Aristide: δείπνο στα αστέρια της Σύρου

Για φαγητό και ποτό στο Aristide.

Στα Βαπόρια, πάνω από την παραλία Αστέρια. Κάθε φορά που φέρνω στον νου μου αυτή τη γειτονιά, το σώμα μου δονείται. Δεν υπάρχει πιο αγαπημένο μέρος στον κόσμο. Την ίδια δόνηση αισθάνομαι όταν από το καράβι βλέπω τη Σύρα και η συγκεκριμένη κόστα είναι η πρώτη που βλέπω. Σε λίγο, το καράβι θα στρίψει και μπαίνοντας στο λιμάνι, σαν ολόγραμμα θα φωτιστούν οι δυο πόλοι του νησιού. Η Ανάσταση και ο Σαν Τζώρτζης καρφιτσωμένος πάνω από την Άνω Σύρο. Δυο κόσμοι, δυο σύμπαντα, δυο κορυφές.

Μid century έπιπλα, μαρμάρινες σκάλες, ξύλινες κουπαστές, μεγάλοι κίονες, χρώματα που δένουν αρμονικά, ψηλά ταβάνια. Αυτό είναι το Αristide.

Είναι Σάββατο βράδυ, αφήνω τη Μία και τον Άρη στο Aristide Hotel και πηγαίνω να παρκάρω το αυτοκίνητο. Μόλις μπαίνω μέσα, ένας νέος κόσμος ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μου: τα mid century έπιπλα, οι μαρμάρινες σκάλες, οι ξύλινες κουπαστές και οι μεγάλοι κίονες, τα χρώματα που δένουν αρμονικά, τα ψηλά ταβάνια, η τέχνη.

Η τέχνη αποτελεί κινητήριο μοχλό του Aristide, υπάρχει μάλιστα κι εργαστήριο και πρόγραμμα residency για καλλιτέχνες. «Αναζητούσαν έναν κατάλληλο χώρο για να στεγάσουν την αυξανόμενη συλλογή σύγχρονης τέχνης τους όταν έπεσαν στην εγκαταλειμμένη πρώην εφορία», γράφει το Conde Nast Traveller για τις ιδιοκτήτριες Oana Aristide και την αδερφή της Jasmin. Και κάπως έτσι ξεκινά η ιστορία του ξενοδοχείου, που πήρε το επίθετό τους: Αριστίντε.

Θαλασσινές γεύσεις με θέα τη θάλασσα.

Καθώς φτάνω στην ταράτσα, το φεγγάρι με υποδέχεται μαζί με τον ευγενικό Κωνσταντίνο και ξεκινά το παιχνίδι του ονόματος: είναι ιταλικό; Είναι Αρίστιντε; Έχει το όνομα του γιου μας; Μια ευειδής κυρία με το σκυλάκι της μας εξηγεί πού τονίζεται.

Ήταν η σεμνή Οάνα, όπως μάθαμε αργότερα. Οι αναπαυτικές πολυθρόνες Honoré Croisette, η θέα που σου κόβει την ανάσα, η αίσθηση ότι βρίσκεσαι στην καρδιά του Αιγαίου αλλά και στην καρδιά της πόλης που φλέγεται από τουρισμό αλλά είναι σαν να είσαι αλλού, σε καλωσορίζουν.

Ηρεμα χρώματα ενός καλοκαιριού που δεν τελειώνει.

Σου παίρνουν την αμηχανία, σε χαλαρώνουν, θα περάσουμε φανταστικά. «Για το μενού, ο σεφ Πέτρος Μπραϊκίδης, προτείνει την Παραλία του Φοίβου Παπαστρατή» από το Λιλάντιο της Εύβοιας. Σωστή επιλογή, μας ταίριαξε σε κάθε στάδιο αυτού του ολοκληρωμένου δείπνου.

Μας καλωσόρισαν με ένα carpaccio με γαρίδα Κοιλάδας, αγιολί λεμόνι και ταρτάρ ντομάτας κι ένα σεβίτσε με καραβίδα με γαλλικό χαβιάρι και μερικές σταγόνες σάλτσας καυτερής. Το φρέσκα προζυμένια ψωμάκια 24ωρης ωρίμανσης και το φανταστικό βούτυρο ενθουσιάζει τον Άρη που χαζεύει τα καράβια και, μεταξύ μας, καμαρώνει, που έστω και τονισμένο σε άλλη συλλαβή, βρίσκεται σε ένα ξενοδοχείο με το όνομά του.

Το μενού είναι έμπνευση του σεφ Πέτρου Μπραϊκίδη,

Φάβα Σχοινούσας με πίκλα κρεμμυδιού και κάπαρη, παντζάρι με πικάντικο χούμους και ριζότο μελιτζάνας αποτελούν μερικά μόνο από τα vegeterian πιάτα ενώ στα κυρίως ένας τόνος ψητός που ακόμη τον ορέγομαι και ζυμαρικά και frutti di mare.

Στο επιδόρπιο ήρθε και ο Πέτρος για να γνωριστούμε. Μιλήσαμε για τα παιδιά του, τις βόλτες του στον κόσμο και το πώς βρέθηκε εδώ, στη Σύρο, να μαγειρεύει στην πιο ωραία ταράτσα του Αιγαίου με υλικά ντόπια και οργανικά (από τη Σύρο ή άλλα νησιά των Κυκλάδων) κι αγάπη πολλή.

Ένα κοκτέιλ για πριν από το φαγητό είναι πάντα χρήσιμο.

Για τα εβδομαδιαία πικνίκ που διοργανώνει για τους πελάτες του ξενοδοχείου κι όχι μόνο: μια farm to table γιορτή με πολύ και πολύ καλό κρασί σ΄ένα νεοκλασικό της Σύρου στα Χρούσσα. Εκεί καθίζει άγνωστους και μεγάλες παρέες και με τα δυο του ταλέντα, τη μαγειρική και την εξομολογητική αίσθηση της οικειότητας που δημιουργεί, προσφέρει στους συνδαιτυμόνες μια αξιομνημόνευτη γαστρονομική εμπειρία.

Είναι μια μαγική βραδιά. Η θέα είναι 270 μοίρες. Μπορείς να δεις ένα ιστιοφόρα να στρίβει στα Κύματα και να ανοίγεται προς τα ανατολικά. Η αναπαυτική πολυθρόνα έγινε κρεβατάκι για τον Άρη που δεν πρόλαβε να δοκιμάσει το ψητό cheesecake. Ετοιμαζόμαστε να φύγουμε. Ο Πέτρος μας βοηθάει και κατεβάζει αγκαλιά τον Άρη τη μεγάλη μαρμάρινη σκάλα.

Το τραπέζι είναι ήδη κατάφορτο.

Μας αποχαιρετά και μέχρι να φέρω το αυτοκίνητο, περπατώ σε τούτη τη γαλήνια γειτονιά. Ακούω μόνο τα βήματά μου, χαζεύω τα νησιά απέναντι, την Τήνο και τη Μύκονο και τη θάλασσα που φωτίζεται από το φεγγάρι. Σκέφτομαι ότι η τύχη μας, ως κάτοικοι αυτής της χώρας, είναι μεγάλη. Μεγάλα κρασιά, μεγάλες ταράτσες και μεγάλα δείπνα μπορείς να βρεις παντού.

Μια μεγάλη αγκαλιά για το παιδί σου όταν η γυναίκα σου φοράει τακούνια κι εσύ βασανίζεσαι με τη μέση σου, δεν βρίσκεις εύκολα, σε όσους οδηγούς Michelin κι αν συμπεριλαμβάνεσαι, όσα επιδραστικά περιοδικά design κι ευ ζην κι αν έχουν γράψει για το ξενοδοχείο.

Διαβάστε ακόμα: Parostià, νόστιμη Πάρος, με εσάνς γαλλικής ριβιέρας.

TAGS :
εστιατόριο Σύρος

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook