Σωστοί τρόποι συμπεριφοράς και «τίμια» ελληνικά dinner parties

Οι χαριτόβρυτοι Γάλλοι, ως αδιαμφισβήτητοι, maîtres του savoir-vivre, διατείνονται πως στο τραπέζι απαγορεύεται να μιλάμε για χρήματα, πολιτική και σεξ. (Φωτό: Miles Aldridge)

Σήμερα λέω να κάνουμε ένα διάλειμμα από το φαγητό και να μιλήσουμε περί του savoir-vivre. Θέμα σίγουρα παλιομοδίτικο, πλην όμως κατ’ ουδένα τρόπο άχρηστο, κι ας διανύουμε τον 21ο αι. Διαβάστε, όμως, τα διάφορα σχετικά εγχειρίδια και άρθρα. Είναι τουλάχιστον για γέλια. Περίσσιος στόμφος και ξύλινη γλώσσα, καθόλου χιούμορ. Είναι λες και απευθύνονται σε εξωγήινους.

Με ποιον τρόπο και πόσες μέρες προτού απευθύνουμε μία πρόσκληση; Εξαρτάται από το είδος της πρόσκλησης. Το ελάχιστο αποδεκτό είναι δύο εβδομάδες πριν και η πρόσκληση οφείλει να είναι προσωπική.

Πότε οφείλουμε να απαντήσουμε; Τουλάχιστον μία εβδομάδα πριν, εκτός σοβαρού απροόπτου.

Ποιος είναι ο σωστός χρόνος προσέλευσης; Ποτέ την ακριβή ώρα της πρόσκλησης. Δεν επιτρέπεται, όμως, καθυστέρηση πέραν του ακαδημαϊκού τετάρτου.

Πώς οι οικοδεσπότες συστήνουν τους προσκεκλημένους τους και πώς τους τοποθετούν στο τραπέζι; Πάντα συστήνουμε τον μεγαλύτερο σε ηλικία ή τον ανώτερο στον νεότερο και κατώτερο. Τις κυρίες στους κυρίους, εκτός εάν πρόκειται για επίσημα πρόσωπα. Το τιμώμενο πρόσωπο τοποθετείται στα δεξιά της οικοδέσποινας, τα ζευγάρια δεν τοποθετούνται ποτέ σε διπλανές θέσεις κ.ο.κ.

Πώς ντυνόμαστε για κάθε περίσταση; Αναλόγως με την πρόσκληση και τις οδηγίες που οφείλει να δώσει ο οικοδεσπότης, τις φυλετικές προτιμήσεις και την κατάσταση της υγείας της χιλιόχρονης γιαγιάς..

Πώς ευχαριστούμε τους οικοδεσπότες για την υποδοχή; Το λιγότερο με ένα ευχαριστήριο τηλεφώνημα την επομένη.
Ποια είναι αποδεκτά θέματα προς συζήτηση; Εδώ σας θέλω!

Πόσες φορές έχουμε προσπαθήσει να βάλουμε κανόνες, να μιλάει ένας-ένας, μήπως και βγει μια ολοκληρωμένη φράση και άποψη. Μπα, αφήστε, χαμένος κόπος.

Οι χαριτόβρυτοι Γάλλοι, ως αδιαμφισβήτητοι, maîtres του savoir-vivre, διατείνονται πως στο τραπέζι απαγορεύεται να μιλάμε για χρήματα, πολιτική και σεξ. Και καλά τα χρήματα, είμαστε υπεράνω. Όμως, γίνεται συζήτηση χωρίς πολιτική και σεξ; Ή πολιτική με σεξ; Τους συνδυασμούς να τους αποφύγω; Είμαστε σοβαροί; Με τους δικούς μας φίλους, πάντως, δεν υπάρχει περίπτωση να τηρήσουμε τον κανόνα και βεβαίως οι τσακωμοί είναι στην ημερήσια διάταξη. Όσον προχωράει η βραδιά, τα πάθη παθιάζονται, τα σκότη σκοτίζονται, το αλκοόλ αγαπάει.

Κάθε φορά που τα πράγματα πάνε να ξεφύγουν, η αγαπημένη μας κουμπάρα ανακράζει (καλά, βάλτε μερικές κουμπάρες παραπάνω): «Ερωτικά παιδιά, πείτε τα ερωτικά!» Όχι πως της δίνουμε και πολλή σημασία, όμως κάπως τα καταφέρνει και τα πράγματα ψιλοσκατώνουνε, τουλάχιστον μέχρι την επόμενη δηλητηριώδη ατάκα.

Δεν τσακωνόμαστε, όμως, μόνο για τα πολιτικά. Τσακωνόμαστε ευτυχώς για όλα! Προ ημερών είχαμε καλέσει αγαπητούς φίλους για δείπνο στο σπίτι και τι να σας πω, εάν ήσασταν από μια μεριά, πρώτον θα κρατούσατε την κοιλιά σας από τα γέλια, δεύτερον θα είχατε σίγουρα τρομάξει σε κάποια φάση, ενώ αν ήσασταν γείτονες, ίσως και να είχατε φωνάξει την αστυνομία, τέτοιος χαμός! (Ο Γιώργος δεν θέλει να μου γνωρίσει τη Λίνα, διαφορετικά θα μου αλλάξει συνοικία).

Το ξέρω, έχετε σκάσει από την περιέργεια να μάθετε προς τι το μπάχαλο, το μίσος κι ο αλληλοσπαραγμός. Αν σας πω ότι δεν θυμάμαι, θα με πιστέψετε; Πιανόμαστε από το ασήμαντο, από μια ερώτηση περί ανέμων και υδάτων, από μια ταινία που είδαμε και που οι περισσότεροι βρήκαν αριστουργηματική, ενώ κάποιο πνεύμα αντιλογίας την κατέταξε στο είδος της ψευτοκουλτούρας και του bullshit. Κι ενώ ουδεμία προσωπική σχέση υπάρχει με τον δημιουργό, οι υποστηρικτές θίγονται λες και τους πείραξαν τη μάνα (Σιγά μην έχουνε και μάνα, αλλά ταράτσα την έχουνε κάνει στο μεταξύ)!

Πόσες φορές έχουμε προσπαθήσει να βάλουμε κανόνες, να μιλάει ένας-ένας, μήπως και βγει μια ολοκληρωμένη φράση και άποψη. Μπα, αφήστε, χαμένος κόπος. Όμως, μέσα στη γενική χάβρα, θυμόμαστε πού και πού τα καθώς πρέπει και εάν μια κυρία της παρέας πάει να γεμίσει το ποτήρι της, γιατί απελπίστηκε να περιμένει μπας και φιλοτιμηθεί το διπλανό της αρσενικό, ξυπνάει ο ιππότης τον απέναντι συνδαιτυμόνα και σπεύδει να σερβίρει την κυρία, λέγοντας με στόμφο «δεν επιτρέπεται μια αβρή θηλυκή ύπαρξη να σερβίρεταιι solo κρασί». (Η μεγαλύτερη παπαριά που έχω ακούσει στη ζωή μου).

Αν δε ένας ευσυνείδητος gentleman επιχειρήσει να βοηθήσει στο μάζεμα των πιάτων, νά ’σου το verboten: «Απαγορεύεται οι άνδρες να βοηθούν στην κουζίνα». (Απολύτως αναληθές, μιας κι έχεις πήξει επί 4ώρου στη μαλακία).

Με τούτα και με κείνα, κυλάνε οι αλησμόνητες βραδιές στα σπίτια της παρέας μου. Την επομένη, με το hangover αγκαλιά, πέφτουν τα απαραίτητα τηλεφωνήματα. Αρχίζουμε από τις εντυπώσεις, έχοντας διαγράψει παντελώς τον καβγά: «Τι ωραία που περάσαμε!, Τι γέλια που κάναμε!, Δεν παραλείπουμε τα κομπλιμέντα!. Τι ωραία που ήταν τα φαγητά σου!, Θα μου δώσεις τη συνταγή;». Ούτε τις ευχαριστίες βεβαίως ξεχνάμε: «Ευχαριστούμε για την υπέροχη βραδιά και τα τραταμέντα σας».

Τι να πεις τώρα; Άλλη μια βραδιά εστέφθη από απόλυτη επιτυχία και εις άλλα με υγεία! Επιμένετε ακόμα ότι είμαι η πλέον κατάλληλη να σας μιλήσω για το savoir-vivre; Όχι. Αλλά εμείς μετά βγήκαμε για γκόμενες.

Διαβάστε ακόμα: Γιατί όλο και περισσότεροι άντρες κάνουν αποτρίχωση στα οπίσθιά τους;

TAGS :
savoir vivre τραπέζι

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook