Η παμπ Red Lion κλείνει φέτος 50 χρόνια ζωής.

We’re drinkin’, my friend / To the end of a brief episode / Make it one for my baby / And one more for the road…
Johnny Mercer / Harold Arlen

 

Στα τέλη Μαΐου 2022 έλαβα πολλά μέιλ από φίλους και συγγενείς, με τίτλους όπως «Συγχαρητήρια!» ή «Να σου ζήσει!», ή με το υπερεθνικό σύνθημα «Cheers!», και με μοναδικό περιεχόμενο ένα λινκ το οποίο οδηγούσε σε άρθρο του σκηνοθέτη Πάρι Δόμαλη, που δημοσιεύθηκε στην Athens Voice τις ημέρες εκείνες, με τον τίτλο «Red Lion Pub: Ο Παντελής Αμπανούδης σερβίρει όλη την Αθήνα εδώ και 50 χρόνια».

Όταν τα μέιλ έφτασαν τα σαράντα εννιά, χτύπησε και το τηλέφωνο, και ενεός άκουσα τη μάνα μου να λέει: «Τον καμάρωσες τον κύριο Παντελή; Εγώ τον είδα στο τάμπλετ!». O tempora, o mores, δηλαδή. Τα χρόνια περνούν με ταχύτητα απελπισίας.

Τα κόκκινα καθίσματα ήταν πάντα το σήμα κατατεθέν.

Ο προαναφερθείς Πάρις Δόμαλης, ο οποίος πήρε μιαν εξαιρετική συνέντευξη από τον Παντελή Αμπανούδη και προσφυώς την παρέθεσε υπό μορφήν αφηγήσεως, μαθαίνω ότι γεννήθηκε το έτος 2001. Τον άλλο χρόνο πήρα εγώ το απολυτήριό μου από τον στρατό και μετακόμισα στην Αθήνα, μάλιστα είμαι ακόμη εδώ, στη γειτονιά σας: Ζωγράφου, Ιλίσια, Καισαριανή, Βύρωνας. Το Παγκράτι, πάλι και πάλι.

Την 1η Σεπτεμβρίου 2022, αρχή της Ινδίκτου, το Red Lion άνοιξε την πόρτα του για πεντηκοστή φορά, σε ένα ολόχρυσο ιωβηλαίο.

Μόλις έφτασα στην Αθήνα, άρχισα να αναζητώ έναν τόπο για να σταθώ, για τις ώρες του ρεμβασμού και της σχόλης, και έτσι βολόδερνα στην ευρύτερη περιοχή Εξαρχείων και Νεαπόλεως, ώσπου ένα κορίτσι με πήρε απ’ το χέρι και με οδήγησε στην άλλη όχθη του Ιλισού, εκεί όπου θυσιάστηκε ο βασιλιάς Κόδρος, σώζοντας από την πολιορκία την αγαπημένη του πόλη. Ήταν σαν να περνούσαμε τον Ρουβίκωνα.

Σε πάρα πολλά σημεία θυμίζει βρετανική παμπ.

Το κορίτσι εκείνο θα πω τώρα ότι ήταν νεράιδα, Νηρηίδα δηλαδή, μία από τις πενήντα καλλονές του νερού, συγκεκριμένα η Ευδώρα, που σημαίνει Δωρήτρια. Έτσι λέγονται (λέει το ίντερνετ) οι αστεροειδείς υπ’ αριθμόν 48 και 127. Κάθε βράδυ (λέω εγώ) θα τους δείτε να πέφτουν: Wish me luck as you wave me goodbye…

Το δώρο του κοριτσιού ήταν ένας θρύλος, η παμπ Red Lion, που βρίσκεται στην οδό Νηρηίδων 16 και που τότε γινόταν τριάντα ετών. Εγώ ήμουν είκοσι. Όσα περασμένα, τόσα αλησμόνητα. Μόνο που δεν βρίσκω πια κανέναν λόγο για να τα διηγηθώ. Τις ιστορίες για την περίφημη (ή περιβόητη) αθηναϊκή νύχτα, για τόσα στέκια και μαγαζιά, φοβάμαι ότι τις έχω βαρεθεί – εννοώ τις δικές μου∙ των άλλων είναι μια χαρά.

Η ατμόσφαιρα είναι αρκούντως υποβλητική.

Το 2010, όταν ο Παντελής και ο Δημήτρης Αμπανούδης, πατήρ και υιός, έκαναν μια μεγάλη εκκαθάριση στο υπόγειο της παμπ, μου χάρισαν πλήθος παλιά περιοδικά κι εφημερίδες, που κάλυπταν την περίοδο 1929-1991, κοντά έναν αιώνα.

Το 2018 τα συναρμολόγησα όλα αυτά σε ένα μυθιστόρημα με τίτλο Λένγκω ΙΙ. The Red Lion Project, χαιρετίζοντας την Ελένη και την Ελλάδα, και προ πάντων τη Legoland, που ίσως είναι η Χώρα του Λόγου, η Χώρα των Ζώντων, η Χώρα του Αχώρητου. Μια Λαϊκή Αγορά∙ ένα Public Bar.

Πίνεις και ξαναπίνεις.

Η αρχαιότερη βρετανική παμπ άνοιξε το 1170 και βρισκόταν στο Νότινγχαμ, πατρίδα (περίπου) του Ρομπέν των Δασών. Την έλεγαν Trip to Jerusalem, Ταξίδι στην Ιερουσαλήμ. Η νυχτερινή ζωή μπορεί να είναι ένα μεγάλο ερωτευμένο προσκύνημα. Αυτή είναι η ιστορία που με απασχολεί, που δεν θα την ξεχάσω ποτέ: Ἐάν ἐπιλάθωμαί σου, Ἱερουσαλήμ, ἐπιλησθείη ἡ δεξιά μου…

Ο στίχος ανήκει ασφαλώς στον Δαβίδ, που τον πεντηκοστό του ψαλμό τον ακούμε από το Πάσχα μέχρι την Πεντηκοστή, ημέρα της καλής συνεννόησης και γενέθλια ημέρα της Εκκλησίας. Εκεί θυμίζω ότι ο λέων συμβολίζει τον Ευαγγελιστή Μάρκο, εξ ου ο Λέων της Βενετίας, και άλλοι. Ο δικός μου ανοίγει το στόμα σαν αγκαλιά, κατά το ρήμα εφφαθά, που θα πει διανοίχθητι. Έτσι θεραπεύει ο Ιησούς τον μογιλάλο, του αποκαθιστά τη δυνατότητα της ομιλίας, όχι όμως για να λέει τα δικά του, παρά για να μιλά ορθώς – για να λέει την αλήθεια. Συνεπώς: για να σωπαίνει.

Ψυχή της παμπ είναι ο Παντελής Αμπανούδης.

Από εδώ εισέρχεται κανείς στον κόσμο της Red Lion Pub.

Το μυθιστόρημα «Λένγκω ΙΙ. The Red Lion Project» έμεινε φυσικά ανέκδοτο, γι’ αυτό θα ήθελα να κοινοποιήσω εδώ την αφιέρωση: «Στον οίκο Αμπανούδη: Παντελή και Δέσποινα, Κλειώ και Δημήτρη – για τόσα στέγαστρα».
Με τόσην αγάπη.

Τι άλλο να πούμε; Την 1η Σεπτεμβρίου 2022, αρχή της Ινδίκτου, το Red Lion άνοιξε την πόρτα του για πεντηκοστή φορά, σε ένα ολόχρυσο ιωβηλαίο. Την αφήγηση αυτής της απίθανης περιπέτειας θα τη βρείτε εδώ κι εκεί στο διαδίκτυο.

Ο Παντελής Αμπανούδης είναι η ψυχή του μαγαζιού.

Τον αφηγητή όμως θα τον βρείτε μόνο στην παμπ, Δεύτερα-Σάββατο, 8-2:00 μ.μ. Μιλώ για λίγους καλούς ανθρώπους, ζώντες και νεκρούς, τους οικοδεσπότες και φίλους μου. Τους ακούω και χαίρομαι, εδώ και είκοσι χρόνια: You’d never know it / But buddy, I’m a kind of poet / And I got a lot of things to say / And when I’m gloomy / You simply gotta listen to me / ’Til it’s all talked away…

 

//Red Lion Pub, Νηρηίδων 16, τηλ. 21 0722 8149.

 

Διαβάστε ακόμα: Στο βάθος… Philos. Tο νέο, «μυστικό» μπαρ της Αθήνας.

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top