σνομπισμός, οπότε αν μπορούν εκείνοι μάλλον επιβάλλεται να χαλαρώσουμε και εμείς λίγο με το θέμα “κρασί”, λέω εγώ τώρα…). Αυτή τη βραδιά θα τη θυμάμαι για χρόνια.

Αριστερά: το κρασί έκπληξη της βραδιάς. Ένα Pinot Noir από την Αγγλία. Δεξιά: οι εκλεκτοί… εκπρόσωποι του ελληνικού αμπελώνα.

Η έκπληξη της βραδιάς όμως ήρθε από βρετανικό έδαφος. Ο Ματ, ο Wine Buyer του Wine Society, είχε φέρει μαζί του ένα κρασί το οποίο μας προσέφερε τυφλά. Όλοι συμφωνήσαμε πως πρόκειται για Pinot Noir αλλά κανενός το μυαλό δεν πήγε στη χώρα παραγωγής του. Oregon έλεγαν οι μισοί, New Zealand οι άλλοι και εγώ, που κάνω παρέα με τον Μανώλη και την Ιβάνα και έχω πιει όλη την Παταγωνία του πλανήτη, είπα, με ψαρωτικό ύφος, “Classic Patagonian Pinot”.

Λίγο πριν λιποθυμήσουμε από τα γέλια μας είπε πως είναι ΑΓΓΛΙΚΟ! Μάλιστα κυρίες και κύριοι. Από τα λίγα εγγλέζικα που έχω δοκιμάσει όσο είμαι εδώ έχω να σας πω πως το κατέχουν το άθλημα και ας μην τους βοηθάει τόσο το κλίμα. Θα επανέλθω για περισσότερα σε μελλοντικό άρθρο, έτσι κι αλλιώς, ήρθα για να μείνω και αυτό δεν είναι απειλή αλλά υπόσχεση.

Διαβάστε ακόμα: Wine Vixen. Tα ελληνικά comfort κρασιά του φθινοπώρου.

TAGS :
wine vixen κρασί

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook