Τα 21 πιο «επαναστατικά» Ελληνικά κρασιά

Με αφορμή την επέτειο του ’21. αποφάσισα να σας παρουσιάσω τα 21 πιο «επαναστατικά» ελληνικά κρασιά: Αυτά είναι τα κρασιά που έφεραν επανάσταση και αέρα αλλαγής στο ελληνικό κρασί, πρωτοτυπώντας, αλλάζοντας τα δεδομένα και τολμώντας να φτιάξουν τους δικούς τους κανόνες. Και γι αυτό, θα μείνουν στην ιστορία! Ξεκινάμε;

 

Σαντορίνη Cuvée 15, Οινοποιείο Χαρίδημου Χατζηδάκη

Μπορεί ο Χαρίδημος να λείπει, δυστυχώς, από το «καναβάκι» του από το 2017 όμως η κληρονομιά που άφησε στο Ελληνικό κρασί είναι τεράστια. Η Cuvee 15 ήταν η πρώτη προσπάθεια «φυσικής» οινοποίησης στη Σαντορίνη και αυτή που έθεσε τις βάσεις για τις premium Σαντορίνες. Πρόκειται για ένα Ασύρτικο από συγκεκριμένα αμπέλια που ζυμώνει με γηγενείς ζύμες, παλαιώνει με τις οινολάσπες για 6 μήνες και εμφιαλώνεται αφιλτράριστο και χωρίς άλλες παρεμβάσεις. Χαρίδημε, ευχαριστούμε.

 

---

 

Λαβύρινθος, Κτήμα Σκούρα

Ηταν ίσως ο Γιώργος Σκούρας ο πρώτος που εφάρμοσε τη μέθοδο της solera στο Ελληνικό κρασί με το Λαβύρινθό του. Ο Λαβύρινθος είναι ένα κρασί που αποτελείται από πολλές διαδοχικές χρονιές του Μέγα Οίνου, οι οποίες παλαιώνουν σε δρύινο βαρέλι 1000 λίτρων όλες μαζί. Φέτος μάλιστα κυκλοφορεί μια επετειακή έκδοση που περιέχει 21 χρονιές του Μέγα Οίνου. Οι φιάλες είναι ελάχιστες γι’ αυτό σπεύστε.

 

---

 

Κατώγι Αβέρωφ, Ερυθρό

Το Κατώγι ήταν το πρώτο premium ελληνικό κρασί που άλλαξε πολλά και δε θα μπορούσε να λείπει από αυτή τη λίστα. Ο Αβέρωφ πήρε κλήματα Cabernet Sauvignon από το Margaux και τα πήγε στο Μέτσοβο. Το κρασί ονομάστηκε Κατώγι γιατί το έκανε στο κατώι του σπιτιού του. Από το 1963 που κυκλοφόρησε παραμένει το ίδιο τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά και προκαλεί νοσταλγία στους παλαιότερους που περίμεναν στην ουρά στον πρώτο Βασιλόπουλο, στο Ψυχικό, για να πάρουν μια φιάλη.

 

---

 

Νεμέα Μικροκλίμα, Κτήμα Παπαϊωάννου

«Πατέρας» της Νεμέας, ο Θανάσης Παπαϊωάννου ασχολήθηκε με το Αγιωργίτικο όσο λίγοι. Έφτιαξε τον πρώτο βιολογικό αμπελώνα της Νεμέας και δοκίμασε πολλές και διαφορετικές εκφράσεις και οινοποιήσεις της ποικιλίας. Το Μικροκλίμα ήταν ίσως το πρώτο premium Αγιωργίτικο, από ένα συγκεκριμένο αμπελοτόπι, με παλιά κλήματα και μακρόχρονη παλαίωση τόσο στο βαρέλι όσο και στη φιάλη. Μετά ακολούθησαν πολλά εξαιρετικά κρασιά που έδωσαν άλλη αίγλη στο Αγιωργίτικο.

 

---

 

Ράμνιστα, Κυρ Γιάννη

Η εικονική και κλασική Νάουσα Μπουτάρη ήταν το πρώτο premium Ξινόμαυρο της Νάουσας. Ο κυρ Γιάννης και η οικογένεια Μπουτάρη πίστεψαν στο Ξινόμαυρο όσο κανείς άλλος και κατάφεραν το όνομα Μπουτάρη να ταυτιστεί τόσο με την ποικιλία όσο και με τον αμπελώνα της Νάουσας. Κάποιοι λένε πως χωρίς τον Γιάννη Μπουτάρη η Νάουσα αλλά και η ελληνική οινική σκηνή θα ήταν πολύ διαφορετικές. Το 1997 αποφάσισε να κάνει το δικό του οινοποιείο το Κτήμα Κυρ Γιάννη. Το πρώτο κρασί που έκανε ήταν η Ράμνιστα 1997, ένα single vineyard Ξινόμαυρο και η εξέλιξη της Νάουσας Grand Reserve. Έκτοτε η πορεία της Ράμνιστας είναι λαμπρή τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, με αμέτρητες διακρίσεις. Αν μάλιστα σταθείτε τυχεροί και πέσετε σε κάποια παλιά χρονιά θα συμφωνήσετε πως η Ράμνιστα είναι φτιαγμένη για να ξυπνάει μνήμες και να δημιουργεί συγκινήσεις.

 

---

 

Μαγικό Βουνό, Chateau Nico Lazaridi

Το κρασί που έχουν λατρέψει οι Έλληνες, το Μαγικό Βουνό του Νίκου Λαζαρίδη έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του Ελληνικού κρασιού. Γαλλικές ποικιλίες όπως Sauvignon Blanc για το λευκό και Cabernet Franc με Cabernet Sauvignon για το ερυθρό, έδωσαν το 1990 το Μαγικό Βουνό. Τότε στο τιμόνι, σαν οινολόγος, ήταν ο Μπάκης Τσάλκος που είχε θητεύσει σε μεγάλα οινοποιεία του Bordeaux. Μιμούμενοι από την αρχή τη λογική του Chateau Mouton Rothschild κάθε χρονιά η ετικέτα αλλάζει και κοσμείται από ένα διαφορετικό έργο τέχνης. Σήμερα στο οινοποιείο μυρίζει άρωμα γυναίκας, μιας και η οινολόγος του οινοποιείου είναι η ταλαντούχα Φεδερίκα Λαζαρίδη.

 

---

 

Γη και Ουρανός, Αμπελώνες Θυμιόπουλου

Ο μάγος του Ξινόμαυρου, ο Απόστολος Θυμιόπουλος, ήταν αυτός που άλλαξε τα δεδομένα της Νάουσας. Ακολουθώντας διαφορετική οινοποίηση και φιλοσοφία που μοιάζει περισσότερο με αυτή που έχουν στη Βουργουνδία κατάφερε και δημιούργησε τη μοντέρνα σχολή του Ξινόμαυρου! Η μοντέρνα σχολή περιλαμβάνει κρασιά με καθαρό κόκκινο φρούτο, διακριτικά αρώματα τομάτας, ανθικότητα και φίνες τανίνες, που τα κάνουν απολαυστικά από την πρώτη κιόλας μέρα της κυκλοφορίας τους. Το Γη και Ουρανός ήταν το πρώτο κρασί αυτής της σχολής που έσπασε τα ταμεία, πρώτα στο εξωτερικό και μετά στην Ελλάδα.

 

---

 

Δάκρυ του Πεύκου, Οινοποιείο Κεχρής

Η Rolls Royce της Ρετσίνας, το Δάκρυ του Πεύκου, ήταν η πρώτη ρετσίνα που βραβεύτηκε σε διαγωνισμούς και που μπήκε σε λίστες πρωτοκλασάτων εστιατορίων όπως το Βαρούλκο. Ήταν αυτή η Ρετσίνα που έπεισε και τους πιο καχύποπτους πως η Ρετσίνα δεν είναι το κακό κρασί της ταβέρνας αλλά ένας θησαυρός, φτιαγμένος για την ελληνική κουζίνα και τα έντονα πιάτα (βλέπε μπακαλιάρος σκορδαλιά). Από εκείνη τη χρονιά, 2011 ήταν νομίζω, πήραν κουράγιο και έμπνευση πολλοί οινοποιοί και πλέον έχουμε πολλές εξαιρετικές ρετσίνες ακόμα και πορτοκαλί ή ροζέ. Εύγε Στέλιο Κεχρή!

 

---

 

Σαββατιανό Vientzi Single Vineyard, Οινοποιείο Παπαγιαννάκου

Το Σαββατιανό είναι άλλος ένας αδικημένος θησαυρός, μαζί με τη Ρετσίνα. Οι πολύ υψηλές στρεμματικές αποδόσεις που έδιναν αδιάφορα κρασιά και τα ελαττώματα που παρφουμαρίζονταν με μπόλικο ρετσίνι το υποβάθμισαν στην αντίληψη του κόσμου. Αυτά παλιά! Σήμερα το Σαββατιανό ανεβαίνει με γοργούς ρυθμούς στις προτιμήσεις του κοινού γιατί με τη σωστή διαχείριση δίνει νόστιμα κρασιά με καλό δυναμικό παλαίωσης. Ο Παπαγιαννάκος ήταν από τους πρώτους που είδε τη δυναμική του Σαββατιανού. Έτσι επένδυσε στην ανάδειξη του φτιάχνοντας για πρώτη φορά ένα single vineyard Σαββατιανό, από αμπέλια μεγάλης ηλικίας, το οποίο μάλιστα δεν κυκλοφορεί «φρέσκο» αλλά παλαιώνει στη φιάλη. Σε πρόσφατη δοκιμή με άφησε απλά άφωνη με το πλούσιο φρούτο, την ορυκτότητα, την κοφτερή οξύτητα και τον πετρόλ Riesling – like χαρακτήρα του.

 

---

 

Μαλαγουζιά, Κτήμα Πόρτο Καρράς

Η αναβίωση της σταχτοπούτας του Ελληνικού κρασιού, της Μαλαγουζιάς, έφερε σίγουρα επανάσταση. Ο Βαγγέλης Γεροβασιλείου από τη θέση του οινολόγου στο Πόρτο Καρράς συνέβαλε στη διάσωση της ποικιλίας και κυκλοφόρησε το 1986 την πρώτη Μαλαγουζιά. Η ιστορία είναι λίγο πολύ γνωστή και σήμερα νιώθουμε πραγματικά τυχεροί με αυτή την εξέλιξη. Παράλληλα αξίζει να σημειωθεί πως το ιστορικό οινοποιείο της Χαλκιδικής έχει το δικό του ΠΟΠ, το ΠΟΠ Πλαγιές Μελίτωνα και αφορά σε χαρμάνι ελληνικών και γαλλικών ποικιλιών. Πόση επανάσταση σε ένα οινοποιείο δηλαδή;

 

---

 

Idylle d’Achinos, La Tour Melas

Το ροζέ του τελειομανή Κύρου Μέλα ήταν μάλλον το πρώτο παλ ροζέ, στα πρότυπα της Προβηγκίας και ένα από τα πιο αγαπημένα ροζέ των Ελλήνων. Η οινολόγος Elsa Picard που κρύβεται από πίσω έθεσε τη βάση για το κίνημα των ελληνικών ανοιχτόχρωμων ροζέ που αυτή τη στιγμή σαρώνει την αγορά! Απόλαυσε το όσο προλαβαίνεις γιατί εξαντλείται πάντα πολύ πριν τελειώσει το καλοκαίρι.

 

---

 

Assyrtiko Clos Stegasta, T-Oinos Winery

Το Ασύρτικο δεν είναι μόνο στη Σαντορίνη. Το οινοποιείο Τ- Oinos από την Τήνο το έκανε σαφές από την πρώτη κιόλας χρονιά του και έβαλε την Τήνο δυναμικά στον οινικό χάρτη. Μερικά χρόνια αργότερα συνεχίζει τη λαμπρή πορεία του και αποδεικνύει πως το terroir της Τήνου έχει πολλά να δείξει. Τα Ασύρτικα της Τήνου μπορούν να σταθούν επάξια δίπλα σε Σαντορίνες και μάλιστα να πετύχουν και τις ίδιες premium τιμές. Αν βρεθεί στο δρόμο σας το Assyrtiko Clos Stegasta T-Oinos του 2011 κάντε μια χάρη στον εαυτό σας και μην το προσπεράσετε. Είναι μαγικό κρασί! Μετά το οινοποιείο Τ- Oinos στο Φαλατάδο ακολούθησαν και άλλα τέτοια διαμαντάκια και είμαι σίγουρη πως θα δούμε ακόμα περισσότερα να ξεπηδούν. Go Tinos!

 

---

 

Λημνιώνα, Κτήμα Ζαφειράκη

Ο Χρήστος Ζαφειράκης έκανε τη Λημνιώνα σταρ! Η ευγένεια που έχει σαν άνθρωπος αποτυπώνεται στην οινοποίηση της Λημνιώνας του και το αποτέλεσμα είναι απλά εκπληκτικό. Ήταν η δική του Λημνιώνα και μάλιστα σε μια κάθετη γευστική δοκιμή, που κατάφερε να συγκριθεί ευθέως με το Pinot Noir. Έτσι έχουμε φτάσει σήμερα να λέμε πως η Λημνιώνα είναι το Pinot Noir της Ελλάδας. Δε θα ξεχάσω ποτέ την ασύλληπτη χρονιά του 2009 που μοσχοβολούσε βασιλικό, τσάι και μαρμελάδα φράουλα.

 

---

 

Brut Cuvée Prestige, Κτήμα Καρανίκα

Ο Laurens Hartman, για τους φίλους Λαυρέντης Καρανίκας, μεγαλουργεί στο Αμύνταιο φτιάχνοντας κορυφαία αφρώδη κρασιά με τη λογική της Σαμπάνιας. Ακολουθεί πιστά τη βιοδυναμική και έχει χτίσει με βάση τους κανόνες της ακόμα και το κελάρι του οινοποιείου. Συνδυάζει το Ασύρτικο με το Ξινόμαυρο όπως συνδυάζουν στην Καμπανία το Chardonnay με το Pinot Noir. Φυσικά η δεύτερη ζύμωση γίνεται στη φιάλη (methode traditionelle) και το Cuvee Prestige παλαιώνει στη φιάλη για 12 μήνες. Αρκεί να σας πω πως ακόμα και οινοποιοί της Καμπανίας έχουν μείνει άφωνοι δοκιμάζοντας το!

 

---

 

Εκατό, Οινοποιείο Τρουπή

Αν μας έλεγε κάποιος πριν χρόνια πως θα δοκιμάζαμε ένα σχεδόν κόκκινο κρασί από Μοσχοφίλερο μάλλον θα τον ρωτάγαμε τι έχει πάρει, πιεί ή καπνίσει. Και όμως! Το Εκατό είναι ένα σκούρο ροζέ ή ελαφρύ κόκκινο κρασί από Μοσχοφίλερο. Όπως υποδηλώνει και το όνομα του γίνεται από Μοσχοφίλερο που παραμένει με τα φλούδια για 100 μέρες. Αυτή η μακρόχρονη εκχύλιση δίνει το έντονο χρώμα, την απίστευτη δομή στο στόμα και την μεθυστική Jo Malone Velvet Rose τύπου μύτη.

 

---

 

 

Σπείρα, Κτήμα Λίγας

Η πολυμήχανη οικογένεια Λίγα στην Πέλλα κάνει κρασιά ήπιων παρεμβάσεων, σε ελάχιστες φιάλες και με φανατικό κοινό. Η απίθανη Σπείρα τους είναι από μόνη της μια επανάσταση! Γιατί; Μα γιατί πρόκειται για ένα λευκό κρασί από Ξινόμαυρο που γίνεται από διαδοχικές χρονιές που παλαιώνουν μαζί, με τη μέθοδο της solera. Η βάση της οινοποίησης λέγεται πάτα – τράβα γιατί περιλαμβάνει αργή πίεση των σταφυλιών (πάτα) και άμεση απομάκρυνση του μούστου από τα στέμφυλα (τράβα), ώστε να μην χρωματιστεί και να παραμείνει (περίπου) λευκός. Η δοκιμή της Σπείρας ήταν ειλικρινά εμπειρία ζωής για μένα.

 

---

 

Ελιά Negroamaro, Αμπελώνες Καραβιτάκη

Όταν οι περισσότεροι στην Κρήτη φύτευαν Syrah για να το μπλεντάρουν με Κοτσιφάλι, ο Μανώλης Καραβιτάκης φύτευε Sangiovese, Refosco και Negroamaro. Το κλασικό κρητικό blend Κοτσιφάλι – Syrah έκανε μεγάλη καριέρα και μεγάλα κρασιά αλλά κάπως κούρασε κι άρχισε να ξεθωριάζει. O πρωτοπόρος Καραβιτάκης δεν μπήκε ποτέ σε αυτό το τριπάκι και δικαιώθηκε πανηγυρικά μιας και τα ιδιαίτερα κόκκινα κρασιά του τον έχουν καθιερώσει τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Η Ελιά Negroamaro είναι από τις ελάχιστες οινοποιήσεις της ποικιλίας σε ελληνικό έδαφος και hands down, η πιο εντυπωσιακή. Οι ελάχιστες φιάλες της από την άλλη μεριά την καθιστούν δυσεύρετη και συλλεκτική.

 

---

 

Ροδίτης Orange, Κτήμα Τάτσης

Όταν πριν χρόνια σε μια έκθεση κρασιού ο Περικλής Τάτσης επέμενε να δοκιμάσω το Ροδίτη τους λέγοντας «σαν αυτόν δεν έχεις ξαναπιεί» δεν ήξερα ότι θα γνωρίσω το επόμενο wine crush μου. Ο Ροδίτης είναι μια ποικιλία με ερυθρωπό φλούδι και για το λόγo αυτό δίνει εξαιρετικά πορτοκαλί κρασιά με γαστρονομικό ενδιαφέρον. Οι Τάτσηδες, αυτοί οι heavy metal τύποι, το τόλμησαν πρώτοι και χρόνια μετά ο Ροδίτης Orange Τάτση αποτελεί ορόσημο για την κατηγορία.

 

---

 

Le Roi des Montagnes Syrah, Κτήμα Παπαργυρίου

Θυμάμαι ακόμα εκείνο το βράδυ στο Oinoscent που τα παιδιά μου έδειξαν το μπουκάλι του Le Roi λέγοντας πως έχει βραβευτεί η ετικέτα του. Στην ερώτηση το ζουμί τι λέει η απάντηση ήταν «κράσαρος». Ο Γιάννης Παπαργυρίου δοκίμασε να κάνει ένα κρασί με σταφύλια Syrah που τρυγούνται πολύ όψιμα και υπερώριμα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ένα κρασί με πλούσιο, αδιαπέραστο φρούτο, υψηλό αλκοόλ, τρομακτική συμπύκνωση και νεοκοσμίτικο στυλ. Από την πρώτη κιόλας χρονιά απέκτησε φανατικό κοινό και δημιούργησε «σχολή» ενώ κάθε χρόνο οι οινόφιλοι παραληρούν στο άκουσμα της κυκλοφορίας την νέας χρονιάς.

 

---

 

Οργίων, Οινοποιείο Σκλάβος

Ο Gustav Claus ευθύνεται για τη δημιουργία του ελληνικού Port, της γλυκιάς Μαυροδάφνης αλλά ο Ευρυβιάδης Σκλάβος ευθύνεται για την πρώτη ξηρή Μαυροδάφνη. Το 1996 ο Σκλάβος πειραματίστηκε, οινοποίησε και εμφιάλωσε την πρώτη ξηρή Μαυροδάφνη. Η ξηρή Μαυροδάφνη παραμένει ακόμα σκάνδαλο μιας και απαγορεύεται, από τη νομοθεσία, να αναγράφεται στην ετικέτα η ποικιλία. Εγώ έχω να πω πως είτε το κρασί λέγεται Οργίων είτε Μαύρο είτε Ταώς, η ξηρή Μαυροδάφνη απλά τα σπάει και έχει πολλά να δείξει ακόμα. Free Mavrodaphne λέμε!

 

---

 

Euphoria, Οινοποιείο Ντουράκη

Το Ρωμαίικο είναι η Χανιώτικη ποικιλία που κάνει τους ξακουστούς, για τους λάθος λόγους, Μαρουβάδες που μεθάνε οι σύντεκνοι στα γλέντια. Πρόκειται για μια ζόρικη, ευοξείδωτη, ερυθρωπή ποικιλία που σύμφωνα με μελέτες έχει συγγένεια με τις ευγενείς ποικιλίες της Madeira. Μάλλον αυτό το ήξερε πολύ καλά η οικογένεια Ντουράκη όταν αποφάσισε να φτιάξει το θεϊκό γλυκό κρασί από Ρωμαίικο, τo Euphoria. Μάλιστα έχω ακούσει πως τα πειράματά τους έχουν δώσει και γλυκά κρασιά με solera τύπου Madeira αλλά δυστυχώς δεν τα κυκλοφορούν (ακόμα).

 

---

 

Αντί επιλόγου: Σίγουρα έχω αφήσει έξω πολλά ακόμα σημαντικά κρασιά, όπως το Grenache του Μανουσάκη, το Epitome Nopera, το Blanc de Gris του Τσέλεπου και τον Αρμακά του Αϊβαλή, αλλά έπρεπε να διαλέξω μόνο 21. Από την άλλη νιώθω ευτυχία που το ελληνικό κρασί έχει φτάσει τόσο μακριά που δεν ξέρω τι να πρωτοδιαλέξω.  Κλείνοντας θέλω να πω πως η επανάσταση στο ελληνικό κρασί σφραγίστηκε όταν αποκτήσαμε τον πρώτο δικό μας Master of Wine, τον Κωνσταντίνο Λαζαράκη. Ο Κωνσταντίνος όλα αυτά τα χρόνια της πορείας του συνετέλεσε με τον τρόπο του στην εξέλιξη και την προώθηση του ελληνικού κρασιού, τόσο μέσα από το Διεθνή Διαγωνισμό Οίνου και Αποσταγμάτων Θεσσαλονίκης όσο και από το WSPC, το οινικό σχολείο της καρδιάς μας.

 

Διαβάστε ακόμα: Το ψάρι δεν πάει με κόκκινο κρασί;

 

 

 

TAGS :
wine vixen κρασί Κτήμα Σκούρας κυρ Γιάννη Παπαιωάννου