Τα TOP πιάτα του χειμώνα: στο Giacomo για αυθεντική καρμπονάρα

Μαυλιστική Carbonara με καπνιστή, τραγανή πανσέτα, μπόλικη παρμεζάνα reggiano και ένα αυγό τόσο – όσο ποσέ. Με το ροζέ Τέχνη Αλυπίας από το Κτήμα Τέχνη Οίνου, δημιουργούν έναν εξαιρετικό συνδυασμό.

H ιταλική κουζίνα είναι μεν από τις πιο δημοφιλείς αλλά και ταυτόχρονα πιο «ταλαιπωρημένες» κουζίνες που μπορούμε να βρούμε στην Αθήνα. Και εξηγούμαι: υπάρχουν παρά πολλά μαγαζιά αφιερωμένα στην pasta, στην pizza και γενικά στις γευστικές προτιμήσεις των γειτόνων μας, που τα περισσότερα παρουσιάζουν μια κουζίνα «τύπου» ιταλική. Εμπορική, ανέμπνευστη. Μακριά από το αυθεντικό.

Τα αρώματα κόκκινων φρούτων (κεράσι, φραγκοστάφυλο) στην ώριμη, γλυκιά εκδοχή τους συνυπάρχουν διακριτικά στη μύτη αυτού του κρασιού.

Από την άλλη, για να μην είμαι και εντελώς κάθετος, υπάρχουν εστιατόρια που προσεγγίζουν την Ιταλική κουζίνα με σεβασμό και προσφέρουν ένα ενδιαφέρον αποτέλεσμα που έχει κάτι να πει. Σε αυτή την κατηγορία ανήκει και το Giacomo της Κηφισιάς, με τον μιλανέζικο αέρα.

Pasta – μάλιστα carbonara – και ροζέ κρασί; Ένας comfort συνδυασμός που πάντα σας βγάζει ασπροπρόσωπους.

Στο Giacomo για αυθεντική ιταλική κουζίνα.

Το Giacomo είναι, όντως, ένα ιταλικό εστιατόριο που εξελίσσεται και μεγαλώνει, χωρίς να χάνει τον προσανατολισμό του και την ποιότητα του. Και γι αυτό ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό η πάντα η κομψή και ακριβής κουζίνα του chef Θάνου Κουλτούκη, η οποία ισορροπεί μεταξύ της κλασικής, ρουστίκ πλευράς της ιταλικής κουζίνας και της μοντέρνας, πιο ραφινάτης προσέγγισης της.

Ο chef Θάνος Κουλτούκης ηγείται της κουζίνας του Giacomo.

Βρέθηκα στο ζεστό εστιατόριο πριν από μερικές μέρες μιας και η όρεξη μου τραβούσε pasta –μάλιστα carbonara!- και ροζέ κρασί: Ένας comfort συνδυασμός που πάντα με βγάζει ασπροπρόσωπο. Έτσι, ένα μεσημέρι Πέμπτης όπου ο ήλιος μπορεί να ήταν ψηλά αλλά η θερμοκρασία χαμηλά, ήμουν καθισμένος στην βαρύτιμη, ατμοσφαιρική σάλα του Giacomo.

H άκρως μιλανέζικη σάλα του Giacomo.

Μια σάλα που έχει ιταλική αρχοντιά και σε βάζει αμέσως στο κλίμα. Για αρχή ζήτησα την burrata με το πολύ νόστιμο, λεπτοκομμένο prosciutto από την Πάρμα καθώς και vitello tonnato που είναι ένα από τα πιάτα τα οποία αγαπώ να απολαμβάνω (το σέλερι που προσθέτει εδώ ο chef δίνει την τραγανότητα και το άρωμα που του χρειάζεται). Και τα δύο ορεκτικά πηγαίνουν ταμάμ με το ροζέ του Κτήματος Τέχνη Οίνου.

Το Τέχνη Αλυπίας από το Κτήμα Τέχνη Οίνου αφήνει ευδιάκριτο το αποτύπωμά του με χαρακτηριστικές οξύτητες και τανίνες -δεν είναι ένα διεκπεραιωτικό ροζέ.

Εν αρχή ην ο δερματόδετος κατάλογος. Ξεκινήστε με burrata με το πολύ νόστιμο prosciutto από την Πάρμα καθώς και vitello tonnato. Το ροζέ του Κτήματος Τέχνη Οίνου πηγαίνει ταμάμ.

Φυσικά από την παραγγελία μου δεν έλειψε και η pizza. Επέλεξα εκείνη με το chorizo (ελαφρώς καυτερό ισπανικό σαλάμι) και την gorgonzola, ένα κρεμώδες, μπλε ιταλικό τυρί που λατρεύω. Τα δύο αυτά υλικά παρέα με το σπανάκι συνδυάζονται άψογα στο λεπτό και τραγανό ζυμάρι της pizza που φτιάχνουν εδώ. Και η υπόθεση σηκώνει ξανά ροζέ.

Το Giacomo ομνύει στην ιταλική κουζίνα χωρίς φιοριτούρες.

Βέβαια, εγώ για μια απλή carbonara είχα έρθει, αλλά βλέπετε είμαι επιρρεπής στους πειρασμούς και μάλιστα στους νόστιμους. Ήρθε και η ώρα της. Carbonara, λοιπόν, με καπνιστή, τραγανή πανσέτα, μπόλικη παρμεζάνα reggiano και ένα αυγό τόσο-όσο ποσέ. Νόστιμο, απολαυστικό και χορταστικό πιάτο.

Η κουζίνα του Θάνου Κουλτούκη ισορροπεί μεταξύ της κλασικής, ρουστίκ πλευράς της ιταλικής κουζίνας και της μοντέρνας, πιο ραφινάτης προσέγγισης της.

Για να το συνοδέψω εμπιστεύτηκα το ροζέ Τέχνη Αλυπίας από το Κτήμα Τέχνη Οίνου. Πρόκειται για ένα παραδοσιακό ροζέ που παράγεται από Syrah και έχει ευδιάκριτο αποτύπωμα με χαρακτηριστικές οξύτητες και τανίνες αντίστοιχα. Ναι, δεν είναι ένα διεκπεραιωτικό ροζέ αλλά ένα κρασί με προσωπικότητα.

Το Τέχνη Αλυπίας από το Κτήμα Τέχνη Οίνου είναι ένα εξαιρετικό παλ ροζέ.

Τα αρώματα κόκκινων φρούτων (κεράσι, φραγκοστάφυλο) στην ώριμη, μεστή εκδοχή τους συνυπάρχουν διακριτικά στη μύτη αυτού του κρασιού, ενώ στο στόμα υπάρχει μια υποψία γλύκας μαζί με μια δροσιστική οξύτητα που την εξισορροπεί.

Η μακρά, φρουτώδης επίγευση του κρασιού έσβηνε ωραία την έντονη και λιπαρή γεύση κάθε πιρουνιάς από την μακαρονάδα.

Ο σοφιστικέ διάκοσμος του Giacomo γοητεύει και “τραβάει” κρασί. Όχι μόνο από την Τοσκάνη και το Πιεμόντε, αλλά από τη Δράμα και το Κτήμα Τέχνη Οίνου που ειδικεύεται και στα ιταλικά σταφύλια όπως το Nebbiolo.

Κοινώς το ροζέ Τέχνη Αλυπίας είναι ένα κρασί που μπορεί να σταθεί δίπλα σε μια έντονη μακαρονάδα και στην προκειμένη περίπτωσή δίπλα στην carbonara του chef Κουλτούκη. Η μακρά, φρουτώδης επίγευσή του έσβηνε ωραία την έντονη και λιπαρή γεύση κάθε πιρουνιάς και το αυγό -συχνά… wine killer- δεν ακύρωσε ούτε στιγμή το pairing.

Για επαγγελματικές συναντήσεις ή γεύμα με φίλους.

Για το τέλος, άφησα χώρο για λίγο tiramisù με την αφράτη κρέμα από mascarpone και την ωραία, δυνατή αίσθηση espresso και κακάο. Δεν γινόταν να μην το κάνω πρώτον γιατί τα γλυκά έχουν την υπογραφή του ζαχαροπλάστη Θανάση Σταμούδη, και δεύτερον πάντα ένα ιταλικό γεύμα τελειώνει γλυκά και με μυρωδάτο espresso.