DSC06592-1190

“Δεν είμαι από την Καλαμάτα, από το Παλαιό Φάληρο είμαι, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν ξέρω από καλό λάδι!”

Ας μιλήσουμε ανοιχτά. Και γιατί όχι, άλλωστε; Δεν μεγάλωσα σε περιοχή που φημιζόταν για το λάδι της (δεν νομίζω ότι το Παλαιό Φάληρο φημίζεται για τους ελαιώνες του). Ούτε έχω καταγωγή από κάποιο τέτοιο μέρος. Και αυτό μου βγήκε σε καλό – και θα σας εξηγήσω στη συνέχεια γιατί.

Μεγαλώνοντας, στο σπίτι μου προμηθευόμασταν πάντα χύμα λάδι σε μεγάλους ντενεκέδες. Γιατί (θεωρούσαμε πως) ήταν αγνό, σπιτικό, παραδοσιακό και τα τοιαύτα. Προμηθευτής ήταν συνήθως κάποιος συγγενής, φίλος, γνωστός, γνωστός γνωστού, ίσως και απλώς κάποιος που απλώς βρέθηκε να το πουλάει. Ε, και όταν δεν βρίσκαμε ή τελείωνε, αγοράζαμε από το σουπερμάρκετ, στα κλασικά διαφανή πλαστικά μπουκάλια από μεγάλες εταιρείες. Με λίγα λόγια, μεγάλωσα σε ένα τυπικό αθηναϊκό σπίτι.

«Άλλες εποχές», θα μου πείτε. Σαφώς – μην ξεχνάμε ότι όλα αυτά συνέβαιναν τον προηγούμενο αιώνα (μου αρέσει αυτό, ακούγεται πολύ ψαρωτικό…). Για πολλούς λόγους, στενοχωριόμαστε που όλα αυτά έφυγαν ανεπιστρεπτί. Για την ποιότητα του ελαιολάδου που τρώμε, ωστόσο, σίγουρα όχι…

DSC06631-1190

Ναι, και σε παγωτά. Βανίλια Μαγαδασκάρης με ένα ελαιόλαδο αρωματικό και φρουτώδες. Αν δεν το δοκιμάσετε, δεν ξέρετε τι χάνετε.

Ο καιρός, λοιπόν, πέρασε κι ένα χειμώνα πριν από μερικά χρόνια βρέθηκα στην Κορώνη – γνωστή ανά τον κόσμο (και αναγνωρισμένη από την UNESCO, παρακαλώ) ως κοιτίδα της μεσογειακής διατροφής. Και παρότι ήμασταν σε τριήμερη απόδραση με παρέα, απλώς για να περάσουμε καλά, κάπως έτυχε και μπήκαμε σε ένα ελαιοτριβείο, και μάλιστα ακριβώς τη στιγμή που γινόταν η παραλαβή της ελιάς και η έκθλιψή της, για να παραχθεί λάδι.

Μεγάλωσα σε ένα σπίτι κι εγώ, όπου προμηθευόμασταν πάντα χύμα λάδι σε μεγάλους ντενεκέδες από κάποιο συγγενή, φίλο, γνωστό, γνωστό γνωστού, γιατί θεωρούσαμε ότι είναι αγνό παραδοσιακό. «Άλλες εποχές», θα μου πείτε. Σαφώς  –μην ξεχνάμε ότι όλα αυτά συνέβαιναν τον προηγούμενο αιώνα! 

Παρακολούθησα όλη τη διαδικασία με ενδιαφέρον, μέχρι το τέλος, στο σημείο που το λάδι βγαίνει – έτοιμο προϊόν, πλέον – από μια μικρή κάνουλα, καταπράσινο και ζεστό. Εκεί ασυναίσθητα έβαλα το δάχτυλό μου από κάτω, για να πασαλειφθεί με το πρωτόγνωρο (κυριολεκτικά) αυτό υγρό, και στη συνέχεια έκλεισα τα μάτια, το έβαλα στο στόμα και το έγλυψα. Και από τότε η σχέση μου με το ελαιόλαδο δεν ήταν ποτέ πια η ίδια…

DSC03400-ok

“Ήταν στην Κορώνη πριν μερικά χρόνια που παρακολούθησα όλη τη διαδικασία μέχρι το σημείο που το λάδι βγαίνει – έτοιμο προϊόν, πλέον – από μια μικρή κάνουλα, καταπράσινο και ζεστό. Και το ερωτεύτηκα.”

Ύστερα, τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους. Άρχισα να πηγαίνω σε εκδηλώσεις, παρουσιάσεις και δοκιμές ελαιολάδου, ώσπου γράφτηκα και παρακολούθησα ένα εντατικό επαγγελματικό σεμινάριο και έγινα ένας από τους πρώτους πιστοποιημένους επαγγελματίες γευσιγνώστες ελαιολάδου στην Ελλάδα. Και συνειδητοποίησα πόσο εκπληκτικός, αλλά και πολύπλοκος είναι ο κόσμος ενός μαγικού προϊόντος που οι περισσότεροι από εμάς παίρνουμε τόσο δεδομένο – όσο και το ψωμάκι που βουτάμε και κάνουμε «παπάρα» στη σαλάτα μας!

Τώρα πλέον το ελαιόλαδο και κάμποσες υπηρεσίες γύρω από αυτό έχουν μπει στην επαγγελματική μου καθημερινότητα. Το πιο σημαντικό, όμως, που έχω αποκομίσει από αυτήν την ενασχόληση είναι η αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο το προσεγγίζω στην κουζίνα και στο τραπέζι. Αυτός, άλλωστε, είναι και ο λόγος που ξεκίνησα να γράφω αυτές τις γραμμές. Όχι για να κάνω μάθημα σε όποιον τις διαβάσει, αλλά για να τον βοηθήσω να αλλάξει την καταναλωτική του συμπεριφορά και μαζί –χωρίς υπερβολή– τη ζωή του!

Eίναι αντιοξειδωτικό, καλό για την καρδιά, αφροδισιακό, καλό για το δέρμα, μέχρι και καλό για τα μαλλιά για εσάς τους τυχερούς  -εγώ δυστυχώς το ανακάλυψα στα γεράματα.

Θυμάστε που σας είπα στην αρχή ότι είναι καλό που δεν κατάγομαι από κάποια «λαδομάνα» πόλη ή επαρχία; Το εννοώ. Γιατί και σε αυτήν την περίπτωση, όπως σε όλες στη ζωή μας, η υπερβολική οικειότητα συχνά κλείνει μάτια, αφτιά και μυαλά και μας καταδικάζει να ζούμε με στερεότυπα που, τις περισσότερες φορές, είναι εσφαλμένα. Και όταν έρχεται η ώρα να μάθουμε κάτι καινούργιο ή έστω διαφορετικό, το απορρίπτουμε ή απλώς το περιφρονούμε.

Κεφάλαιο ελαιόλαδο, λοιπόν. Και όχι απλώς «λάδι». Δεν ξεκινάμε από την αρχή (είπαμε, δεν κάνουμε σεμινάριο), αλλά πάμε να δούμε τα πιο βασικά. Κατά τη γνώμη μου πάντα.

Πρώτα απ’ όλα, επιλέγουμε μόνο Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο. Είναι η ανώτατη κατηγορία σε ποιότητα, αλλά και σε άρωμα και σε γεύση. Επιπλέον, είναι το πιο υγιεινό και ωφέλιμο σε όλα. Αντιοξειδωτικό και ευεργετικό για την καρδιά, για το δέρμα, για ό,τι μπορείς να φανταστείς. Ακόμα και για τα μαλλιά, για εσάς τους τυχερούς (βλέπεις τώρα τι πληρώνω που το ανακάλυψα στα γεράματα;).

DSC06520-1190

“Από τότε που κόλλησα με το ελαιόλαδο, ρώτησα έμαθα, πήγα σε σεμινάρια, έγινα ένας από τους πρώτους γευσιγνώστες ελαιολάδου στην Ελλάδα.”

Και για να μην ξεχνιόμαστε, το ελαιόλαδο θεωρούνταν από τους Αρχαίους Έλληνες και τεράστιο (δεν είναι τυχαία η επιλογή της λέξης) αφροδισιακό, κυρίως για τους άνδρες. Πράγματι, είναι αποδεδειγμένα πηγή γονιμότητας, βοηθάει την κυκλοφορία, ώστε να πηγαίνει το αίμα εκεί που πρέπει όταν πρέπει (εκεί σε θέλω…), ενώ, σύμφωνα με το Παγκόσμιο Ινστιτούτο Σεξολογίας (ρε, τι κάθομαι και διαβάζω για σας…) συμβάλλει στην παραγωγή πολύτιμων ορμονών, για τις αναπαραγωγικές λειτουργίες του οργανισμού.

Πίσω στο θέμα της καταναλωτικής συμπεριφοράς, όμως. Όπου, ως σωστοί καταναλωτές, ξεχνάμε πλέον τον μεγάλο ντενεκέ με το «χύμα λάδι από το χωριό» του παππού/θείου/ξάδερφου/κουμπάρου και δεν συμμαζεύεται. Και δεν είναι μόνο ότι αυτό πλέον απαγορεύεται, ως πρακτική, από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Όπως κάθε τι χύμα, είναι εγγύηση ότι θα πάρουμε αλλοιωμένο προϊόν. Είτε από τη «μάνα» του είτε επειδή θα αλλοιωθεί στην πορεία, λόγω κακών συνθηκών συντήρησης και μεταφοράς.

Προτιμάμε λοιπόν προϊόντα τυποποιημένα σε γυάλινο μπουκάλι ή σε ειδικό μεταλλικό κύλινδρο, όπου αναγράφεται ο παραγωγός και η ημερομηνία λήξης. Α, κι αν το δοκιμάσουμε και μας φανεί πικρό ή καυτερό στον ουρανίσκο, σε σχέση με αυτά που παίρναμε ως τώρα, αυτό όχι δεν σημαίνει ότι το ελαιόλαδό μας είναι ελαττωματικό, αλλά ότι μάλλον είναι και ποιοτικό, γι’ αυτό και παρουσιάζει σε αισθητή ένταση επιθυμητά οργανοληπτικά χαρακτηριστικά, όπως το πικρό και το πικάντικο στοιχείο!

Επίσης, όσοι γνωρίζουν από κρασί θα καταλάβουν και θα εκτιμήσουν τη σημασία τόσο της ποικιλίας όσο και του τόπου προέλευσης και στο ελαιόλαδο. Έτσι λοιπόν, δεν μιλάμε για ένα προϊόν που είναι πανομοιότυπο, όπως και απ’ όπου κι αν προέρχεται. Αντίθετα, οι διαφορές είναι μεγάλες και πολύ ενδιαφέρουσες, ανάλογα με το μέρος, αλλά και την ποικιλία (έχουμε πάνω από 100 μόνο στην Ελλάδα). Εμένα, για παράδειγμα, πέρα από την κορωνέικη ελιά, που την ξέρουν πλέον και οι πέτρες, μου αρέσουν φοβερά για το λάδι τους τόσο το Μανάκι από την Αργολίδα όσο και η Κολοβή από τη Μυτιλήνη. Επιπλέον, λατρεύω το ελαιόλαδο της Κρήτης (ολόκληρης, αλλά με μια ελαφρά προτίμηση στη Σητεία), της Χαλκιδικής και της Κεφαλλονιάς.

DSC06612-1190

Το “χύμα” είναι παλιά νέα! Μέχρι και η Ευρωπαϊκή Ένωση (μας) το επιβάλλει πλέον. Τυποποιημένο σε γυάλινη ή κυλινδρική μεταλλική συσκευασία και έξτρα παρθένο ελαιόλαδο είναι η μόνη επιλογή.

Αν όμως κάτι απ’ όλα αυτά πρέπει να μας μείνει, είναι ένα πολύ απλό, αλλά ταυτόχρονα και σύνθετο στην κατανόησή του μήνυμα. Και αυτό είναι ότι όποιος θέλει να εντρυφήσει σοβαρά στο ελαιόλαδο δεν γίνεται να «παίζει» μόνο με ένα, για όλες τις χρήσεις και περιστάσεις. Με την ίδια λογική που κάθε διαφορετικό πιάτο (ή ακόμα και το ίδιο σε διαφορετική εκτέλεση) ταιριάζει με άλλο κρασί, κάτι αντίστοιχο ισχύει και με το ελαιόλαδο.

Με την ίδια λογική που κάθε διαφορετικό πιάτο ταιριάζει με άλλο κρασί, έτσι κι ένα αγουρέλαιο είναι για τις σαλάτες και ένα πικάντικο για τα κρεατικά. 

Εγώ, για να καταλάβετε, έχω ένα εκπληκτικό αγουρέλαιο που προσθέτω σε σαλάτες και ωμά λαχανικά, ένα πικάντικο ελαιόλαδο για κρεατικά και κόκκινες σάλτσες, ένα πικρό για χόρτα, βραστά λαχανικά και έθνικ γεύσεις, καθώς και ένα έντονα αρωματικό φρουτώδες για τις (σπάνιες) φορές που τρώω ψάρι στο σπίτι ή τις (σαφώς πιο συχνές) περιπτώσεις που τρώω λευκά κρεμώδη γλυκά και παγωτό καϊμάκι ή βανίλια Μαδαγασκάρης.

Αν όλα αυτά σας κέντρισαν το ενδιαφέρον και είστε διατεθειμένοι να αναθεωρήσετε (σχεδόν) όλα όσα ξέρατε για το ελαιόλαδο μέχρι σήμερα, τότε μάλλον είστε έτοιμοι να ξεκινήσετε ένα όμορφο ταξίδι στο μαγικό του κόσμο. Αναζητήστε τη σελίδα της Paratus Europe στο Internet ή στο Facebook, για να βρείτε χρήσιμες πληροφορίες και ημερομηνίες για τα σεμινάρια που διοργανώνει ανά την Ελλάδα, τόσο για αρχάριους και ιδιώτες, όσο και για επαγγελματίες.

Κάντε το και θα με θυμηθείτε. Θα σας ανοίξει τα μάτια, θα σας διευρύνει τους ορίζοντες, θα σας χτίσει τους γευστικούς κάλυκες, μέχρι και την απόλαυση της παπάρας θα απογειώσει!

⇒Info: Paratus Europe – Mάθετε εδώ πως θα γίνετε και εσείς ειδικός του ελαιόλαδου.

 

Διαβάστε ακόμα: Τα μυστικά του κρέατος στη φάρμα Μπράλου.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top