Όταν ήρθε η οικονομική κρίση στην Ελλάδα οι Έλληνες οινολόγοι στράφηκαν στις αγορές του εξωτερικού, αφήνοντας ανέγγιχτες τις τιμές στην εσωτερική αγορά (Philippe Mercier – Young Wine Taster).

Μπορούμε να δεχθούμε μια διαβάθμιση σε περισσότερο και λιγότερο φυσικά κρασιά ανάλογα με τις ανθρώπινες παρεμβάσεις στην παραγωγική τους διαδικασία. Φυσικά κρασιά, δηλαδή που να γίνονται από μόνα τους, δεν υπάρχουν. Εάν θεωρήσουμε ότι και ο άνθρωπος είναι μέρος της φύσης, που είναι, όλα τα κρασιά είναι φυσικά.

Αυθεντικά κρασιά είναι αυτά με τις λιγότερες παρεμβάσεις, τόσο στο αμπέλι όσο και στο οινοποιείο, δηλαδή τα όσο το δυνατόν πιο φυσικά γίνεται. Από τα φυτοφάρμακα στην καλλιέργεια μέχρι το τελικό φιλτράρισμα.

Η περίοδος της ρεαλιστικής απεικόνισης στη ζωγραφική τέλειωσε με την έλευση της τελειότητας της φωτογραφίας. Το ίδιο τελειώνει και η περίοδος των άψογα τεχνολογικών κρασιών για να αρχίσει αυτή των επιμελώς – ατημέλητων.

Κάποτε είχαμε τους μικρούς οινοποιούς. Τώρα έχουμε τα μικρά οινοποιεία ως βαλβίδα λειτουργίας.

Το κρασί ιστορικά αναπτύχθηκε με μια αυθόρμητη συναντίληψη ομοιομορφίας δημιουργώντας ζώνες. Το ελληνικό παράδοξο της κατακερματισμένης φύτευση στην περιόδου «άνθισης» του ελληνικού κρασιού έδωσε δυναμισμό και πρόσκαιρα οφέλη αλλά μακροπρόθεσμα θα στερεί την ποσοτική μεταβλητή, απαραίτητη για τη δυνατότητα χάραξης οποιασδήποτε κοινής στρατηγικής.

Η διαφορά μεταξύ ενός τυπικού και ενός τυποποιημένου κρασιού είναι ότι το πρώτο βρίσκεται μέσα σε κάποια ευρύτερα όρια που ανταποκρίνονται σε μια περιοχή ή ποικιλία ενώ το δεύτερο είναι σταθερά ίδιο με τον εαυτό του.

Κάποτε είχαμε τους μικρούς οινοποιούς. Τώρα έχουμε τα μικρά οινοποιεία ως βαλβίδα λειτουργίας εισόδου και εξόδου με κριτήριο το μέγεθος.

Στη δυνητική σχέση καταναλωτή και κρασιού η αλκοόλη, ως ενδιάμεσος απαραίτητος κρίκος και απόλαυσης, αόρατα κρυμμένη μέσα στο περιεχόμενο του κρασιού, απειλεί διαρκώς να κυριαρχήσει και να διασπάσει αυτήν την ενότητα μετατρέποντας το κρασί σε μέθη.

Όσοι αγαπούν πραγματικά το κρασί, το αντιμετωπίζουν αδιαίρετα.

Η δομή ενός κρασιού είναι ένα σύστημα μετατροπής που περιλαμβάνει νόμους (ολότητα, μετατροπή και αυτορρύθμιση ) σε αντίθεση με τις ιδιότητες όλων των επί μέρους στοιχείων όπως άρωμα και γεύση (ολότητα), το οποίο διατηρείται και εμπλουτίζεται από την παλαίωση (μετατροπές), χωρίς αυτές να βγαίνουν έξω από τα όρια της (αυτορρύθμιση) ή να επικαλούνται εξωτερικά στοιχεία όπως το σχήμα του ποτηριού.

Αν και οι γευσιγνωσίες συνήθως δεν παράγουν όμοια κείμενα και ταυτόσημες βαθμολογίες, μπορεί κάτω από προϋποθέσεις να υπάρχουν μικρές διαφορές μεταξύ κατάλληλα εκπαιδευμένων δοκιμαστών και τα αποτελέσματα να είναι στατιστικά σημαντικά και επιστημονικά αποδεκτά.

Επειδή η επιθυμία και η απόλαυση θεμελιώνεται στο επίπεδο της ομιλίας του Άλλου, η φήμη ενός κρασιού είναι πολύ πιο σημαντική από το περιεχόμενό του.

Όσοι αγαπούν πραγματικά το κρασί, το αντιμετωπίζουν αδιαίρετα.

Ο μεγάλος αριθμός κρασιών σε συνδυασμό με την πολύ μικρή διάρκεια ζωής τους είναι σωτήριος για την επιβίωση των οινοποιείων. Αντίθετα με ότι πιστεύεται γενικά, μειώνει τα κενά διαστήματα στην φάση παρακμής των κρασιών. Για το λόγο αυτό, πολύ σωστά οι Έλληνες οινοποιοί, έστω και ενστικτωδώς, κυκλοφορούν διαρκώς νέα κρασιά.

Στην περίοδο της καραντίνας το κρασί έχασε προσωρινά τη χρησιμότητά του ως μεσολαβητής της κοινωνικής επικοινωνίας.

Όταν ήρθε η οικονομική κρίση στην Ελλάδα στράφηκαν στις αγορές του εξωτερικού, αφήνοντας ανέγγιχτες τις τιμές στην εσωτερική αγορά. Τώρα με την πανδημία άρχισαν να ξαναβλέπουν την εσωτερική αγορά. Κάποτε θα πρέπει να στραφούν και στον Έλληνα καταναλωτή επανεξετάζοντας την εφοδιαστική αλυσίδα και το θέμα της τιμολόγησης.

Στην περίοδο της καραντίνας το κρασί έχασε προσωρινά τη χρησιμότητά του ως μεσολαβητής της κοινωνικής επικοινωνίας και κατρακύλησε σε πωλήσεις. Το μεγάλο όμως αυτό κοινωνικό «πείραμα» απέδειξε ότι ως προϊόν ξεπερνά τον πυρήνα της ύπαρξης του, την αλκοόλη.

Πριν τον κορωνοϊό οι εκθέσεις κρασιών πολλαπλασιαζόντουσαν σε τέτοιο βαθμό που όλα τα εμφιαλωμένα θα έφτανε να καταναλώνονται σε αυτές.

 

Διαβάστε ακόμα: Η τρέλα της μέθης.

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top