Οι «μυστήριες» ποικιλίες κρασιού που αξίζει να δοκιμάσετε

Μια αξιοπρόσεκτη πεντάδα.

Το κρασί είναι μια ανεξάντλητη πηγή γνώσης και φυσικά απόλαυσης. Οι ποικιλίες σταφυλιών που υπάρχουν εκεί έξω είναι κατά πάσα πιθανότητα πάνω από 10.000. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως μπορούμε κάθε μέρα να δοκιμάζουμε και κάτι διαφορετικό. Καλό το Chardonnay, καλή και η Μαλαγουζιά αλλά εκεί έξω υπάρχουν κάποια λίγο πιο undercover σταφυλάκια που αξίζουν την προσοχή σας. Παράλληλα δεν υπάρχει ούτε μια στο εκατομμύριο να μην έχετε βρεθεί σε παρέα με wine snob που όλα τα ξέρει και σας κάνει να νιώθετε λες και το κρασί είναι πυρηνική φυσική ή, στη χειρότερη, δήθεν και βαρετό. Αυτές οι ποικιλίες ενδεχομένως να τον κάνουν να κλείσει για λίγο το στόμα του (αν είστε τυχεροί). Για ακολουθήστε με παρακαλώ, να τα δούμε μαζί.

Στην Ελλάδα έρχεται, μέχρι στιγμής, το υπέροχο Lagrein της Elena Walch.

Lagrein

Η undercover αλλά λατρεμένη ποικιλία της Βόρειας Ιταλίας είναι κομμένη και ραμμένη για την ελληνική κουζίνα και απορώ πως δεν την έχουμε ανακαλύψει ακόμα. Πρόκειται για μια ποικιλία με καταγωγή από το Trentino – Alto Adige, με βαθύ χρώμα, τονισμένη οξύτητα και αρώματα κερασιού και δαμάσκηνου. Στην Ιταλία θεωρούν πως το Lagrein είναι τέλειο για τα πιάτα που έχουν ντομάτα γιατί έχει αρκετή οξύτητα για να σταθεί δίπλα τους. Και θα σας πω το εξής: αν δουλευτεί σωστά, με μικρότερη εκχύλιση και λίγο βαρελάκι, ώστε οι τανίνες του να μην είναι επιθετικές, θα μπορούσε να είναι το απόλυτο pizza wine (για pizza αυστηρά με ντομάτα). Στην Ελλάδα έρχεται, μέχρι στιγμής, το υπέροχο Lagrein της Elena Walch που κάνει tick σε όλα τα παραπάνω κουτάκια. Ελπίζουμε και σε άλλα σύντομα, όπως το Gries του Terlan.

Στις πολύ high εκδοχές όπως αυτό του Miani έχει μια φινέτσα που θυμίζει Βουργουνδία.

Friulano

To όνομα του υποδεικνύει την καταγωγή του, το Friuli, αλλά είναι γνωστό και με άλλα ονόματα όπως Sauvignonasse ή Sauvignon Vert. Παρόλα αυτά μέχρι σήμερα δεν έχει βρεθεί να έχει καμία σχέση με το γνωστό Sauvignon Blanc. Δίνει κρασιά μέτρια αρωματικά, με νότες εσπεριδοειδών, αμυγδάλου και λευκών λουλουδιών, με νύξεις ορυκτότητας και τραγανή οξύτητα. Του πηγαίνει τρελά η παραμονή με τις οινολάσπες ή το ένα τσικ βαρελάκι. Στις πολύ high εκδοχές όπως αυτό του Miani έχει μια φινέτσα που θυμίζει Βουργουνδία και έναν μοναδικά πολύπλοκο χαρακτήρα που ταιριάζει πολύ με περίπλοκα πιάτα όπως μια γλώσσα Piccata, με λεμόνι και κάπαρη.

H Bonarda δίνει κρασιά με ζουμερό κόκκινο και μαύρο φρούτο, μαλακές τανίνες και δροσιστική οξύτητα, με βαρέλι ή χωρίς.

Bonarda

Το «μαύρο κοράκι» της Αργεντινής καθώς οι Αργεντίνοι την φωνάζουν και Corbeau Noir. Μα γαλλικό όνομα; Ναι μιας και οι ρίζες της ποικιλίας βρίσκονται στη Σαβοΐα της Γαλλίας. Η Αργεντίνικη Bonarda δεν σχετίζεται με αυτή της Ιταλίας, για να σας προλάβω. Στην Αργεντινή είναι μια από τις πιο πολυφυτεμένες ποικιλίες (η δεύτερη, μετά το Malbec) και ήταν μέχρι πρότινος κάτι σαν «το κρασί της παρέας». Μέχρι πρότινος λέω γιατί τα τελευταία χρόνια πολλά σοβαρά οινοποιεία όπως το Bodega Aleanna ασχολούνται με πιο premium εκδοχές. H Bonarda δίνει κρασιά με ζουμερό κόκκινο και μαύρο φρούτο, μαλακές τανίνες και δροσιστική οξύτητα, με βαρέλι ή χωρίς. Για να απογειώσετε τη Bonarda συνοδεύστε τη με γλυκόξινες σάλτσες όπως πάπια με σάλτσα hoisin ή ακόμα και σολομό teriyaki.

Στην Ελλάδα έρχονται αυτά του Claus Preisinger που αξίζουν σίγουρα μια δοκιμή.

Zweigelt

Όπως και να δοκιμάσετε να το πείτε θα στραμπουλήξετε τη γλώσσα σας, αυτό είναι βέβαιο και σαν άλλος Κωνσταντίνου θα πείτε «δε θέλω να το μάθω, θέλω να το πιω». Και θα έχετε και δίκιο. Το Zweigelt είναι μια ποικιλία που προέκυψε από τη διασταύρωση του Saint Laurent (όχι του Yves αλλά της αυστριακής ποικιλίας) και του Blaufrankisch, συνδυάζοντας έτσι τον κομψό και φρουτώδη χαρακτήρα του πρώτου με την πικάντικη και κερασένια διάσταση του δεύτερου. Δίνει κρασιά, με βαρέλι ή χωρίς, ξηρά αλλά και γλυκά (μέχρι icewine). Έχουν συνήθως μέτρια (+) προς υψηλή οξύτητα, βαθύ βιολετί χρώμα, μέτριο σώμα και μέτριες, ντελικάτες τανίνες. Στην Ελλάδα έρχονται αυτά του Claus Preisinger που αξίζουν σίγουρα μια δοκιμή. Δίπλα τους βάλτε πικάντικα λουκάνικα ψητά, με ξινολάχανο και πατατοσαλάτα.

Παλαιότερα ήταν η βασική ποικιλία της Ζακυνθινής Βερντέας αλλά τώρα το συναντάμε σε μονοποικιλιακές εκδοχές.

Γουστολίδι

Γουστολίδι ή Βοστυλίδι, αυτή η λευκή ποικιλία με καταγωγή τα Ιόνια νησιά ήρθε για να μείνει. Παλαιότερα ήταν η βασική ποικιλία της Ζακυνθινής Βερντέας αλλά τώρα το συναντάμε σε μονοποικιλιακές εκδοχές τόσο στη Ζάκυνθο και την Κεφαλονιά, όσο και την Πελοπόννησο και την Αιτωλοακαρνανία. Spoiler Alert: έρχεται Γουστολίδι κόλαφος από το Λαλιώτη Κορινθίας που θα πέσουν σαγόνια.  Δίνει κρασιά με ώριμο κίτρινο φρούτο, νότες αχλαδιού, χρυσάνθεμου και χαμομηλιού ενώ έχει μέτριο σώμα, λιπαρή αίσθηση και μέτρια οξύτητα.  Συνδυάζεται τέλεια με ελαφριά πιάτα με λευκό κρέας ή ψάρι όπως πέρκα φιλέτο στο φούρνο με πατάτες, κρεμμύδι, πορτοκάλι και μουστάρδα.

Διαβάστε ακόμα: Τα «φυσικά» κρασιά δεν είναι απαραίτητα καλύτερα.

TAGS :
wine vixen Αμπελώνας κρασί κρασιά

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook