la-vigne-et-le-vin

Jean Dupas, «Το Αμπέλι και το Κρασί», ντεκόρ για το περίπτερο του Μπορντώ, 1925.

Η κατανόηση της χρήση του θειώδη ανυδρίτη και αργότερα, μόλις στον προηγούμενο αιώνα, η ψύξη κατά τη διάρκεια της ζύμωσης, ισχυροποίησε τα αρώματα που πριν ήταν δυσδιάκριτα και στόλισε με αυτά τα κρασιά, μετατοπίζοντας το ενδιαφέρον από τη γεύση στο άρωμα. Έτσι φτάνουμε στο κρασί της Art Nouveau, με εντόνους και περίπλοκους διακοσμητικούς (αρωματικούς) χαρακτήρες, ώστε όλοι σήμερα να μιλάμε για άρωμα, ξεχνώντας το σώμα.

Πριν από την εμφάνιση των κρασιών του Νέου Κόσμου, που θα δούμε αμέσως στη συνέχεια, τα κρασιά φροντίζουν να απαλλαγούν από τα περιττά. Η οινοποίηση αποφεύγει την υπερβολή στην παραγωγή τεχνολογικών αρωμάτων με ακραία απολάσπωση και ψύξη, και προσθήκη ζυμών, προσπαθώντας να αναδείξει τα ποικιλιακά χαρίσματα. Είναι η περίοδος του Bauhaus που τονίζει την απλότητα.

Η παρεμβολή των κρασιών μπαρόκ του Νέου Κόσμου χρονικά μετά την αρ νουβό δεν αποτελεί χρονικό ανακόλουθο, αφού αναφέρεται σε διαφορετική γεωγραφική ενότητα.

Στο σημείο αυτό έρχονται τα κρασιά του Νέου Κόσμου, πλούσια σε αλκοόλη, για να αναβιώσουν το μπαρόκ. Είναι τα κρασιά που εμφανίζονται μέσα από μια νέα ανάγνωση της υπερωρίμανσης και της πληθωρικότητας. Είχαμε έτσι μια υποχώρηση σε πολιτιστικό επίπεδο, αλλά μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για το «νέο κόσμο» που περνά με καθυστέρηση μερικών εκατονταετιών μέσα από τα καλλιτεχνικά κίνημα της Ευρώπης.

Έτσι η παρεμβολή των κρασιών μπαρόκ χρονικά μετά την αρ νουβό δεν αποτελεί χρονικό ανακόλουθο, αφού αναφέρεται σε διαφορετική γεωγραφική ενότητα, η οποία στην Ευρώπη πέρασε πολύ πιο νωρίς. Επίσης ας μην ξεχνάμε ότι το κρασί τις ΗΠΑ πέρασε μια σύντομη περίοδο καθολικής απαγόρευσής του.

Η Art Déco του οίνου είναι τα σημερινά κρασιά του Παλιού αλλά και του Νέου Κόσμου, τα οποία σταδιακά ανακαλύπτουν ξανά τη λεπτότητα στην ποιότητα των χαρακτήρων. Πρόκειται για κρασιά που διακρίνονται για τη γευστική συμπύκνωση και όχι για το τεχνολογικό άρωμα, καθώς απαλλάσσονται από τα περιττά αρωματικά στολίδια για να κρατήσουν την ουσία που είναι η συμπύκνωση.

Τα βιοδυναμικά κρασιά είναι τα κρασιά που προσφεύγουν στις κοσμικές δυνάμεις και αντιστοιχούν στον υπερρεαλισμό, προσθέτοντας στοιχεία κυριολεκτικά πέρα από την πραγματικότητα, αφού σε αυτά προσθέτουν κοσμική ενέργεια, αποποιούμενα για χάρη της τη γεύση και το άρωμα ως κύριο χαρακτηριστικό τους, ενώ τα φυσικά κρασιά μάς γυρίζουν ολοταχώς στα αρχαιοελληνικά πρότυπα, για να ολοκληρώσουν τον κύκλο της ιστορίας.

 

Διαβάστε ακόμα: Αργύρης Τσακίρης – Από τα βυζαντινά κρασιά στα μπαρόκ

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top