Προσοχή: 7 θανάσιμα οινικά αμαρτήματα

Πόσες φορές έχετε βρει ποτήρι με κραγιόν και πιθανά έχετε κάνει το αστειάκι “δε με ενοχλεί, απλά δεν είναι το χρώμα μου”, ζητώντας ευγενικά να σας αλλάξουν ποτήρι;

Είναι πολλές οι φορές που μαζί έχουμε σπάσει στεγανά και στερεότυπα σε ότι αφορά το κρασί και τους “κανόνες” ή τους μύθους του. Αυτή τη φορά όμως θα σας μιλήσω για τα “θανάσιμα” επτά αμαρτήματα του κρασιού (ταιριαστό, αν αναλογιστεί κανείς πως το όνομα μου είναι Εύα). Είναι αυτά τα μικρά και φαινομενικά ασήμαντα πράγματα, που μπορούν να καταστρέψουν εντελώς (και όχι απλά να αλλοιώσουν) τη γευστική εμπειρία ή τη γευσιγνωσία ενός κρασιού.

1. Κραγιόν

To ξέρω αυτή τη στιγμή σας σοκάρω. Πρώτον γιατί δε φοράνε όλοι κραγιόν και δεύτερον γιατί το κόκκινο κραγιόν είναι κάτι σαν δεύτερη φύση μου. Έχουμε και λέμε. Τα κραγιόν έχουν αρκετά έλαια και τα περισσότερα πλέον έχουν και ένα ήπιο άρωμα (ακόμα και γεύση πια, τα έχει πει και η Κaty στο I’ve kissed a girl and I liked it). Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να αλλοιώνουν τη γεύση του κρασιού που δοκιμάζουμε και να γίνονται και τα ποτήρια τόσο χάλια που αρκετές φορές, δεν καθαρίζουν.

Πόσες φορές έχετε βρει ποτήρι με κραγιόν και πιθανά έχετε κάνει το αστειάκι “δε με ενοχλεί, απλά δεν είναι το χρώμα μου”, ζητώντας ευγενικά να σας αλλάξουν ποτήρι; Η προφανής λύση είναι σαφέστατα να μη φοράμε τίποτα, ούτε καν liposan ή κάποιο άλλο παρεμφερές προϊόν. Η πονηρή και θηλυκή λύση είναι τα κραγιόν που στεγνώνουν στα χείλη σαν δεύτερο δέρμα, δεν είναι κρεμώδη, δεν έχουν γεύση και δεν βγαίνουν πάνω στο ποτήρι ή στα χείλη που θα φιλήσετε κορίτσια μου. Παρεμπιπτόντως κάπου είχα διαβάσει πως θα πρέπει να φοβάται κανείς τη γυναίκα που τολμά να φορά καθημερινά κόκκινο κραγιόν (χμμ).

Λέτε οι τύποι να έχουν πλακώσει το Axe; Τα αρώματα που φοράμε καταστρέφουν εντελώς τη γευστική δοκιμή ενός κρασιού (φωτογραφία: από την ταινία Somm).

2. Αρώματα

Εντάξει αυτό δε θα πρέπει να σας κάνει εντύπωση. Το λέτε και αναμενόμενο, αν σκεφτείτε πως φυλάμε τα κρασιά σε χώρο με σταθερή, χαμηλή θερμοκρασία και ΧΩΡΙΣ ΜΥΡΩΔΙΕΣ. Τα έντονα αρώματα καταστρέφουν εντελώς τη γευστική δοκιμή ενός κρασιού καθώς δε μας αφήνουν να επικεντρωθούμε σε αυτά του κρασιού και πολλές φορές μας μπερδεύουν.

Θυμάμαι πολύ έντονα κάποια στιγμή σε κάποια έκθεση που ο κύριος που εκπροσωπούσε το οινοποιείο φορούσε πολύ και βαρύ άρωμα/after shave, που ήταν τόσο έντονο που όχι μόνο δε μπορούσα να μυρίσω το κρασί αλλά με έπιασε και αναγούλα (το παθαίνω αυτό με τα πολύ βαριά και “δυσάρεστα” αρώματα όπως το Opium του Yves Saint Laurent). Αποκλείεται να μη σας έχει συμβεί το παραπάνω και θα μου πείτε οκ εμείς δε φοράμε, αλλά τι κάνουμε με τους άλλους;

Υπομονή αρχικά και κατά δεύτερον, αν μπορούμε, παίρνουμε το ποτήρι μας, απομακρυνόμαστε και πριν το μυρίσουμε, “καθαρίζουμε” τη μύτη μας μυρίζοντας κάτι ουδέτερο (εγώ μυρίζω το εσωτερικό της τσάντας μου ή τον εαυτό μου, με δεδομένο πως δε φοράω άρωμα). Εκτός από αυτά τα αρώματα όμως υπάρχουν και οι οσμές στα ποτήρια. Μεγάλη προσοχή! Είναι πολλές οι φορές που το ποτήρι δεν έχει πλυθεί ή στεγνώσει σωστά και μυρίζει και άλλες τόσες που το ποτήρι βγαίνει από το κουτί (συνήθως σε εκθέσεις) και μυρίζει χαρτονίλα. Μυρίζουμε πάντα το ποτήρι πριν τη χρήση λοιπόν.

Mην πλένετε τα δόντια σας λίγο πριν δοκιμάσετε κρασί. Κι ας έχετε κοπτήρες σαν του Πωλ Τζιαμάτι.

3. Οδοντόκρεμα

Αν έχετε δοκιμάσει να πιείτε πορτοκαλάδα αφού έχετε πλύνει τα δόντια σας καταλαβαίνετε ακριβώς που είναι το πρόβλημα. Ό,τι μα ό,τι και να δοκιμάσετε μετά, αν έχει οξύτητα (που το κρασί έχει) θα έχει άθλια γεύση και θα είναι ένα μικρό σοκ για τον ουρανίσκο σας. Συμπέρασμα: μην πλένετε τα δόντια σας λίγο πριν δοκιμάσετε κρασί ή έστω αν το κάνετε, πιείτε αρκετό νερό και φάτε κανένα κριτσίνια πριν αρχίσετε τις βουτιές στα Ασύρτικα και τα  Riesling.

Mην περιμένετε να ανοίξετε το Barolo στο τέλος γιατί θα το “χάσετε”. Πιείτε το καλό πράγμα στην αρχή.

4. Το καλύτερο για το τέλος

Κλασικό λάθος που όλοι οι εραστές του κρασιού έχουμε κάνει τουλάχιστον μια φορά. Όταν μαζευόμαστε με φίλους για να δοκιμάσουμε κρασιά (που θα τα πιούμε, συνοδεία κάποιου γεύματος συνήθως) εκεί προς το τέλος η μπάλα τείνει να χάνεται. Πολύ το κρασί, πολύ το φαΐ, επικρατεί μια χαλαρότητα κιόλας, που να μετράς τανίνες και οξύτητες.

Και εκεί λίγο πριν σβήσουν οι μηχανές βγαίνει το Μεγάλο Κρασί που κρατούσαμε για το τέλος, γιατί αυτή ήταν η σωστή σειρά. Το μεγάλο κρασί περνάει λίγο στο ντούκου, λίγο “ωραίο είναι αλλά ντάξει μωρέ” και σίγουρα την επόμενη μέρα κανείς δε θα το θυμάται. Αν, για παράδειγμα, έχετε μαζευτεί 5 άτομα και έχει φέρει ο καθένας μια φιάλη κρασί, μην περιμένετε να ανοίξετε το παλαιωμένο Bordeaux ή το Barolo στο τέλος γιατί θα το “χάσετε”.

Προσωπικά με πιάνει τρέλα αν δε θυμάμαι το κρασί που δοκίμασα χτες καθώς το μυαλό μου έχει ένα βίτσιο και κρατάει πρακτικά για ότι δοκιμάζω, όσος καιρός και αν περάσει. Πέραν από τα δικά μου θεματάκια όμως, δεν είναι κρίμα να περιμένετε χρόνια για να δοκιμάσετε αυτό το κρασί που τόσο θέλατε και να μην το θυμάστε μετά; Η πρόταση μου είναι να ανοίξετε όλα τα κρασιά από την αρχή, να δοκιμάσετε ότι θέλετε στην αρχή και μετά να προχωρήσετε στο χαλαρό γεύμα. Η άλλη λύση είναι, απλά να μην το ανοίξετε. Αν η ευκαιρία δεν είναι κατάλληλη και έχετε ήδη πιει αρκετά, κρατήστε αυτή τη φιάλη για επόμενη φορά.

Η Σκάρλετ Γιόχανσον είναι λογικό να είναι «καυτή». Το κόκκινο κρασί γιατί; Άσε που κρατάει λάθος το ποτήρι και το ζεσταίνει κι άλλο…

5. Κόκκινο κρασί σε «θερμοκρασία δωματίου»

Έχω κουραστεί να το λέω άλλα μάλλον δεν το έχουν καταλάβει όλοι ακόμα. Η “θερμοκρασία δωματίου” για το κρασί είναι 16 -18 βαθμοί περίπου (από τα γαλλικά κελάρια κτλ) και όχι 25, 30, 40 ή όσο έχει η αποθήκη του εστιατορίου, δίπλα στην κουζίνα, τον Αύγουστο. Δεν παρατάμε τα κρασιά όπου βρούμε, θεωρώντας πως, εντάξει μωρέ, θερμοκρασία δωματίου είναι. Τελεία και παύλα.

Ένα πλούσιο κόκκινο κρασί, στους 25 βαθμούς είναι απλά βασανιστήριο μιας και το αλκοόλ φαίνεται πολύ περισσότερο, τα λεπτά αρώματα χάνονται, η υφή αλλάζει και κοινώς, δεν πίνεται. Δεν ξέρω πόσο απλά να το πω. Με βλέπετε που τσιτώνω με το θέμα αλλά πως θα σας φαινόταν να έρθει ο σερβιτόρος με το κρασί σας και να σας πει “μήπως θέλετε λίγα παγάκια γιατί το κρασί είναι σε θερμοκρασία δωματίου”. Όχι αγόρι μου, σε θερμοκρασία για εντριβές είναι.

Η σαμπάνια με την τούρτα είναι εκ διαμέτρου αντίθετα πράγματα.

6. Σαμπάνια με γαμήλια τούρτα

Και έρχεται η στιγμή που το ζευγάρι κόβει την τούρτα, η οποία συνήθως είναι λευκή, με αρκετή κρέμα και σαντιγί. Και παράλληλα ακούγεται το πολυπόθητο ποπ και σερβίρεται και σαμπάνια στα ποτήρια του ζευγαριού. Μια μπουκίτσα τούρτα (γλυκό), μια γουλίτσα σαμπάνια (ξηρή, αυστηρή και με μια οξύτητα στο θεό). Με συγχωρείτε δηλαδή αλλά πως να μην καταλήγει το 50% των γάμων σε διαζύγιο αν ξεκινάει έτσι; Λίγο κυνικό, βιξενικό χιουμοράκι, μη με παρεξηγείτε.

Η σαμπάνια με την τούρτα είναι εκ διαμέτρου αντίθετα πράγματα που δεν πάνε μαζί οπότε κάντε μια χάρη στον εαυτό σας και πιείτε κάτι άλλο ή ζητήστε μια Σαμπάνια με αρκετά υπολειμματικά σάκχαρα (demi sec). Ή ακόμα καλύτερα πιείτε την Σαμπάνια σας σκέτη στην αρχή, προσφέρετε και ένα ποτήρι στους καλεσμένους σας και υψώσετε τα ποτήρια σας για βίο “γαργαλιστικό”, πολυτελή και ανθόσπαρτο.

Χαλαρώστε. Mην κοιτάτε το κρασί σαν τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ (φωτογραφία: AP).

7. Υπερ-ανάλυση

 Και κλείνω με το αγαπημένο μου που φοριέται και πολύ. Η υπερ-ανάλυση στερεί πολλά από το πάθος, τον ενθουσιασμό και συνολικά από όλες τις εμπειρίες στη ζωή μας, πόσο μάλλον από το κρασί. Θα δοκιμάσουμε, θα το συζητήσουμε λίγο και θα πάμε παρακάτω. Δε μπορώ να φανταστώ πιο βαρετή βραδιά από εκείνη που φίλοι μαζεμένοι γύρω από ένα μπουκάλι κάθονται και μετράνε ποιο κρασί την έχει μεγαλύτερη, την οξύτητα και αν το βαρέλι ήταν κατά 33 ή 35% καινούργιο.

Έλα παιδιά, ας σοβαρευτούμε. Έχω βρεθεί σε τραπέζια με φοβερούς γευσιγνώστες,  MWs, MSs και όλοι με το που κάθονται σε τραπέζι και εξαφανίζεται το πτυελοδοχείο ή το μπλοκ των σημειώσεων, απλά απολαμβάνουν το κρασί. Ναι ο βασικός λόγος ύπαρξης του κρασιού, είναι η απόλαυση. Με απλά λόγια, το πολύ το κύριε ελέησον το βαριέται και ο παπάς. Και για πείτε, εσείς ήσασταν καλά ή άτακτα παιδάκια φέτος;

Διαβάστε ακόμα: Wine Vixen. Nebbiolo, αγάπη μου! Το σταφύλι των ξεχασμένων ερώτων.

TAGS :
wine vixen κρασί

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook