Eίμαι βέβαιος ότι θυμάσαι την πρώτη φορά που το δοκίμασες. Η γνώριμη και οικεία γλυκόξινη αίσθηση της ντομάτας, έρχεται να δέσει με την αψάδα του αλκοόλ, και να ανοίξει μια νέα γευστική βεντάλια. Αλμυρό, γλυκό, πικάντικο, Bloody Mary. Είτε σου άρεσε είτε όχι, έχεις πλέον μυηθεί στα αλμυρά cocktails.
Αν και θεωρείται από τα πλέον κλασικά cocktails, με φανατικούς λάτρεις στο εξωτερικό, στην Ελλάδα ακόμη δεν έχει καταφέρει να κατακτήσει το ευρύ κοινό, παραμένοντας αφανής έρωτας λίγων εκλεκτών. Ένας έρωτας που διαρκεί γιατί φροντίζει να ανανεώνεται. Την τιμή αυτής της παρεξηγημένης κυρίας αποκαθιστούν, μακιγιάροντας την με τη δική τους προσωπική παλέτα, bartenders σε όλον τον κόσμο. Με σεβασμό προς την τέχνη τους, δε θα μπορούσα να μην αναφέρω τρεις από τις προσωπικές αγαπημένες μου παραλλαγές Bloody Mary στην Αθήνα.
To Hanako-san, στο Birdman
Το Hanako-san, η παραλλαγή του Birdman Athens, έρχεται σαν ωδή στο ουμάμι. Ένα πιο πηχτό cocktail, με έντονη τη γεύση της Worcestershire sauce και των καρυκευμάτων, χρησιμοποιεί τεκίλα και σάκε σαν αλκοολικές βάσεις για να εντείνει το ουμάμι και να συμπληρώσει το γήινο γευστικό προφίλ του cocktail. Μέσα στον χορό των εντάσεων, η ντομάτα καταφέρνει να είναι ακόμη ευδιάκριτη, σε μια συνταγή που αναδεικνύει κάθε της συστατικό, αλλά δημιουργεί κάτι ανώτερο από το άθροισμά τους.
To Bloody Baba, στο Baba Au Rum
Από μια τέτοια λίστα δε θα μπορούσε να λείπει και το Bloody Baba, που έχει παραμείνει στον κατάλογο του θρυλικού Baba Au Rum από το 2009. Στη συνταγή του, ο Θάνος Προυναρούς μετατρέπει το συχνά ιδιότροπο Bloody Mary στην πεμπτουσία του long drink. Δροσιστικό, ανάλαφρο, με καπνιστές νότες από το Mezcal και το καπνιστό αλάτι, τρεις αρωματισμένες βότκες με τσίλι λεμόνι και βασιλικό. Ιδανικό για απόγευμα, ένα εξαιρετικό, στρογγυλό γευστικό προφίλ, που κάθε γουλιά φέρνει αβίαστα την επόμενη.
To Bloody Duck, στο Black Duck
Τέλος, το Bloody Duck, του Black Duck, έρχεται με πιο επιθετική παλέτα. Πιο πικάντικο από τα άλλα δυο, αλλά συνολικά γλυκύτερο μιας και χρησιμοποιεί cordial εσπεριδοειδών και βολβούς, όπως μαύρο καρότο και παντζάρι στη μίξη, που πάντα φέρνουν μια ευχάριστη γήινη γλυκύτητα όπου χρησιμοποιούνται. Φαίνεται έντονα και η χρήση του βαλσάμικου με φράουλα, που συμπληρώνει με την απαραίτητη οξύτητα και δίνει αυτό το φρουτώδες προφίλ που χαρακτηρίζει τη συγκεκριμένη παραλλαγή. Μια εκδοχή που έρχεται με σφιχτή χειραψία να παρουσιάσει έναν πολύχρωμο χαρακτήρα.
Bonus track: Λίγη -πικάντικη- ιστορία
Αρχικά φτιαγμένο με δυο υλικά, βότκα και χυμό ντομάτας, σήμερα επικρατεί μια πιο σύνθετη εκδοχή που χρησιμοποιεί επιπλέον κάποιο συνδυασμό καρυκευμάτων και οξύτητας δημιουργώντας ένα πιο περίπλοκο γευστικό προφίλ για μια πιο ολοκληρωμένη εμπειρία.
Σαν κάθε γοητευτική κυρία, έχει πολλούς μνηστήρες απ’ τη γέννησή της. Στην επικρατέστερη εκδοχή, χρεώνεται στον Fernand “Pete” Petiot, τον Γάλλο bartender του θρυλικού Harry’s New York Bar στο Παρίσι αρχές της δεκαετίας του 1920, όταν οι ρώσοι εμιγκρέδες φέρνουν τη βότκα στη Πόλη του Φωτός. Διεκδικείται όμως και από τον George Jessel, έναν αμερικανό κωμικό που ισχυρίζεται πως δημιούργησε τη συνταγή το 1930 ως θεραπεία για το hangover του αλλά και από το “Bucket of Blood”, ένα μπαρ στο Σικάγο, που αναφέρεται ότι βάφτισε το cocktail, συνδυάζοντας το όνομά του, με τη Mary, τη γοητευτική σερβιτόρα που είχε εκείνη την περίοδο.
Μερίδιο της δόξας διεκδίκησαν πολλές δημοφιλείς παραλλαγές: το Bloody Maria, που αντικαθιστά τη βότκα με τεκίλα, το Red Snapper, που αντικαθιστά τη βότκα με τζιν, ή το Bloody Ceasar που χρησιμοποιεί Clamato αντί για χυμό ντομάτας, ένα μίγμα ντομάτας και ζωμού από οστρακοειδή για μια αρκετά πιο αλμυρή εκδοχή. Οι γνώστες που το υποδέχτηκαν με ενθουσιασμό, πολύ γρήγορα αρχίζουν να του προσδίδουν και άλλες ιδιότητες και οι διάσημοι απ’ αυτούς το συνδέουν με το όνομά τους.
Κανείς δε ξέρει αν ο Ernest Hemingway κρύβεται πίσω απ’ τη δημιουργία του ποτού, όταν ζήτησε από τον Petiot ένα κοκτέηλ με πολύ αλκοόλ, αλλά που να μη μυρίζει μετά για να μπορέσει να το κρύψει απ’ τη γυναίκα του, και σίγουρα υπάρχουν και πολλές άλλες θεραπείες για το hangover αλλά και τα δυο αυτά αφηγήματα έχουν πάρει μυθικές διαστάσεις στην ιστορία του ποτού.
Διαβάστε ακόμα: Το αγαπημένο Bloody Mary του αξέχαστου “δικού μας”, Γιώργου Κωνσταντινίδη.