Ο Λευτέρης μένει πάντα εδώ

Ο Λευτέρης Λαζάρου, με χαρά που δεν κρύβεται, στο Varoulko Seaside, στο Μικρολίμανο. «Όνειρο ζωής για μένα είναι να επιστρέψω με το Βαρούλκο στον Πειραιά», είχε πει σε μια παλιότερη συνέντευξή του στο Andro. Φωτo: Δημήτρης Βρανάς.

«Και πώς το σκέφτηκες να κάνεις αυτή τη συνεργασία, Λευτέρη μου;» τον ρώτησα (για τη γαστρονομική συμπόρευσή του τις Πέμπτες του Μαΐου με τον βραβευμένο σεφ Naruse Fumiaki του Rakkan Bar Restaurant), καθώς έπαιρνε μια ανάσα δίπλα μου στο τραπέζι από το φόρτο της δουλειάς. «Πώς το σκέφτηκα;», μου είπε με το γνωστό του γήινο χαμόγελο, ο παλιός μου φίλος. «Αν κάτι το σκέφτεσαι, Γιαννάκο, δεν γίνεται τίποτα. Απλώς το κάνεις». Χαμογέλασα, μέσα μου, κι εγώ. «Γιαννάκο»… Μόνο ο Λευτέρης πια με λέει έτσι. Και μου αρέσει. Σαν απόηχος από κάτι ξεχασμένο και ηδύ.

Ψητή σουπιά με λάδι κύμινου. Πιάτο του Varoulko Seaside από το μενού «EcstaSEA γεύσης». Φωτό: Mike Tsolis

Γνωρίζω τον Λευτέρη Λαζάρου από το παλιό «Βαρούλκο» και την εποχή των πρώτων «Χρυσών Σκούφων» στο Αθηνόραμα, όπου δούλεψα κάποτε. Και τον λέω φίλο μου με τη «συγγένεια» που αισθάνεσαι για κάποιον που μπορεί να μην έχεις συχνό παρεδώσε μαζί του (το αντίθετο), αλλά νιώθεις –και ξέρεις πως κι αυτός μοιράζεται το ίδιο– να σε ενώνει κάτι στέρεο και βαθύ, ξένο από τα «τσακίσματα» στη γλώσσα της καθημερινής επικοινωνίας με τους γύρω σου και τις ανούσιες «προστριβές» του βίου…

Δεν είναι μόνο το μεταφυσικό σχεδόν δέσιμο αμφότερων με την πόλη μας (με τον Πειραιά αυτός, με την Καλαμάτα εγώ –λιμάνια και οι δύο), αλλά και η παλιά κοπή, οι κοινές μνήμες (που με τα χρόνια έχουν γίνει εμμονές) από μια Ελλάδα με άλλες αξίες και αντοχές των υλικών (την «εποχή της όρεξης» –διαβάστε το έξοχο ομώνυμο βιβλίο του Βασίλη Καραποστόλη, εκδ. Πατάκη), το νόημα της φιλίας και της ζεστασιάς των ανθρώπων, το ότι και οι δύο είμαστε θεράποντες της νοσταλγίας…

Ο βραβευμένος σεφ Naruse Fumiaki του Rakkan Bar Restaurant. Φωτό: Mike Tsolis

Δοκιμάζοντας –μετά από χρόνια– τα πιάτα του σε αυτήν την παρήγορη καλοκαιρινή βραδιά στο Varoulko Seaside, στο Μικρολίμανο, ανάμεσα σε άλλους αγαπημένους φίλους που είχα επίσης να δω καιρό, συνάντησα και πάλι με αγαλλίαση τον «μάστορα», τον μάγειρα που εξακολουθεί –το αισθάνεσαι, το γεύεσαι– να βάζει στη μαρμίτα, πέρα από τη σπουδαία τέχνη του, μια μεγάλη, αγαπησιάρικη καρδιά. «Μέσα από τη μαγειρική μου τέχνη έδωσα συναίσθημα, βάθος και αγάπη», όπως το έχει θέσει ο ίδιος.

Χριστόψαρο με τσορίθο και ταμπουλέ κουνουπίδι. Πιάτο του Varoulko Seaside από το μενού «EcstaSEA γεύσης». Φωτό: Mike Tsolis

Σηκώθηκε μετά από λίγο ο Λευτέρης από δίπλα μου. Τον κοίταζα να κινείται ανάμεσα στα τραπέζια –παίρνοντας δύναμη, θαρρείς, ενέργεια, ως άλλος Ανταίος, απ’ το χώμα του, τον Πειραιά του– με μια χαρά που δεν κρυβόταν ανάμεσα στους άλλους φίλους της βραδιάς. Έφερα στο μυαλό μου μια παλιότερη συνέντευξή του στο Andro: «Δεν φοβάμαι να χάσω οτιδήποτε υλικό», είχε πει. «Αυτό που δεν θέλω με τίποτα να χάσω είναι οι φίλοι μου. Μπορώ να δώσω ό,τι έχω και δεν έχω στον άλλο. Μη μου στερήσεις μόνο φίλους, φιλίες, ανθρώπους».

Έρρωσο, Λευτέρη!

Carpaccio λαβράκι μαριναρισμένο σε έξτρα παρθένο ελαιόλαδο. Πιάτο του Varoulko Seaside από το μενού «EcstaSEA γεύσης». Φωτό: Mike Tsolis

⇒ Το (εξαίρετο) ειδικά διαμορφωμένο μενού 7 πιάτων «EcstaSEA γεύσης» είναι αποτέλεσμα της συνεργασίας του Varoulko Seaside με το Rakkan Bar Restaurant του σεφ Naruse Fumiaki. Προσφέρεται παράλληλα και στα δυο εστιατόρια με 58,00€/ άτομο, μόνο κάθε Πέμπτη βράδυ, από τις 7 έως τις 28 Μαΐου. // Varoulko Seaside: Ακτή Κουμουνδούρου 52, Μικρολίμανο, Πειραιάς, τηλ. 210 5228400. // Rakkan Bar Restaurant: Κηφισίας 238-240, Κηφισιά, τηλ. 210 808 7941.

«Από της Καλαμάτας το μικρό έδεσα στο Μεγάλο το Λιμάνι». Φωτό: Kostas Menounos/flick, Dimosthenis Michalopoulos/flickr

Ένα ποίημα από το βιβλίο μου «Στο νήπιο με στυλό» (εκδ. Καστανιώτη, 1998) για την αγαπημένη ομάδα των παιδικών μου χρόνων στην Καλαμάτα και πώς στο λιμάνι της, ασύνειδα, έμπασα πειραιώτικα νερά –Λευτέρη, σου το αφιερώνω.

Πράσινα πουλιά

Παρότι έπαιζαν χρόνια με τρεις κυνηγούς δεν έκαναν
ποτέ το μπαμ τα Πράσινα πουλιά: μόνο έτσι αφήνεις
τις μικρές κατηγορίες. Μικρός κι εγώ τζάμπα μαζί τους
έμπαινα στο γήπεδο. Καθόμουν χάμω πίσω απ’ τα γκολπόστ
και έβλεπα την μπάλα να τρυπάει τα δίχτυα. Φτωχές σαν
τους ψαράδες του Χριστού ήταν τότε οι ομάδες. Στο ημίχρονο
χωνόμουν στο τεραίν κοντό φορούσα παντελόνι τι να αλλάξω.
Έκανε χάζι ο κόσμος άλλες εποχές. Σιγά σιγά όμως απ’
την έξαψη με διάβρωσε το χρώμα το ερυθρό. Από της
Καλαμάτας το μικρό έδεσα στο Μεγάλο το Λιμάνι.

Διαβάστε ακόμα: Πώς μαγειρεύουμε το ψάρι –συμβουλεύει ο «μάστορας», Λευτέρης Λαζάρου.

King Crab Tartar: Βασιλικό καβούρι με tobiko, truffle yuzu sauce μαζί με avocado, mango και κανταΐφι (Rakkan Bar Restaurant). Φωτό: Mike Tsolis

TAGS :
sea side Βαρούλκο λαζαρου σεφ

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook