null-25 copy

Τούτο το σκεύασμα του Σατανά είναι φτιαγμένο από τη μείξη 27 βοτάνων και μπαχαρικών από τις 4 γωνιές του κόσμου. Ωστόσο, η συνταγή εξακολουθεί ως τις μέρες μας να παραμένει μυστική.

Γύρω στο 1510, σ’ ένα μοναστήρι Βενεδικτίνων στο Fécamp της Νορμανδίας, ένας μοναχός ονόματι Dom Bernardo Vincelli επιδίδεται σε αλχημείες, αναμειγνύοντας φυτά της περιοχής και εξωτικά μπαχάρια. Αποτέλεσμα ένα θεόσταλτο ελιξήριο. Ο Μπερνάρντο είναι γέννημα θρέμμα Βενετσιάνος και γι’ αυτόν τα μπαχάρια δεν έχουν μυστικά. Παιδί ακόμα έπαιζε στις αποβάθρες της γενέτειράς του, ρουφώντας τα αρώματα που ανέδυαν τα αμπάρια των καραβιών που ερχόντουσαν απ’ την Ανατολή, φορτωμένα μοσχοκάρυδο, ζιγγίβερη (πιπερόριζα, τζίντζερ), καννέλα ή καρδάμωμο.

Επί τρεις αιώνες, οι μοναχοί μαστορεύουν ζαλισμένοι το ελιξήριο του αδελφού τους που κάνει θραύση, ώσπου η ρετσέτα χάνεται με τη Γαλλική Επανάσταση. Μέχρι την ημέρα που ένας έμπορος κρασιών και συλλέκτης έργων τέχνης θα την ξαναβρεί τυχαία μέσα σε μια σολομονική που ανήκε στο κατεστραμμένο αββαείο.

Είμαστε στο 1863 και ο Alexandre Legrand, με τη βοήθεια ενός φαρμακοποιού, όχι μόνο καταφέρνει να ανασυστήσει και να εξελίξει το μείγμα που δυναμώνει τους «μη έχοντες καλήν υγεία», αλλά στήνει και ολόκληρο εργοστάσιο-παλάτι, το οποίο παράγει πλέον όχι ένα πικρό γιατρικό αλλά ένα πολυτελές ηδύποτο που το ονομάζει «Bénédictine». Το παραληρηματικό κτίσμα είναι έργο του Camille Albert και το στιλ του ένα πάντρεμα γοτθικής, αναγεννησιακής και art-nouveau (!) αρχιτεκτονικής.

Ο Μεγαλέξανδρος του μάρκετινγκ

O Alexandre Legrand, o οποίος άλλαξε το επώνυμό του σε Le Grand, ώστε να εμφανίζεται ως απόγονος του Μεγαλέξανδρου, είναι ο ιδιοφυής επινοητής του σύγχρονου μάρκετινγκ. Ένας οραματιστής, νεωτεριστής και ένας απίθανος «storyteller».

Καταρχάς σκηνοθέτησε αρχιτεκτονικά το ποτοποιείο, το οποίο δεν περιλαμβάνει απλώς το διυλιστήριο και μια αίθουσα γευσιγνωσίας. Αυτό το κάνουν όλοι οι οίκοι σαμπάνιας ή κονιάκ, ακόμα και τα ελληνικά οινοποιεία. Αλλά το μετατρέπει, ήδη από το 1888, σε επισκέψιμο μουσείο που φέρνει ολίγον σε Disneyland. Στο οποίο περιλαμβάνεται ολόκληρη πινακοθήκη μεσαιωνικής τέχνης, και σήμερα ακόμα και μοντέρνας. Επιπλέον, είναι στημένο ώστε να λειτουργεί προπαγανδιστικά. Ο επισκέπτης, λόγου χάρη, μπορεί να δει ένα vitrail που απαθανατίζει την υποδοχή του Φραγκίσκου Α’ από τους μοναχούς του αββαείου. Το συμβάν δεν έλαβε ποτέ χώρα, αλλά χρησιμεύει στη «νομιμοποίηση» του τοπικού μύθου ότι ο βασιλιάς ήταν μέγας λάτρης του εν λόγω λικέρ. Αυτό, όμως, είναι το λιγότερο.

O Le Grand χώνει χοντρά λεφτά στη ρεκλάμα. Απίθανα πράγματα για την εποχή: αφίσες, λιθογραφίες και καρτ-ποστάλ· βεντάλιες για τις κυρίες, κατάλογοι εστιατορίων, σπιρτόκουτα· τασάκια και… μελανοδοχεία κρυμμένα στη φιάλη.

Ο τύπος, θέλοντας να διασφαλίσει ότι ο καταναλωτής θα πάρει στα χέρια του ένα αυθεντικό προϊόν ποιότητας, κατοχυρώνει το brand name, ώστε να προστατεύσει τόσο το χαρακτηριστικό σχήμα της φιάλης από τις αντιγραφές όσο και την επωνυμία. H επιτυχία είναι τόσο μεγάλη ώστε ήδη από τα τέλη του 19ου αι. όχι μόνο δημιουργούνται δίκτυα διανομής σε Μ. Βρετανία, ΗΠΑ, Ρωσία και Πρωσία, αλλά και καταγράφονται τουλάχιστον 500 μαϊμούδες του προϊόντος (εκτίθενται κι αυτές στο μουσείο)!

38825062 copy

O Le Grand σκηνοθέτησε αρχιτεκτονικά το ποτοποιείο, το οποίο δεν περιλαμβάνει απλώς το διυλιστήριο και μια αίθουσα γευσιγνωσίας. Αλλά το μετατρέπει, ήδη από το 1888, σε επισκέψιμο μουσείο που φέρνει σε Disneyland.

Ωστόσο, εκείνος δεν επαναπαύεται στις δάφνες του. Για να περάσει το προϊόν του ακόμα περισσότερο στη συνείδηση του κοινού, χώνει χοντρά λεφτά στη ρεκλάμα. Απίθανα πράγματα για την εποχή: αφίσες, λιθογραφίες και καρτ-ποστάλ· βεντάλιες για τις κυρίες, κατάλογοι εστιατορίων, σπιρτόκουτα· τασάκια και… μελανοδοχεία κρυμμένα στη φιάλη.

Και δεν φτάνει αυτό. Παίρνει την άδεια από τον Πάπα αυτοπροσώπως να χρησιμοποιεί το όνομα, τα εμβλήματα του αββαείου, ακόμα και το sigle του: D.O.M. (Deo Optimo Maximo – Ύμνος στο Θεό, Πολύ Καλό, Πολύ Μεγάλο). Έτσι, στην Ασία, όπου το όνομα «Βενεδικτίνη» είναι δύσκολο να προφερθεί, το προϊόν είναι γνωστό με τ’ αρχικά αυτά. Αργότερα, η θρησκευτική θεματική στην επικοινωνία θα πάρει πόδι και στη θέση της θα κάνει την εμφάνισή της μια άλλη παραδοσιακή αξία των προϊόντων πολυτελείας: το ευ ζην à la française.

Συστάσεις

Αλλά από τι είναι φτιαγμένο τούτο το σκεύασμα του Σατανά; Από μια σοφή μείξη 27 βοτάνων και μπαχαρικών που προέρχονται από τις 4 γωνιές του κόσμου. Ξέρουμε ότι περιέχει μελισσοβότανο, αγγελική, ύσσωπο και κούμαρο. Άλλοι ορκίζονται ότι αναγνωρίζουν μέσα του σαφράν, αρνόγλωσσο, σμύρνα, κανέλλα, θυμάρι. Μυστήριο… Η συνταγή εξακολουθεί ως τις μέρες μας να παραμένει μυστική. Στην παρασκευή προστίθενται ακόμα βανίλια, φλοίδες λεμονιού εμποτισμένες σε οινόπνευμα και λικέρ μελιού ακακίας (για το χρώμα).

Στις ΗΠΑ παρατηρείται μια στροφή από barmen και πότες στα κλασικά ηδύποτα. Πρώτη και καλύτερη η Βενεδικτίνη. Όπως πολύ αμερικάνικα το θέτει ο Damon Dyer: «Δεν θέλω το φυστικοβούτυρο κι η μαρμελάδα μου να βρίσκονται στο ίδιο βάζο».

Η διύλιση λαμβάνει χώρα σε χάλκινους άμβυκες και η παλαίωση σε δρύινα βαρέλια. Μια διαδικασία που κρατάει 2 χρόνια, ώστε να δώσει ένα πολύπλοκο και ευγενές αλκοόλ 43ο με απολύτως μοναδικό άρωμα, το οποίο χαρακτηρίζουν δροσερές νότες που εξισσοροπούνται από μια μελένια γλύκα.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Ο Damon Dyer είναι ο bartender που κέρδισε το διαγωνισμό για τον εορτασμό των 500ών γενεθλίων της Βενεδικτίνης. Το βραβευμένο κοκτέιλ του φέρει το μεγαλοπρεπές όνομα «Monte Cassino».

Το came-back

Το μοναδικό αυτό ποτό, το οποίο σήμερα έχει περάσει στα χέρια του Ομίλου Bacardi-Martini, γνώρισε μεγάλες πιένες στην Αμερική τη δεκαετία του 1930, όταν το Club 21 της Νέας Υόρκης επινόησε το κοκτέιλ B&B – ίσα μέρη από Βενεδικτίνη και μπράντι. Η πιο ξηρή του γεύση είχε τέτοια επιτυχία ώστε η οικογένεια Legrand έσπευσε να το εμφιαλώσει και να το κυκλοφορήσει με την ίδια επωνυμία. Το 1977 προχώρησε και στο λανσάρισμα του «Café Bénédictine», ένα μείγμα Βενεδικτίνης και λικέρ του καφέ.

Μπορεί το B&B να εξακολουθεί να πουλάει πολύ περισσότερο από το αυθεντικό λικέρ στις ΗΠΑ, και μάλιστα σε αναλογία 9 προς 1, αλλά παρατηρείται μια γενικότερη στροφή τόσο από τους barmen όσο και από τους πότες στα κλασικά οινοπνευματώδη και ηδύποτα. Σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει εδώ, εκεί καθετί παλιό γίνεται ξανά καινούργιο: από το αψέντι και το βερμούτ ως το Lillet και τη Chartreuse. Με πρώτη και καλύτερη τη Βενεδικτίνη. Όπως πολύ αμερικάνικα το θέτει ο Damon Dyer: «Δεν θέλω το φυστικοβούτυρο κι η μαρμελάδα μου να βρίσκονται στο ίδιο βάζο».

Ο Dyer είναι ο bartender του «New York’s Flatiron Lounge» και του «Louis 649» που κέρδισε το διαγωνισμό «Alchemist of our Age» που διοργάνωσε το περιοδικό Esquire στο Hearst Tower, για τον εορτασμό των 500ών γενεθλίων της Βενεδικτίνης. Το βραβευμένο κοκτέιλ του φέρει το μεγαλοπρεπές όνομα «Monte Cassino» και έχει ως εξής:

¾ Βενεδικτίνη
2/4 κίτρινη Chartreuse
¾ φρέσκος χυμός λεμονιού
¾ Rittenhouse Rye (ουίσκι από σίκαλη 50ο)

Τα βάζετε όλα σ’ ένα σέικερ με πάγο και τα χτυπάτε. Σουρώνετε σε μικρό ποτήρι του κοκτέιλ. Γαρνίρετε με μια φλοίδα λεμόνι, και σιγοτραγουδάτε είτε το «Summertime» είτε το «Αnd the livin’ is easy».

 

Διαβάστε ακόμα: Οι αδελφότητες του μεσκάλ.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top