To Beaujolais Nouveau τoυ Duboeuf μπορούμε να το βρούμε στα καταστήματα Cellier (φωτογραφία: wein.de).

Υπάρχει μια σκηνή στο How I met your mother όπου η Καναδή Robin προσπαθεί να πάρει αμερικάνικη υπηκοότητα και της λένε οι φίλοι της πως “αν δεν έχεις βάλει τα κλάματα μέσα στο μετρό, χωρίς να σε νοιάζει ποιος κοιτάει, δεν έχεις γίνει πραγματικά νεοϋορκέζα”.

Έχοντας πάρει το ανάλογο βάπτισμα του πυρός σήμερα, σε ένα βαγόνι της γραμμής District, έχω γυρίσει σπίτι σε άθλια κατάσταση και έχω πιάσει το laptop πίνοντας Earl Grey (Λονδρέζα ως το κόκκαλο). Κοιτάζω την άδεια σελίδα και δε μου έρχεται τίποτα. Ξαφνικά αρχίζει να παίζει στο κεφάλι μου “δεν υπάρχει γυρισμός μετά από σένα, ούτε επόμενος σταθμός, εδώ είναι το τέρμα” χωρίς ιδιαίτερο λόγο και λίγο πριν την κατρακύλα ψάχνω να δω τη μέρα είναι σήμερα. 7 Νοεμβρίου… καλέ έρχεται το Beaujolais Nouveau σε 10 μέρες (συνειρμοί που μόνο στο δίκο μου περίπλοκο κεφάλι θα μπορούσαν να συμβούν).

Συγχωρέστε μου τη “δραματική” εισαγωγή αλλά όταν είσαι μακριά όλα φαντάζουν μεγάλα και οι δικοί σου άνθρωποι και οι μικρές λεπτομέρειες τους μοιάζουν σωσίβια, σε μια θάλασσα που, δυστυχώς, δεν είναι φτιαγμένη από Beaujolais.

Η τρίτη Πέμπτη του Νοεμβρίου έχει καθιερωθεί, από 1985, ώς η μέρα που κυκλοφορεί το Beaujolais Nouveau παγκοσμίως.

Κι ενώ το Beaujolais Nouveau δεν είναι ακριβώς του γούστου μου, θυμάμαι πως αυτό το τσιχλοφουσκέ κόκκινο άρεσε πολύ στη μαμά μου και στο Ματινάκι και τι ωραία που τα πίναμε και τα σχετικά. Παράλληλα η μέρα του Beaujolais είναι αφορμή για γιορτή και μεταξύ μας, αυτό είναι κάτι που το έχουμε όλοι ανάγκη. Αφήστε λοιπόν τους σνομπισμούς και τα μίζερα και πάμε να βουτήξουμε στη θάλασσα του Beaujolais Nouveau.

Η διάσημη φράση “Le Beaujolais Nouveau est arrivée!” εμφανίζεται σε πολλά μαγαζιά στη Γαλλία (φωτογραφία: Reuters).

Η τρίτη Πέμπτη του Νοεμβρίου έχει καθιερωθεί, από 1985, ώς η μέρα που κυκλοφορεί το Beaujolais Nouveau παγκοσμίως και είναι μέρα που γιορτάζεται παντού, με τον ίδιο ζήλο. Από τα μικρά bistrot του Παρισιού, μέχρι τα Wine bars της Αθήνας και την Αμερική όλοι πίνουν (ή τρολάρουν όσους πίνουν) Beaujolais Nouveau. Πως ξεκίνησε όμως όλο αυτό; Έχω να σας πω πως πρόκειται μάλλον για το πιο επιτυχημένο μαρκετινίστικο τρικ στο χώρο του κρασιού.

Γύρω στο 1950 οι διάφοροι διανομείς κρασιού διαγωνίζονταν ποιος θα πάει πρώτος το πρώτο κρασί της χρονιάς, από το Beaujolais, στο Παρίσι. Ο Duboeuf, μεγάλος και τρανός οινοποιός και negociant, τόσο στο Beaujolais όσο και στη Βουργουνδία, είπε να κάνει στο παιχνίδι level up, διαφημίζοντας την άφιξη του Beaujolais, με τη διάσημη φράση “Le Beaujolais Nouveau est arrivée!”.

To Beaujolais ήταν το μόνο κρασί που εξαγόταν με αεροπλάνο (πανάκριβο σπορ) για να φτάσει στην Ιαπωνία στην ώρα του.

Το όλο εγχείρημα τράβηξε τα φώτα και έτσι κάθε χρονιά είχε και μεγαλύτερη επιτυχία, μέχρι που καθιερώθηκε και επίσημα η γιορτή του πρώτου κρασιού της χρονιάς. Από την άλλη, όλοι έψαχναν ευκαιρία για χαλάρωση και ξεφάντωμα μετά τον τρύγο, οπότε όλο αυτό ενίσχυσε πολύ τη φάση του Beaujolais. Κάποιοι άλλοι, πιο πονηροί, λένε πως το Beaujolais ήταν στη σκιά της μεγάλης Βουργουνδίας και δεν υπήρχε κανένας τρόπος να συναγωνιστεί τα κρασιά της.

Το μόνο τους μειονέκτημα ήταν πως ήθελαν χρόνο να ωριμάσουν. Αυτό τον χρόνο είπαν να εκμεταλλευτούν οι παραγωγοί του Beaujolais και τσουπ σκάει το φρεσκότατο κοκκινέλι, μόλις 3-4 μήνες από τον τρύγο. Η εμπορική επιτυχία του Beaujolais ήταν τεράστια. Τόσο πολύ που ήταν το μόνο κρασί που εξαγόταν με αεροπλάνο (πανάκριβο σπορ) για να φτάσει στην Ιαπωνία στην ώρα του, που ήταν και είναι μια μεγάλη αγορά για αυτό το ζουμπυρλούδικο κόκκινο.

Η εμπορική επιτυχία του Beaujolais ήταν εξαρχής τεράστια. Του Beaujolais του Georges Duboeuf το βρίσκουμε στα καταστήματα Cellier.

Άλλος ένας λόγος που το Beaujolais Nouveau είχε επιτυχία ήταν γιατί ήταν ευκολόπιοτο και δε χρειαζόταν ιδιαίτερη ανάλυση ή γνώση ή συζήτηση (glou glou wines τα λένε αυτά οι Γάλλοι). Τα τελευταία χρόνια ωστόσο η δημοφιλία του έχει πέσει αφενός, γιατί γεμίσαμε wine snobs και αφετέρου, γιατί τα γούστα και οι εποχές αλλάζουν.

Το μυστικό στη γεύση και τα αρώματα του Beaujolais Nouveau είναι στη μέθοδο οινοποίησης.

Αφού σας είπα λίγα λόγια για την ιστορία ας πάμε στο “ζουμί”. Το Beaujolais Nouveau κατάγεται από το Beaujolais και φτιάχνεται από την ποικιλία Gamay (προφέρεται γκαμέ και όχι γκαμάι, για να σας προλάβω). Το σταφύλι από μόνο του θυμίζει λίγο ένα πολύ πιο λιτό και ελαφρύ Pinot, με τη λογική πως δεν έχει πολύ χρώμα, έχει τονισμένη οξύτητα, μέτριες (-) τανίνες και αρώματα κόκκινων φρούτων.

Το μυστικό όμως στη γεύση και τα αρώματα του Beaujolais Nouveau είναι στη μέθοδο οινοποίησης. Η μέθοδος που χρησιμοποιείται για το Beaujolais Nouveau λέγεται macération carbonique και επί της ουσίας πρόκειται για μια αναερόβια ζύμωση, που ξεκινά απουσία οξύγονου και μέσα στη ρώγα του σταφυλιού. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την παραγωγή αρωμάτων τσιχλόφουσκας, μπανάνας και κανέλας στο κρασί και φυσικά την πολύ ελαφριά εξαγωγή χρώματος και τανινών.

Έτσι προκύπτει ένα ζουμερό και έξτρα φρουτώδες κόκκινο κρασί, με μαλακές τανίνες (ίσως λίγο πράσινες) και δροσιστική οξύτητα, που μπορεί κανείς να απολαύσει ελαφρώς δροσερό και σκέτο. Από την άλλη μεριά, μπορεί να χωρέσει σε πολλά διαφορετικά μενού και πιάτα με μεγάλη μαεστρία.

Tου πάνε οι σαλάτες που να έχουν κόκκινα φρούτα όπως μια burrata με ρόκα και φράουλες, ωμά ορεκτικά όπως carpaccio και tartare, πιατέλες με αλλαντικά, πατέ και γαλοπούλα ψητή  στο φούρνο.

Ιδανικά του πάνε οι σαλάτες που να έχουν κόκκινα φρούτα όπως μια burrata με ρόκα και φράουλες, ωμά ορεκτικά όπως carpaccio και tartare, πιατέλες με αλλαντικά, πατέ, γαλοπούλα ψητή  στο φούρνο, tataki τόνου και φυσικά sushi ή κάποιο poke bowl. Στην Ελλάδα έρχονται μπόλικα οπότε μπορείτε να αναζητήσετε στις αγαπημένες σας κάβες τα Beaujolais Nouveau των Duboeuf, Drouhin, Louis Jadot, και Albert Bichot.

Αν δεν σας αρέσει το Nouveau, γιορτάστε την ημέρα με ένα Beujolais Villages, όπως το Morgon.

Από τα όλα τα παραπάνω καταλαβαίνετε πως το Beaujolais Nouveau είναι το κρασί του μοιράσματος, της χαράς και της γιορτής, ακόμα και αν δε δρέπει δάφνες με την πολυπλοκότητά του. Και ναι το καταλαβαίνω αν δε σας αρέσει, το είπα και στην αρχή πως ούτε εγώ το προτιμώ. Μπορείτε όμως πάντα να γιορτάσετε αυτή τη μέρα με κάποιο Beaujolais Villages (υπάρχει και σε nouveau εκδοχή) ή ένα Cru όπως το Morgon, το Moulin-a-vent, το Fleurie ή το Chenas. Κοινώς μπείτε λίγο στο κλίμα, μην είστε μίζεροι και πιστέψτε με, θα το απολαύσετε!

 

 

Διαβάστε ακόμα: Παλαίωση, ποτήρι, τιμή. Η Wine Vixen σπάει οινικά κλισέ.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top