Anafora: κυκλοφόρησε η «χρυσή» Λημνιώνα του Κτήματος Τέχνη Οίνου

Στο Κτήμα Τέχνη Οίνου αγαπούν πολύ να πειραματίζονται και να δοκιμάζουν την τύχη τους με αρκετά απαιτητικές ποικιλίες. Με αυτή τη λογική λοιπόν καταπιάστηκαν και με τη Λημνιώνα.

Θυμάστε που όταν είχα πάρει συνέντευξη από τον κύριο Παπαδόπουλο της Τέχνης Οίνου μας είχε πει για μια Λημνιώνα που ετοιμάζουν και όπου να ναι θα κυκλοφορήσει; Ε, λοιπόν, κυκλοφόρησε και στην παρθενική της εμφάνιση στο Berliner Wine Trophy (διεθνής διαγωνισμός κρασιού) και στο Mundus Vini απέσπασε χρυσό μετάλλιο.

Κάτι παίζει εδώ νομίζω, εκτός από το ότι κάνουν εξαιρετικά κρασιά, εκεί στην Τέχνη Οίνου μάλλον έχουν βρει το κοκαλάκι της νυχτερίδας. Θα μάθω! Στο θέμα μας τώρα. Η ιστορία έχει ως εξής, το Οινοποιείο Τέχνη Οίνου από το Μικροχώρι Δράμας ήταν από τους πρώτους που επένδυσε στις «εξωτικές» ξένες ποικιλίες όπως το Nebbiolo και η Touriga.

Τα τελευταία χρόνια όμως, όπως μας είπε και ο Άκης Παπαδόπουλος, έχουν αρχίσει να ασχολούνται πολύ με τις ερυθρές ελληνικές ποικιλίες. Η αυλαία άνοιξε με το Ήδυσμα Δρυός Xi Ξινόμαυρο που σάρωσε τα βραβεία και εξαφανίστηκε εν ριπή οφθαλμού και τώρα ήρθε η ώρα της Λημνιώνας.

Ας πούμε λίγα πράγματα για τη Λημνιώνα όμως πριν περάσουμε στην άκρως απολαυστική γευστική δοκιμή του Anafora. Αρχικά, η Λημνιώνα μπορεί να κατάγεται από την Θεσσαλία αλλά πλέον τη συναντάμε και σε πολλές άλλες περιοχές όπως την Πελοπόννησο και το Αμύνταιο.  Για μένα η Λημνιώνα είναι μια από τις ποικιλίες που έχουν τρελές δυνατότητες και που ακόμα δεν τις έχουμε ανακαλύψει όλες.

Πολλοί είναι εκείνοι που τη συγκρίνουν με Pinot Noir, ιδίως όταν παλαιώνει και δεν έχουν άδικο. Μπορεί να δώσει εξαιρετικά ερυθρά κρασιά είτε φρέσκα και φρουτώδη είτε πιο πλούσια και πολύπλοκα. Από την άλλη μπορεί να κάνει απίθανα ροζέ με ζουμερό, τραγανό κόκκινο φρούτο και δροσιστική οξύτητα. Η ποικιλία έχει αρώματα κόκκινων φρούτων, λουλουδιών, βοτάνων και αρκετές γήινες πινελιές. Στο στόμα έχει συνήθως μέτριο άντε μέτριο (+) σώμα, μέτρια (+) οξύτητα και μαλακές, μεταξένιες τανίνες. Της πηγαίνει το βαρέλι αλλά θέλει προσοχή για να μην καλύψει τον ντελικάτο χαρακτήρα της.

Η ποικιλία έχει αρώματα κόκκινων φρούτων, λουλουδιών, βοτάνων και αρκετές γήινες πινελιές.

Στο Κτήμα Τέχνη Οίνου, όπως έχω ξαναπεί, αγαπούν πολύ να πειραματίζονται και να δοκιμάζουν την τύχη τους με αρκετά απαιτητικές ποικιλίες. Με αυτή τη λογική λοιπόν καταπιάστηκαν και με τη Λημνιώνα. Το ιδανικό μικροκλίμα της περιοχής, με το μεγάλο υψόμετρο, το ψυχρό κλίμα και την εύνοια υδάτινων μαζών είναι ότι πρέπει για την  τέλεια ωρίμαση των σταφυλιών, διατηρώντας την οξύτητα σε καλά επίπεδα και βοηθώντας στην ανάπτυξη πλούσιου αρωματικού χαρακτήρα.

Η συνταγή στην οποία κατέληξαν οινοποιητικά είναι ζύμωση με επιλεγμένες ζύμες, σε ελεγχόμενες θερμοκρασίες και έπειτα ωρίμαση για 12 μήνες σε γαλλικά δρύινα βαρέλια. Και γιατί Anafora; Γιατί το όνομα αυτό είναι συμβολικό μιας και αυτή η Λημνιώνα αποτελεί σημείο αναφοράς τόσο για την περιοχή όσο και για το οινοποιείο.

Τα δρύινα βαρέλια στα οποία ωριμάζει το κρασί του Κτήματος Τέχνη Οίνου.

Πάμε τώρα στο διασκεδαστικό κομμάτι. Γράφω αυτές τις γραμμές απολαμβάνοντας ένα ποτήρι Anafora (αν ζηλεύετε έχετε δίκιο). Το μαγικό είναι πως όσο περνάει η ώρα το κρασί αλλάζει και κάθε γουλιά είναι μια μικρή έκπληξη. Το χρώμα άκρως ελκυστικό, πορφυρό με βιολετί ανταύγειες. Μύτη γοητευτική και παράλληλα κομψή γεμάτη από αρώματα μαρμελάδας κράνου, μαύρου κερασιού, κόκκινου μούρου, δαμάσκηνου, βανίλιας, κανέλας, λευκού πιπεριού, δεντρολίβανου και λεβάντας. Στο στόμα είναι εκφραστικό, με μέτριο σώμα, μέτρια (+) οξύτητα και μέτριες αλλά δαντελένιες τανίνες.

Πληθωρικά κόκκινα και μαύρα φρούτα του δάσους, γλυκά μπαχάρια, πιπέρια, κέδρος, γλυκός καπνός, μαύρο τσάι και αποξηραμένα βότανα γεμίζουν το στόμα. Είναι σίγουρα πολύ νεαρό τώρα, θα το δοκίμαζα σε μια πενταετία ξανά για να δω πως θα έχει εξελιχθεί και αν αυτά τα γήινα «πινονουαρίσια» θα έχουν αρχίσει να δηλώνουν παρουσία. Με τι να το πιείτε; Όσο είναι νεαρό θα πρότεινα να το συνδυάσετε με ένα μοσχαρίσιο φιλέτο medium-rare, με σάλτσα κόκκινου κρασιού με μανιτάρια και “σπασμένες” πατατούλες. Όταν παλαιώσει λίγο, ετοιμάστε μοσχαρίσια μάγουλα bourguignon με πουρέ πατάτας με τρούφα και παρμεζάνα. Νομίζω πείνασα, παίρνω το ποτήρι μου και πάω κουζίνα για φιλέτο, εσείς;

Υ.Γ. Φυσικά και μιλάμε για πολύ λίγες φιάλες, οπότε αν θέλετε να γευτείτε όσα γεύτηκα κι εγώ, προτείνω να σπεύσετε.

Διαβάστε ακόμα: Άκης Παπαδόπουλος: «Στόχος μας είναι τα κρασιά από τη Δράμα να γίνουν γνωστά διεθνώς»

TAGS :
Τέχνη Οίνου

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook